Μια θεατρική ιστορία, μισού και πλέον αιώνα, παραδόθηκε ανυπεράσπιστη, προχθές το μεσημέρι, στις φλόγες, για να καταλήξει τελικά στάχτη... Η ιστορία και οι "σκιές" μεγάλων πρωταγωνιστών της ελληνικής επιθεώρησης έσβησαν σα να ήταν απλό πυροτέχνημα.

Στο θέατρο "Ακροπόλ", τη στιγμή που γινόταν πρόβα για την παράσταση της ερχόμενης θεατρικής περιόδου, ξέσπασε φωτιά στο βεστιάριο του θεάτρου, η οποία επεκτάθηκε και στην αίθουσα. Οπως μας είπε χθες ο Μ. Τάγαρης, οι έρευνες συνεχίζονται για να διερευνηθούν τα αίτια της φωτιάς. Πάντως προχθές δέκα οχήματα της πυροσβεστικής και όλοι όσοι βρίσκονταν στο θέατρο, έδωσαν μάχη με τη φωτιά.

Ο,τι και να κάηκε, καμαρίνια, καθίσματα, μπορούν να ξαναγίνουν. Εκείνο, όμως, που δεν ξαναφτιάχνεται είναι τα εκατοντάδες κοστούμια. Κοστούμια - και από παραστάσεις που ανεβάστηκαν από τους παλιούς, κατά καιρούς θεατρικούς επιχειρηματίες - ενοικιαστές ή επινοικιαστές του θεάτρου, ή από ηθοποιούς θιασάρχες και οι οποίες παίχτηκαν δεκαετίες πριν - τα οποία περιέργως πώς απέμειναν στο (σήμερα ενοικιασμένο από τους επιχειρηματίες Τάγαρη - Παρίση) θέατρο. Εκεί, σύμφωνα με τους σημερινούς επιχειρηματίες, υπήρχαν κοστούμια που φόρεσαν θρυλικά ονόματα όπως οι: Ντιριντάουα, Ορέστης Μακρής, Βασίλης Αυλωνίτης, Γεωργία Βασιλειάδου, Νίκος Σταυρίδης και τόσοι άλλοι και κοστούμια νεότερων παραστάσεων.

Ωστόσο κάποια ερωτηματικά πλανώνται: Πώς κοστούμια παλιών παραστάσεων, με έξοδα άλλων επιχειρηματιών και θιάσων απέμειναν στο "Ακροπόλ"; Γιατί ιστορικά κοστούμια, των οποίων η τύχη έπρεπε να είναι καλύτερη, δε βρίσκονται σε χώρο που θα τους προσφέρονταν συντήρηση και ασφαλής φύλαξη; Γιατί, βέβαια, σε παλιά θέατρα, όπως το επί δεκαετίες ψευτοανακαινιζόμενο ή και καθόλου επί χρόνια, "Ακροπόλ", με τα χιλιάδες καλώδια, το προ πολλών χρόνων, πασίγνωστο στους ανθρώπους του θεάτρου και τους θεατές παραστάσεων στο "Ακροπόλ", προβληματικό αποχετευτικό και υδραυλικό σύστημα, δεν αποτελεί σίγουρο χώρο, τουλάχιστον για όσα από τα κοστούμια που κάηκαν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν - από γνώστες βέβαια της θεατρικής μας ιστορίας, κυρίως της επιθεώρησης - ιστορικής αξίας.

Οι επιχειρηματίες πάντως, θα προσπαθήσουν να ξαναφτιάξουν το θέατρο και να ανέβει η επιθεώρηση που προγραμμάτιζαν.