Αν δεν υπήρχε θεός ο άνθρωπος θα έπρεπε να τον δημιουργήσει, λέει ένα διάσημο ρητό. Και θα μπορούσε κανείς παραφράζοντας ελεύθερα, να προσθέσει: Αν δεν υπήρχε εχθρός πάνω σε αυτή τη γη, κάποιοι θα έπρεπε να τον αναζητήσουν στα αστέρια. Είναι οδυνηρό, για την αμερικανική προπαγάνδα στο χώρο του κινηματογράφου, το αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν ξαφνικά οι πρώην εχθροί έγιναν φίλοι, όταν η σοβιετική "Αυτοκρατορία του Κακού" εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη. Παραγωγοί και σεναριογράφοι του Χόλιγουντ έπρεπε να βιαστούν, για να βρουν θέματα και ιστορίες, που θα μπορούσαν να συντηρήσουν την αμερικανική παθολογία του απειλούμενου έθνους και να δικαιολογήσουν τη διατήρηση των υπέρογκων στρατιωτικών δαπανών, των πυρηνικών εξοπλισμών, την κυριαρχία του μιλιταρισμού στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ. Κάποιες ιστορίες με μεμονωμένους Αραβες ή Ρώσους τρομοκράτες, δεν μπορούσαν να στηρίξουν με τις μικρές τους διαστάσεις μια ιδεολογική επιχείρηση τέτοιου μεγέθους, ενώ ακόμη και στην πραγματική ζωή η εικόνα ενός Αραβα σεϊχη, που από το μυστικό του κρησφύγετο διευθύνει και κινεί τα νήματα της παγκόσμιας τρομοκρατίας, φαντάζει ελάχιστα πειστική και τουλάχιστον αστεία. Ετσι, για άλλη μια φορά στην ιστορία του κινηματογράφου επιστρατεύεται το δόγμα, ότι ο καλύτερος εχθρός είναι ο αόρατος. Και ότι ο πιο πρόσφορος τρόπος για να βλαστήσει ο σπόρος της τρομοκρατίας στα εκατομμύρια θεατές της γης, που πρόκειται να αποσβέσουν τα έξοδα μιας τέτοιας υπερπαραγωγής, είναι η απειλή μιας επερχόμενης κοσμικής καταστροφής από ανεξέλεγκτες εξωγήινες δυνάμεις. Στους"Στρατιώτες του Σύμπαντος" του Βερχόφεν οι διαστημικοί πεζοναύτες σε κάποιο άγνωστο πλανήτη "πυρηνίζουν" τα εχθρικά, γιγάντια έντομα που τρέφονται με τον πολτό του ανθρώπινου εγκεφάλου. Τώρα στο "Αρμαγεδδών" που σκηνοθετεί οΜάικλ Μπέι,η απειλή έχει πιο απρόσωπο χαρακτήρα: Πρόκειται για έναν γιγαντιαίο αστεροειδή, που κινείται με ταχύτητα προς τη γη με δεδομένη την επερχόμενη σύγκρουση και την οριστική εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους. Ενώ τα πρώτα "σκάγια" έχουν ήδη σαρώσει το Παρίσι κι όλος ο κόσμος προσεύχεται σε εκκλησίες και τζαμιά, οι ΗΠΑ αναλαμβάνουν τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Η ΝΑΣΑ καταστρώνει ένα πρόγραμμα, και μια αποστολή ριψοκίνδυνων αστροναυτών αναχωρεί με δύο διαστημικά λεωφορεία για τον αστεροειδή, με σκοπό να τοποθετήσει στα έγκατά του μια πυρηνική βόμβα και να τον ανατινάξει. Θα ήταν ενδιαφέρον, αν υπήρχε η δυνατότητα να σταθεί κανείς στην ταινία πλάνο προς πλάνο, εξερευνώντας τις μεθόδους με τις οποίες η προπαγάνδα κρύβεται πίσω από το καταιγιστικό θέαμα, τους τρόπους με τους οποίους το συναίσθημα χρησιμοποιείται με έναν τρόπο καθαρά μακιαβελικό, τις λεπτομέρειες του σεναρίου και της δράσης, που χωρίς κανέναν προφανή λόγο προσπαθούν να αποδείξουν βεβιασμένα την τεχνολογική υπεροχή ή κυριαρχία των ΗΠΑ πάνω στον πλανήτη. Τους τρόπους, σε τελική ανάλυση, με τους οποίους η σε βαθμό υπερβολής αναληθοφάνεια συγκαλύπτεται (;) από τα επιφανειακά στοιχεία των τεχνικών εφέ και της περιπέτειας. Αν τη δεκαετία του '20 ο Αϊζενστάιν διερευνούσε τη δυναμική του κινηματογραφικού μοντάζ έχοντας σαν πρότυπο μια απροκάλυπτα ρατσιστική ταινία, όπως η "Γέννηση ενός έθνους" του Γκρίφιθ, οι δημιουργοί του "Αρμαγεδδών" μοιάζουν να δουλεύουν έχοντας μπροστά τους σαν αλφαβητάριο το θεωρητικό έργο του Αϊζενστάιν. Μόνο που η τελική κατασκευή αυτής της συγκινησιακής "ατραξιόν" μοιάζει τελικά με ένα υπερτροφικό διαφημιστικό ή με το δίωρο τρέιλερ μιας ταινίας που πρόκειται να δούμε προσεχώς.

(ΑΓΚΟΡΑ, ΑΕΛΛΩ, ΑΘΗΝΑΙΑ, ΣΙΝΕΠΟΛΙΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, ΤΡΟΠΙΚΑΛ, ΑΣΤΡΟΝ, ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ, ΒΙΛΑΤΖ, ΙΝΤΕΑΛ, ΚΗΦΙΣΙΑ 3, ΛΑΟΥΡΑ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ 1, ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ, ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ, ΟΣΚΑΡ, ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ, ΣΠΟΡΤΙΓΚ, 3 ΑΣΤΕΡΙΑ, ΦΟΙΒΟΣ, ΑΝΤΑΜΣ 1, ΑΛΙΚΗ, ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ, ΦΙΛΟΘΕΗ, ΧΛΟΗ, ΧΑΪΛΑΪΦ)

Το κινηματογραφικό γεγονός που περιέχεται στην ταινία, την οποία υπογράφει ο Γάλλος σκηνοθέτης Πατρίς Λεκόντ,είναι ότι φιλοξενεί σαν πρωταγωνιστές δύο "μυθικά" πρόσωπα του γαλλικού σινεμά. Δύο εραστές της κινηματογραφικής δράσης, ο όμορφος σκληρός Αλέν Ντελόν και ο άσχημος εξίσου σκληρός Ζαν - Πολ Μπελμοντό βρίσκονται να παίζουν στο ίδιο φιλμ, ένα φιλμ που αφού κερδίζει το στοίχημα αυτής τις διπλής παρουσίας, αναβιώνει τους χαρακτήρες που συντήρησε η σταδιοδρομία των δύο ηθοποιών, σε μια ελαφρή περιπέτεια κατάλληλη για μια δίωρη αμέριμνη αναψυχή. Η αφορμή για τη συνεύρεση των δύο ώριμων πια ανδρών με το ύποπτο και περιπετειώδες παρελθόν, βρίσκεται στο πρόσωπο μιας άτακτης κοπέλας, της Αλίς (Βανέσα Παραντί),που έχοντας μεγαλώσει ορφανή από πατέρα και φτωχή, πληρώνει στη φυλακή το έμμονο πάθος που έχει, να κλέβει γρήγορα και ακριβά αυτοκίνητα. Τη μέρα που αποφυλακίζεται, η Αλίς θα λάβει ένα στενάχωρο μήνυμα. Η μητέρα της, που πέθανε πριν από ένα μήνα στο νοσοκομείο, της αφήνει μια κασέτα, όπου της εξομολογείται ότι πριν από 20 χρόνια είχε ερωτευτεί δύο άντρες ταυτόχρονα. Και ότι ένας από τους δύο είναι ο πατέρας της. Και η Αλίς ξεκινά ένα ταξίδι με το πρώτο αυτοκίνητο που βρίσκει μπροστά της, για να συναντήσει τους δύο μπαμπάδες, τους οποίους φυσικά αντικρίζει στα πρόσωπα του Ντελόν και του Μπελμοντό. Από εκεί και πέρα το φιλμ καθορίζεται από τον διασκεδαστικό ανταγωνισμό των δύο αντρών, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να κερδίσουν την εύνοια της κόρης τους. Ως τη στιγμή που εκείνη κάνει το λάθος να κλέψει ένα αυτοκίνητο, μαζί με μια βαλίτσα με 50 εκατομμύρια δολάρια, που ανήκουν στη μαφία. Ετσι η περιπέτεια αρχίζει κι οι δυο μπαμπάδες βρίσκουν την ευκαιρία να επιδείξουν στην κόρη τους τις ικανότητές τους και να δημιουργήσουν ένα πρωτότυπο κινηματογραφικό ντουέτο.

(ΔΕΞΑΜΕΝΗ, ΕΛΛΗΝΙΣ, ΘΗΣΕΙΟΝ, ΦΙΛΙΠ)

Σε σκηνοθεσία Πίτερ Ο' Φάλον το φιλμ αυτό επιδείχνει μια πολυπρόσωπη διανομή στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Πέντε κολεγιόπαιδες, γόνοι πλούσιων αμερικανικών οικογενειών, απαγάγουν έναν επαγγελματία γκάνγκστερ, τον Τσάρλι Μπάρετ (Κρίστοφερ Γουόκεν) και τον κρατούν σαν όμηρο. Σκοπός τους να τον αναγκάσουν να πληρώσει τα λύτρα των 2 εκατομμυρίων δολαρίων, που ζητούν κάποιοι άλλοι απαγωγείς, για να ελευθερώσουν την αδελφή ενός από τους πέντε τολμηρούς νέους. Θέλοντας και μη ο Μπάρετ κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει στην απελευθέρωση της κοπέλας, αφήνοντας για αργότερα το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών του με τους δικούς του ασυνήθιστους απαγωγείς. Η ταινία στο μεγαλύτερο μέρος της διαδραματίζεται στο εσωτερικό ενός σπιτιού με τον Μπάρετ δεμένο σε μια καρέκλα και τους 5 νέους να περνάνε από την αυτοπεποίθηση σε μια ανασφαλή αμηχανία και στον πανικό. Η έμφαση στην ψυχολογία τους και στις σχέσεις μεταξύ τους είναι ο κύριος στόχος του φιλμ, που διατηρεί ως το τέλος ένα κάποιο μυστήριο, αφού από ένα σημείο και έπειτα αποκαλύπτεται ότι ένας από τους πέντε έχει σχεδιάσει όλο το σκηνικό προδίδοντας και εκμεταλλευόμενος τους φίλους του. Μέχρι όμως να αποκαλυφθεί η ταυτότητά του, το ασυνήθιστο των καταστάσεων και ο διάχυτος κυνισμός της δράσης μέσα και έξω από το σπίτι της απαγωγής, χαρίζει στην ταινία αλλεπάλληλες στιγμές διαποτισμένες από ένα ιδιαίτερο μαύρο χιούμορ, όσο κι αν το αποτέλεσμα στην εξέλιξή του τελικά δεν αποδεικνύεται τόσο εντυπωσιακό όσο πιθανόν υποσχόταν.

(ΑΒΑΝΑ, ΕΚΡΑΝ, ΨΥΡΡΗ)

Πρόκειται για επανέκδοση, με καινούριες κόπιες, μιας ταινίας κινουμένων σχεδίων της "Ντίσνεϊ", παραγωγής 1989. Το φιλμ, που υπογράφεται από τους Τζον Μάσκερ και Ρον Κλέμενς έχει τη μορφή ενός παραμυθιού - μιούζικαλ, διασκευή υπερβολικά ελεύθερη, κατά τα πρότυπα που ακολουθεί η εταιρία, της ιστορίας του Αντερσεν. Ηρωίδα η Αριελ, η γοργόνα που ζει τις περιπέτειές της, χάρη στην επιθυμία της να μπορέσει να ζήσει στον κόσμο των ανθρώπων. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στους κινηματογράφους.

(ΑΘΗΝΑ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛ., ΑΣΤΟΡ, ΒΙΛΑΤΖ, ΓΑΛΑΞΙΑΣ, ΚΗΦΙΣΙΑ 2, ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ, ΧΑΪΛΑΪΦ ΣΤΟΥΝΤΙΟ)

Αγης ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ