Το λένε και "μεγάλο λιμάνι". Ακόμη και "λιμάνι της αγωνίας". Ενας συνδυασμός μάλιστα έχει υιοθετήσει τον τίτλο της γνωστής ταινίας. Δε γνωρίζουμε, αν το όνομα αυτού του συνδυασμού θέλει να προσομοιάζει την πολιτική του με τις υποκριτικές ικανότητες του Μάρλον Μπράντο. Αλλά, αυτό που χαρακτηρίζει την προεκλογική εκστρατεία στον Πειραιά δεν είναι η υποκριτική, αλλά η υποκρισία. Οι πολιτικές μάσκες αλλάζουν και οι συνδυασμοί πλαισιώνονται από νυν δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας που προσπαθούν να αποποιηθούν των ευθυνών τους, υπολογίζοντας προφανώς σε κάποια μαζική αμνησία των Πειραιωτών...

Ο Πειραιάς, όμως, δεν είναι μόνο εφοπλιστικές εταιρίες και μαρίνες. Είναι και Καραβάς και Βώκος και Παλιά Κοκκινιά. Είναι το μεγάλο ποσοστό των ανέργων, το ξεπούλημα του ΟΛΠ, τα μαγαζιά της περιοχής Γκάζι - Παπαστράτος που παρακμάζουν. Είναι τα σκουπίδια που "κάνουν πάρτι στα στενά". Είναι τα νεοκλασικά που στέκονται απλώς και μόνο λόγω κάποιου παιχνιδιού που παίζει καμιά φορά η τύχη. Είναι το πανέμορφο Δημοτικό Θέατρο που πέφτει. Τα σχολειά με τις διπλοβάρδιες. Η Ράλλειος που είναι γιαπί. Τα δισεκατομμύρια "φέσι" σε ντόπιους και ξένους. Τα πιτσιρίκια που κάνουν την άσφαλτο "γήπεδο" λόγω έλλειψης αθλητικών χώρων. Τα αρχαία που μόνο ένα "υποψιασμένο" μάτι μπορεί να διακρίνει μέσα από το τσιμέντο και τη λαμαρίνα. Οι παρκοεταιρίες που τώρα τα "τσεπώνουν" μέσω της Δημοτικής Αστυνομίας. Είναι η θάλασσα που έκλεψαν απ' τον λαό του...

Για μερικά από αυτά, οι υποσχέσεις "μαγικών" λύσεων δίνουν και παίρνουν. Για άλλα, δε γίνεται καν λόγος. Ο Παναγιώτης Σαλπέας όμως, υποψήφιος δήμαρχος και επικεφαλής του συνδυασμού "Πειραιάς - Αναγέννηση" επιμένει, στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, πως "όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν". Πως"η πόλη μπορεί και πρέπει να έρθει στα χέρια αυτών που μοχθούν μέσα της και παλεύουν για μια καλύτερη ζωή".