Η άλωση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας από τους πολυεθνικούς κολοσσούς και τελικά η διάλυσή της, αποτελεί στρατηγικό στόχο της κυβέρνησης. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις χτεσινές τοποθετήσεις του υπουργού Εθνικής Αμυνας και της υπουργού Ανάπτυξης στη διάρκεια ημερίδας του Συνδέσμου Ελλήνων Κατασκευαστών Πολεμικού Υλικού με θέμα: "Εξοπλισμοί - συνεργασία αμυντικών βιομηχανιών - οικονομία". Προπέτασμα καπνού σε αυτή την επιχείρηση, είναι η λεγόμενη συνεργασία στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας.

"Η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, είπε ο Α. Τσοχατζόπουλος, δεν πρέπει να είναι ξεκομμένο κομμάτι για να βγάζει απλά κάποια προγράμματα του Ελληνικού Στρατού. Πρέπει να ενταχθούμε στα συνολικά ευρωπαϊκά προγράμματα, εκεί μόνο πλέον πετυχαίνουμε μακροχρόνια την ανταγωνιστικότητα, την επιβίωση, αλλά και την επαφή με τα γεγονότα και τις εξελίξεις". Και συνέχισε: "Νομίζω ότι όταν οι μεγάλες ευρωπαϊκές μονάδες και οι κολοσσοί συνενώνονται, όταν σήμερα η μια εταιρία είναι γερμανική και την άλλη βδομάδα γίνεται γαλλική και μετά γίνεται αγγλική, καταλαβαίνετε ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε στην Ελλάδα - ας μου επιτραπεί η έκφραση - με μικρομάγαζα, να προσπαθούμε να κάνουμε σύγχρονη παραγωγή πολεμικής βιομηχανίας που χρειάζεται το 2000".

Εντύπωση επίσης προκαλεί η άποψη, που εξέφρασε ο Α. Τσοχατζόπουλος, ότι "οι Ενοπλες Δυνάμεις δεν είναι δυνατόν να εξαρτώνται τηλεπικοινωνιακά από τον ΟΤΕ, δεν είναι δυνατόν οι Ενοπλες Δυνάμεις της Ελλάδας, σε όλους τους κλάδους, να μην έχουν εικόνα των γεγονότων σε όλο το Αιγαίο. Δεν είναι δυνατόν να μην χρησιμοποιούμε δορυφορικές επικοινωνίες αυτοτελείς, που να μην μπορεί κανείς να παρέμβει και να τις ακυρώσει". Το ερώτημα που τίθεται είναι, αν ο ΟΤΕ, στο βαθμό που ελέγχεται από το κράτος, δεν εξασφαλίζει ασφάλεια, τότε τι ασφάλεια θα εξασφαλίζουν οι πολυεθνικές που ελέγχουν τις δορυφορικές τηλεπικοινωνίες;

Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και η ομιλία της Β. Παπανδρέου,η οποία χαρακτήρισε απλώς καθυστέρηση την πολιτική της χρόνιας υπονόμευσης των δημοσίων αμυντικών βιομηχανιών και εμφάνισε ως εξυγιαντική πολιτική την ιδιωτικοποίησή τους που προωθείται με τη μέθοδο της συμπαραγωγής, που θα σημάνει και τη συγχώνευση και διάλυση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, είτε αυτή είναι δημόσια, είτε ιδιωτική. Μάλιστα η Β. Παπανδρέου ανέφερε ότι προχωράει ήδη η διαδικασία πρόσληψης εξειδικευμένου Συμβούλου για τις επιχειρήσεις ΕΑΒ, ΠΥΡΚΑΛ και ΕΒΟ που θα προωθήσει τη λεγόμενη εξυγίανσή τους στα πλαίσια βέβαια της ιδιωτικοποίησης.

Βέβαια, υπό αυτές τις συνθήκες διάλυσης της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και απορρόφησής της από τα πολυεθνικά μονοπώλια, η λεγόμενη ελληνοποίηση των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ψευδεπίγραφη. Παρ' όλα αυτά η Β. Παπανδρέου μίλησε για ποσοστό 10% του νέου εξοπλιστικού προγράμματος, ύψους 4 τρισ. δρχ. σε ελληνικές βιομηχανίες, ενώ ο Α. Τσοχατζόπουλος έφθασε να μιλάει για 35% τη διετία '97 - '98, για προγράμματα ύψους 255 δισ. δρχ. που ανατέθηκαν σε ελληνικές βιομηχανίες, ωστόσο αυτό που δεν αναφέρεται είναι, τι ποσοστό της προστιθέμενης αξίας αυτών των προϊόντων δημιουργείται στην Ελλάδα.