Ο Κ. Σημίτης από την πλευρά του εκφράζει τις ανησυχίες του για την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και, ταυτόχρονα, δηλώνει "μπερδεμένος", καθώς δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί οι "νεοφιλελεύθεροι σοσιαλδημοκράτες", όπως ο ίδιος, που ηγούνται στη σημερινή συγκυρία του καπιταλιστικού κόσμου, δεν τα καταφέρνουν.

Βεβαίως, γνωρίζει ότι η κρίση δεν αφορά, κυρίως, την πολιτική διαχείριση του συστήματος, αλλά αποτελεί σύμπτωμα της φύσης του καπιταλισμού. Ομως, πικραίνεται, αναλογιζόμενος πως η "σοσιαλδημοκρατία" έτυχε να πληρώσει, πολιτικά, τα "σπασμένα" αυτής της κρίσης. Και φοβάται, ότι τ' αφεντικά μπορεί να δώσουν το σύνθημα να "πέσουν" οι "αριστεροί" και ν' "ανέβουν" οι "δεξιοί" πολιτικοί διαχειριστές και θα "πάρει η μπάλα" και τον ίδιο.

Αλλά ας μη φοβάται. Τ' αφεντικά χρειάζονται ακόμα τους "σοσιαλδημοκράτες"- το 'δειξαν και οι πρόσφατες εκλογές στη Γερμανία - και, εν πάση περιπτώσει, όσο "τα δίνει όλα" για την ΟΝΕ, από τ' αφεντικά δεν κινδυνεύει. Να φοβάται, μόνο τον ελληνικό λαό, που, αργά ή γρήγορα, θα τον "βάλει στη θέση του".