Τη στιγμή που οι άνεργοι και οι υποαπασχολούμενοι στον κόσμο έχουν φτάσει στον αριθμό του ενάμιση δισ., τη στιγμή που το 40% των νέων στην Ελλάδα είναι χωρίς δουλιά, το συνδικαλιστικό κίνημα συρρικνώνεται αριθμητικά και η δύναμή του οπισθοχωρεί! Τους λόγους για το οποίο συμβαίνει αυτό, προσπάθησε να αναλύσει ο Γιώργος Σπυρόπουλος,τ. διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Κέντρο Σοσιαλιστικών Μελετών.

Με βάση τα στοιχεία που παρουσίασε ο κ. Σπυρόπουλος, η πυκνότητα των συνδικαλισμένων εργατών σε όλο τον κόσμο είναι πολύ μικρή. Ειδικά κατά την τελευταία 25ετία, η πτώση του αριθμού των συνδικαλισμένων υπήρξε σημαντική σε όλες τις βιομηχανικές χώρες, αναφέροντας κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα ευρωπαϊκών χωρών. Στη Δυτική Ευρώπη, οι μεγαλύτερες συνδικαλιστικές απώλειες σημειώθηκαν στη Γαλλία (- 37,2%), στην Αγγλία (- 27,7%), στην Ελλάδα (- 33,8%), στην Πορτογαλία (- 52%). Σημαντική επίσης ήταν και η πτώση του ποσοστού των συνδικαλισμένων στις ΗΠΑ (- 21%) και στην Ιαπωνία (- 16,7%). Η μόνη εξαίρεση παρατηρείται στις σκανδιναβικές χώρες, όπου η συνδικαλιστική πυκνότητα ήταν υψηλή, αλλά έγινε ακόμα υψηλότερη τα τελευταία 25 χρόνια.

Οπως αναφέρθηκε, στη χώρα μας αυτή τη στιγμή είναι συνδικαλισμένο το 25% των εργαζομένων, εκ των οποίων το 15 - 20% προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα, και το υπόλοιπο από το δημόσιο.

Ως βασικές αιτίες για την αριθμητική μείωση της δύναμης των συνδικάτων, αναφέρθηκαν οι αλλαγές στον τρόπο παραγωγής και οι οικονομικές κρίσεις, η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, η μεταφορά κεφαλαίων κ. ά. που όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα: Την πτώση των "προπυργίων" του συνδικαλισμού όπως η σιδηροβιομηχανία, η μεταλλουργία, τα ορυχεία, η κλωστοϋφαντουργία λόγω της βιομηχανικής κρίσης και της αναδόμησης της παραγωγής. Επίσης, το μεγάλο ποσοστό της ανεργίας που αγγίζει το 11%, η "ελαστικοποίηση" των εργασιακών σχέσεων, η μερική και πρόσκαιρη απασχόληση, η λαθραία εργασία, η τηλεργασία, η κατ' οίκον εργασία, που εκ των πραγμάτων καθιστούν αδύνατη την προσχώρηση αυτών των εργαζομένων στα συνδικάτα, η μαζική είσοδος των γυναικών στην εργασία οι οποίες έχουν μικρότερη συνδικαλιστική παράδοση κλπ.

Για τα προβλήματα του συνδικαλισμού ειδικότερα στη χώρα μας, ο Γ. Σπυρόπουλος επισήμανε επίσης, μεταξύ άλλων, την οικονομική εξάρτηση από το κράτος, συντεχνιακές και γραφειοκρατικές τάσεις, τις πελατειακές σχέσεις, την ελλιπή δημοκρατική λειτουργία κ.ά. Μίλησε επίσης για τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στις εργασιακές σχέσεις, ενώ ευθύνες επέρριψε και στα ΜΜΕ για το λόγο ότι κάθε φορά που οι εργαζόμενοι απεργούν, ρίχνουν τις ευθύνες σ' αυτούς χωρίς να ψάχνουν τις βαθύτερες αιτίες, δημιουργώντας έτσι μια αρνητική εικόνα στην κοινή γνώμη.