ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ:

"Ποιήματα σε μια νύχτα"

Τα "Ποιήματα σε μια νύχτα" του Γιώργου Βαχαρόπουλου μας αγγίζουν άμεσα. Η σιωπή τους συνομιλεί άνετα με τη σιωπή μας. Η "νύχτα" για τον ποιητή δεν είναι άλλη παρά αυτή η "βασανιστική ζωή", έτσι όπως τη βιώνουμε οι πολλοί στο πετσί μας τούτη την άγρια εποχή.

Ο ποιητής γράφει λοιπόν, για να νιώθει λιγότερο το βάρος μιας τέτοιας ύπαρξης. Αθροίζει στίχους στο σκοτάδι για να ξεχνιέται, περιμένοντας το φως.

Ομως, δεν είναι έξω απ' τις προθέσεις του και η αφύπνιση των συνειδήσεων, ακόμα κι αυτών των ομοτέχνων του, όταν στις δικές τους προθέσεις το κυριότερο είναι η προσωπική τους δόξα κι όχι η δόξα του λαού με τη δική τους συμβολή κατά πώς απαιτεί η ιστορία. Γι' αυτό κι ο ποιητής αμφισβητεί: "Μπορεί τελικά να κάναμε λάθος / Μπορεί να μην είμαστε εμείς / που ανακαλύψαμε τον κόσμο / - αυτοί που έκαναν τα πρώτα βήματα / ή που δημιούργησαν κάτι μεγάλο. /Μπορεί η ιστορία να μη χαράμισε ούτε μια λέξη / για μας / Μπορεί τελικά να μην είμαστε / παρά / κοινοί θνητοί".

Ο λαός μπορεί ν' αποτελείται από "κοινούς θνητούς" ο ίδιος όμως είναι αθάνατος κι ο ποιητής αυτή την αθανασία του φιλοδοξεί να υπηρετεί έστω και σαν "οπαδός μιας δονκιχωτικής σταυροφορίας": Ετσι προστάζει:

"Παραμερίστε! / ψάχνω / για μια κάποια / ιδέα / ανατρεπτική / Με δόρυ και ξίφος / από χαρτί / προχωράω... ".

Ο Γιώργος Βαχαρόπουλος ξέρει να γράφει αλλά και να ελπίζει ότι η άδεια λέξη θ' αντικατασταθεί κάποτε απ' την πράξη. Πιστεύει δηλαδή ότι "σιγά - σιγά / θα σπάσει την πέτρα / το πύρινο λουλούδι". Γι' αυτόν "ένας πυροβολισμός / θέτει την αρχή μιας άλλης ζωής" (Εκδοτική επιμέλεια: ΜΟΡΙΑΣ). Γιάννης ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ