Αν ο Κ. Σημίτης δεν είχε τόσο πολύ πανικοβληθεί από το ηχηρό "χαστούκι" που ήρθε "ανεπάντεχα" από τις κάλπες και αν δεν είχε τυφλωθεί από τον αντικομμουνισμό του και τα περί "ανίερων συμμαχιών", το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει την επομένη των εκλογών ήταν να αναγνωρίσει τις πολύτιμες υπηρεσίες που του προσφέρει η ηγεσία της ΝΔ.

Ο Κ. Καραμανλής, από την πρώτη κιόλας δήλωση που έκανε το βράδυ της περασμένης Κυριακής, έσπευσε να θέσει στο απυρόβλητο τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης και μάλιστα αφιέρωσε την εκλογική "νίκη" στην επίτευξη του "εθνικού στόχου", την ένταξη στην ΟΝΕ, αναλαμβάνοντας να στηρίξει σε αυτή την κατεύθυνση την κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, επέβαλε τους "μη πανηγυρικούς" τόνους, ενώ απέρριψε μετά βδελυγμίας κάθε σκέψη για να ζητήσει πρόωρες εκλογές, αφού, όπως ισχυρίζεται, είναι πρώτο κόμμα και με "διαρκή ανοδική τάση".

Δεν πρόκειται, φυσικά, για τυχαία στάση και τακτική από την πλευρά της ηγεσίας της ΝΔ. Ακόμα και στην περίπτωση που το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν"άκρως ικανοποιητικό", όπως το χαρακτήρισε ο Κ. Καραμανλής, αυτή τη γραμμή πλεύσης θα ακολουθούσε. Η εξήγηση είναι απλή. Ο πρόεδρος της ΝΔ γνωρίζει πολύ καλά ότι η επιλογή των ισχυρών οικονομικών κύκλων, η οποία επιβεβαιώνεται και μετά τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, είναι σαφής: Η ένταξη στην ΟΝΕ θα γίνει με τον Κ. Σημίτη. Μετά βλέπουμε...

Η ηγεσία της ΝΔ δεν μπορούσε να αγνοήσει τις επιθυμίες των "αφεντικών" και σε αυτό το προδιαγεγραμμένο πλαίσιο έσπευσε να προσδιορίσει το "νέο" ρόλο της, ο οποίος δεν είναι παρά συνέχεια, με μεγαλύτερη ένταση, της πάγιας αποστολής της: Να βάλει... πλάτες, τώρα ακόμα περισσότερο, για την επιβολή των "αναγκαίων" αντιλαϊκών μέτρων που έχει θέσει σε εφαρμογή η κυβέρνηση. Στόχος μας, δήλωσε ο Κ. Καραμανλής, είναι να διευκολύνουμε στην ουσία, όχι την κυβέρνηση, αλλά την Ελλάδα να πετύχει τους στόχους της. Φυσικά, οι "στόχοι της Ελλάδας" δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς στήριξη της κυβέρνησης Σημίτη.

Παράλληλα, όμως, η ηγεσία της ΝΔ στο επόμενο διάστημα πρέπει να επιτύχει δύο ακόμα βασικούς στόχους της. Πρώτον, να αποδείξει έμπρακτα στην πλουτοκρατία ότι είναι εξίσου καλός "εγγυητής" της πορείας προς την ΟΝΕ με την κυβέρνηση Σημίτη. "Η ΝΔ εγγυάται πολύ καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη πολιτική πρόταση την επόμενη μέρα που αναζητούν οι πολίτες" διακήρυξε, εμφανίζοντας την επιθυμία του ως πραγματικότητα, ο Κ. Καραμανλής. Δεύτερον, να δείξει ότι κερδίζει την εμπιστοσύνη όσο το δυνατόν πλατύτερων λαϊκών μαζών, απαραίτητη προϋπόθεση για τη διασφάλιση της "κοινωνικής συναίνεσης" στη συνέχεια. Αυτό εξάλλου το παραδέχτηκε ο ίδιος ο αρχηγός της ΝΔ: "Εκείνο που θέλουμε και πρέπει να επιμείνουμε είναι αυτή την πολιτική πρόταση να την κάνουμε πιο κατανοητή, πιο προσιτή και πιο εύπεπτη για τους πολλούς". Είναι ολοφάνερο ότι αντιλαμβάνεται πολύ καλά τις τεράστιες δυσκολίες, ώστε να πλασάρει τη σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, ως αυτή που ανταποκρίνεται στα λαϊκά συμφέροντα.

Προκειμένου να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι η ηγεσία της ΝΔ θα χρησιμοποιήσει κυρίως τη "δημιουργική" αντιπολιτευτική τακτική, έτσι όπως την προσδιόρισε ο Κ. Καραμανλής: "Μαστίγωμα της κυβέρνησης να πάει πιο γρήγορα μπροστά, να προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές και να μας βάλει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην ΟΝΕ".

Ο Κ. Καραμανλής πιστεύει ότι αυτή η τακτική θα του αποφέρει και εκλογικά κέρδη, αφού θεωρεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία της λαού είναι υπέρ της ΟΝΕ και αυτό που ζητούν είναι "αποτελεσματικότητα, διαφάνεια, ταχύτητα και αξιοπιστία", προσόντα που δε διαθέτει, όπως υποστηρίζει, η κυβέρνηση Σημίτη.

Δεν κρύβει, επίσης, ότι ο "εσωτερικός νόμος" του δικομματισμού θα λειτουργήσει και πάλι, με αποτέλεσμα η λαϊκή δυσαρέσκεια στην κυβέρνηση να εκφραστεί με ψήφο "αγανάκτησης" στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ, όπως έγινε και στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

Δεν είναι χωρίς σημασία και το άλλο "όπλο" που θα χρησιμοποιήσει έντονα το επόμενο διάστημα, προσδοκώντας να οικοδομήσει "κοινωνικές συμμαχίες": Την "απο-ιδεολογικοποίηση" της πολιτικής αντιπαράθεσης και την αντικατάστασή της από τις... νεοφιλελεύθερες αξίες. Το παρακάτω απόσπασμα είναι χαρακτηριστικό για τις προθέσεις του: "Ο διαχωρισμός σε σχήματα Αριστερά και Δεξιά δε σημαίνει τίποτα. Αυτό που σημαίνει είναι η Ελλάδα του 21ου αιώνα να βρεθεί σε καλύτερο επίπεδο, στην ανταγωνιστικότητα, στην παραγωγικότητα, στην αύξηση του ΑΕΠ" (!).

Τα παραπάνω "σχέδια επί χάρτου" μπορεί να προκαλούν, δικαιολογημένα, ίσως τα χαμόγελα ικανοποίησης στη Ρηγίλλης. Ομως παραβλέπουν μια "λεπτομέρεια": Οτι το επόμενο διάστημα η τακτική της ηγεσίας της ΝΔ θα δοκιμαστεί σκληρά από τους λαϊκούς αγώνες, οι οποίοι θα αποκαλύπτουν την αντιλαϊκή ουσία της.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ