Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη αναζητά διαφυγή από τα τρέχοντα αδιέξοδα, στα οποία έχει οδηγηθεί μετά τα αποτελέσματα των εκλογών. Η εσωκομματική αναταραχή οφείλεται στο ερώτημα, αν το κυβερνητικό κόμμα θα μπορέσει να διατηρήσει την εξουσία, με δεδομένη τη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλεί η εφαρμοζόμενη πολιτική. Κι αν για τις άλλες πτέρυγες του ΠΑΣΟΚ το πρόβλημα εντοπίζεται στον κίνδυνο απώλειας της προνομιούχου θέσης που κατέχουν στο σύστημα νομής της εξουσίας, σε ό,τι αφορά την ηγετική του ομάδα, το πρόβλημα είναι πολλαπλό: Πρώτον, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πρέπει να φανεί αντάξια των προσδοκιών του μεγάλου κεφαλαίου και να φέρει σε πέρας τη "δουλιά" της εισόδου της χώρας στην ΟΝΕ χωρίς καμία ταλάντευση. Δεύτερον, πρέπει να αποφύγει το "πικρόν ποτήριον", που, σύμφωνα με τα λεχθέντα κυβερνητικών στελεχών, ισοδυναμεί με το να πάρει ο Κ. Σημίτης το "χαρτί" της ΟΝΕ από τους "εταίρους" του, αλλά αυτό το "χαρτί" να μην έχει κανένα εσωτερικό αντίκρισμα και να χάσει τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Τρίτον, πρέπει να αποφασίσει την τακτική της στο εσωκομματικό πεδίο και να καταλήξει, αν η διατήρηση της κυριαρχίας της εξυπηρετείται με το "ξαναμοίρασμα της τράπουλας" και της παραχώρησης πόστων σε όλες τις εσωκομματικές ομάδες ή αν θα λειτουργήσει ακόμα πιο "συγκεντρωτικά", με τους "εκσυγχρονιστές" να κατέχουν τον πρώτο ρόλο. Τέταρτον, πρέπει να βρει τρόπους, ώστε ο επικείμενος ανασχηματισμός - για την πραγματοποίηση του οποίου πιέζεται πανταχόθεν ο πρωθυπουργός - να λύσει περισσότερα προβλήματα, από εκείνα που, συνήθως, δημιουργεί.

Στα πλαίσια όλης αυτής της σύγχυσης, είναι αξιοσημείωτο πως όλοι οι εμπλεκόμενοι στο ΠΑΣΟΚ ομονοούν σε ένα: Επ' ουδενί πρέπει να διαταραχτεί η "πολιτική σταθερότητα" και να τεθούν σε αμφισβήτηση οι "εθνικοί στόχοι", υποστηρίζουν. Οπου, ως "εθνικός στόχος" νοείται η ΟΝΕ και ως "πολιτική σταθερότητα" ονομάζεται η αδιατάρακτη κυβερνητική θητεία μέχρι την εκπλήρωση της ..."Μεγάλης Ιδέας" του κεφαλαίου. Αξιοσημείωτο είναι και το εξής: Ακόμα και όσοι ασκούν κριτική στον Κ. Σημίτη, την ασκούν με τρόπο "αθωωτικό" για την ΟΝΕ. Η ΟΝΕ είναι καλή, εκείνη που χρειάζεται "επιμέρους διορθώσεις" είναι η πολιτική μας, που ενοχοποιεί "αδίκως" (!) την ΟΝΕ, είναι πάνω - κάτω η"κριτική"...

Στη βάση αυτού του "φιλο - ΟΝΕδίτικου" κοινού παρονομαστή, ξεκινούν όλα τα σενάρια. Σενάρια περί "κυβερνήσεων συνεργασίας" και "επί το αναλογικότερον" αλλαγών στον εκλογικό νόμο - πρόκειται για το νέο ένδυμα της"κεντροαριστεράς" - φημολογίες περί του ποιο πρόσωπο θα αναλάβει το τάδε υπουργείο, προσωπικές αντεγκλήσεις για το νέο προϋπολογισμό κλπ. Είναι δεδομένο ότι η συγκυρία θα αναγκάσει τελικά τον κ. Σημίτη να προβεί σε"πυροτεχνήματα" αντιστροφής του αρνητικού κλίματος για την κυβέρνηση. Το ίδιο δεδομένο είναι, όμως, ότι το "μακιγιάζ" θα αποδειχτεί εφήμερο. Το εγγυάται η ΟΝΕ και ό,τι αυτή συνεπάγεται για το λαό και τον τόπο. Ας το έχουν υπόψη τους όσοι αφελώς πιστεύουν ότι από το επικείμενο "λίφτινγκ" θα διασωθούν οι ίδιοι, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο.