Από "κάτω", παρελαύνουν τα στρατευμένα παιδιά του λαού μας, στο βηματισμό του ΝΑΤΟ. Κι ύστερα, περνούν τα Σώματα Ασφαλείας, φρουροί του "νόμου και της τάξης", μιας άνομης εξουσίας των ισχυρών. Ακολουθεί η μαθητιώσα νεολαία - "το αύριο της Ελλάδας", αναφωνεί, έμπλεος ενθουσιασμού, ο εκφωνητής - βαδίζοντας ως τα ταξικά τείχη που στήθηκαν για ν' αποκλειστούν, από τη γνώση και τη μόρφωση, τα παιδιά της φτωχολογιάς, οι αυριανοί, εν δυνάμει, "δυναμιτιστές" κι ανατροπείς μιας κοινωνίας της αδικίας.

Από "πάνω", στις εξέδρες των επισήμων, παρακολουθούν "κορδωμένοι διάνοι" της εξουσίας. Υπουργοί, βουλευτάδες, τοπικοί "άρχοντες" και "ταγοί", χειροκροτούν και δηλώνουν εθνικά υπερήφανοι για τη στρατιωτική δύναμη, την ασφάλεια της χώρας, τη χάρη στην περπατησιά του ελληνικού έθνους. Οι ίδιοι, που δηλώνουν περισσότερο "Ευρωπαίοι", παρά Ελληνες.

Τότε, οι "βάρβαροι" φορούσαν στρατιωτικές στολές και κρατούσαν τις ξιφολόγχες. Τώρα, ενδύονται τα κοστούμια κι απειλούν με τα "ΕΥΡΩ". Τότε, συγκρούστηκαν με τους Ελληνες στα πεδία των μαχών. Τώρα, τους πολεμούν, εκ των έσω, διά των αντιπροσώπων τους, που είναι πρόθυμοι ν' ανοίξουν την "κερκόπορτα".

Φαίνεται σαν μια χώρα πληγωμένη, σκυθρωπή, πικραμένη, φοβισμένη κι απελπισμένη. Σα να τα "παράτησε" και συμβιβάζεται με το "γκρίζο", καταθλιπτικό τοπίο, που απλώνεται παντού και σκεπάζει τα πάντα. Σα να μην έχει κοινωνικό όραμα κι απλώς μετράει τους αριθμούς της ΟΝΕ. Σα να παραπαίει, πολιτικά, ανάμεσα στη "Σκύλλα" της "σοσιαλδημοκρατίας" και στη "Χάρυβδη" του "νεοφιλελευθερισμού". Σα να έχασε την ηθική της και συχνάζει στους προθαλάμους των "μπορντέλων", με "νταβατζήδες" αστυνομικούς κι άλλους "υπεράνω υποψίας". Σα να αποδέχεται μοιρολατρικά να είναι άνεργη, απροστάτευτη από την εγκληματικότητα, έρμαιο της κοινωνικής σαπίλας και της παρακμής.

Ας κοιτάξουμε όλοι με "άλλο μάτι" τις σημερινές παρελάσεις για να δούμε την "άλλη" Ελλάδα. Και τότε θα δούμε τους παρελαύνοντες αγωνιστές του Αλβανικού Μετώπου και της Εθνικής Αντίστασης να χαμογελούν περήφανα για το παρελθόν. Τους μαθητές να υπόσχονται ένα καλύτερο μέλλον. Τους στρατευμένους να εγγυώνται μια ανεξάρτητη χώρα. Κι ας σκεφτούμε ότι όλοι αυτοί που παρελαύνουν εκπροσωπούν, όχι τους "ριψάσπιδες" και τους "βολεμένους", αλλά τους αγωνιστές και τους οραματιστές. Αλλωστε, αν επεκτείνουμε το βλέμμα μας στην ελληνική κοινωνία, θα δούμε τον πατριώτη που δε δέχεται να γίνει υπήκοος της ΟΝΕ, τον εργαζόμενο που δουλεύει τίμια για το ψωμί, τον άνθρωπο του πνεύματος και του πολιτισμού που δημιουργεί, διεμβολίζοντας την ομίχλη της παρακμής, τον Ελληνα που λέει ΟΧΙ στους "ΝΑΙ - ΝΑΙδες" της σημερινής παρελαύνουσας ντροπής.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ