Μνημείο αυθαίρετων κατασκευών τείνει να γίνει ο παραλιακός πεζόδρομος στη Χαλκίδα, όπου λειτουργούν δεκάδες καφετερίες, μπαρ, εστιατόρια, προς... "τέρψιν" των μονίμων κατοίκων της πόλης και των τουριστών, αλλά και της διόγκωσης της τσέπης των ιδιοκτητών αυτών των καταστημάτων.

Από του σημείου αυτού, μέχρι την επιβολή της "δικτατορίας τους" στην παραλία, η απόσταση είναι μεγάλη, εντούτοις, όμως, καθημερινά παγιώνεται με νέες αυθαιρεσίες, που αποφέρουν περισσότερα κέρδη για τους ίδιους, ενώ οι μισθοσυντήρητοι, τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία βλέπουν το φραπέ με το... καλαμάκι, στο ύψος των 800 δραχμών.

Ετσι, οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων δε διστάζουν να κάνουν επέκταση των χώρων τους με αυθαίρετες κατασκευές, που ναι μεν απαγορεύονται, αλλά τυγχάνουν της ανοχής των αρμόδιων δημόσιων υπηρεσιών (Αστυνομίας, Λιμενικού Ταμείου) και των "γαλαζοπράσινων" δημοτικών αρχών.

Εξάλλου, το "δούναι και λαβείν" αποτελεί ένα παιχνίδι μεταξύ τους, που για τους μεν αποφέρει επιπλέον κέρδη, ενώ για τους δε μπορεί να αποτελεί αβαντάζ και για τις... εκλογές. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, πριν το δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών, "πράσινος" ιδιοκτήτης τηλεφώνησε σε "γαλάζιο" υποψήφιο, δηλώνοντας στήριξη αν καλυφθεί η αυθαιρεσία του.

Το ζήτημα είναι ότι καμία δημοτική αρχή, καμία δημόσια υπηρεσία δεν "τολμάει" να έρθει σε ρήξη μαζί τους, να επιβάλει τη νομιμότητα και να αποδώσει στους δημότες της Χαλκίδας αυτό που τους ανήκει, να προστατέψουν την πολιτιστική κληρονομιά τους, που έχει ριχτεί βορά στα καταστροφικά συμπλέγματα των μεγαλοσυμφερόντων και της τσιμεντοποίησης των πάντων.

Χαρακτηριστική περίπτωση αυθαίρετης και ασύδοτης λειτουργίας - με τις "πλάτες" του Λιμενικού Ταμείου, της Αστυνομίας και μιας πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου, αποτελεί η παραλιακή καφετερία "ΓΙΩΤ", ιδιοκτησίας Τ. Σαμπάνη, που, όχι μόνο λειτουργεί χωρίς άδεια,αλλά στεγάζεται σε ιστορικό - διατηρητέο κτίριο,χαρακτηρισμένο με απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού από το 1993, και στο οποίο απαγορεύεται κάθε χρήση, εκτός αυτής του Πολιτιστικού Κέντρου.

Πέραν όλων των άλλων, ο εν λόγω ιδιοκτήτης χωρίς καμία άδεια προχώρησε στην κατασκευή αυθαίρετων δαπέδων και σκέπαστρων στις δύο πλευρές του εξωτερικού χώρου, οι οποίες δεν πληρούν - σύμφωνα με την Πολεοδομία του Δήμου Χαλκίδας - τους όρους δόμησης και προστασίας του πολιτιστικού περιβάλλοντος... Δεν έχει πολεοδομική πληρότητα και δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κατάστημα.

Αυτές τις παρανομίες αγνόησε εντελώς η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου Χαλκίδας και ψήφισε, στις 10 Αυγούστου 1998, υπέρ της παραχώρησης άδειας λειτουργίας, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις.

Ομως, όπως λέει και ο λαός, "αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη". Για την καραμπινάτη αυτή παρανομία, η "Δημοτική Αγωνιστική Συσπείρωση" - που το προηγούμενο διάστημα ήταν ο μοναδικός φορέας που συμπαραστάθηκε στον αγώνα των κατοίκων - προσέφυγε στην Επιτροπή του άρθρου 18 (ελέγχει αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων), στην οποία προϊσταται δικαστικός, και δικαιώθηκε. Το ίδιο έκαναν και 17 δημότες.

Η Επιτροπή στην απόφασή της, που εκδόθηκε στις 13/10/98, έκρινε παράνομη και αναιτιολόγητη την απόφαση 197/98 του Δημοτικού Συμβουλίου Χαλκίδας, με την οποία παραχωρήθηκε άδεια λειτουργίας στην καφετερία - σνακ μπαρ "ΓΙΩΤ" (την απόφαση για δικούς του λόγους δεν είχε υπογράψει ο δήμαρχος Γ. Σπανός).

Βέβαια, απομένει ακόμα το σφράγισμα του καταστήματος από την Αστυνομία, κάτι που δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, και στους κατοίκους της Χαλκίδας κυκλοφορεί ευρέως η φήμη ότι "μεσολαβεί" υψηλά ιστάμενο πρόσωπο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Και γιατί να μη γίνει πιστευτό, άλλωστε, αφού την τελευταία στιγμή τα συνεργεία κατεδάφισης του δήμου γύρισαν πίσω άπρακτα χωρίς να υπάρχει εξήγηση.