Λίγο πριν ψηφιστεί από τη Βουλή ένας ακόμα προϋπολογισμός στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου, στη Δραπετσώνα, ο υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος, ο ανεξάρτητος βουλευτής Β. Κοντογιαννόπουλος,ο βουλευτής του ΣΥΝ Π. Κουναλάκης και ο Μ. Ανδρουλάκης συζητούν για το "συνασπισμό εξουσίας". Η αλήθεια είναι ότι οι τρεις τελευταίοι θα είχαν πέσει ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και όλοι μαζί στην ...ευμεγέθη αγκαλιά του πρώτου, αν δεν ήθελαν να τηρηθούν στοιχειωδώς κάποια προσχήματα. Το ζητούμενο όλων, σαφέστατο: Την ώρα που καθημερινά διογκώνεται η λαϊκή αντίδραση στην εφαρμοζόμενη πολιτική, το πώς θα παραπλανηθούν με φληναφήματα οι εργαζόμενοι. Υπάρχει, βέβαια, και ο γνωστός μπαμπούλας: Να μην επανέλθει στην κυβερνητική εξουσία η Δεξιά. Ταυτόχρονα, οι μικροί φοβούνται ότι ο μεγάλος αδελφός θα κάνει ζαβολιές και θα φάει μόνος του το φαγητό, που όλοι θα έχουν μαγειρέψει. Ο διάλογος, με τον οποίο έκλεισε η συζήτηση, είναι αρκούντως αποκαλυπτικός:

Θ. Πάγκαλος: "Είναι σαφές ότι κάτι μαγειρεύεται".

Π. Κουναλάκης: "Το θέμα είναι ποιος θα μείνει νηστικός".

Θ. Πάγκαλος: "Είναι βέβαιο ότι νηστικός θα μείνει ο κύριος Καραμανλής". Είναι ολοφάνερο πως το ότι ο λαός μένει νηστικός, εξαιτίας της πολιτικής, τόσο των σημερινών συνδαιτυμόνων της εξουσίας, όσο και των "εν αναμονή", ουδόλως τους απασχολεί.

***

Η Δραπετσώνα είναι μια από τις περιοχές του Πειραιά, που πλήττεται από την ανεργία. Κανείς από τους ομιλητές δεν αναφέρεται σε αυτό. Ο Θ. Πάγκαλος, μάλιστα, δηλώνει ότι λύση στο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι η κλασική βιομηχανία, αλλά η ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων, όπως η μαζική παραγωγή βραβευμένων ελληνικών κρασιών για εξαγωγή! Η εκπαιδευτική κοινότητα είναι στους δρόμους, διεκδικώντας μόρφωση για τα παιδιά της εργατικής τάξης που τους στερεί η ταξική πολιτική με την επωνυμία "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση". Ο Θ. Πάγκαλος επιτίθεται σε μαθητές και καθηγητές, κατηγορώντας τους πρώτους ότι αντιδρούν, επειδή φοβούνται το άγνωστο και τους δεύτερους, επειδή, τάχα, φοβούνται μήπως χάσουν τα φροντιστήρια που κάνουν!

Οι άλλοι, είτε αποκομμένοι χρόνια από το μαζικό λαϊκό κίνημα, είτε μονίμως απέναντί του, είτε λιποτάκτες, επικροτούν τα λεγόμενα του υπουργού. Αλλού βρίσκονται τα προβλήματά τους. Ο Π. Κουναλάκης ζητά να καθιερωθεί η απλή αναλογική, ώστε "να αρχίσει αμέσως ένας υπεύθυνος διάλογος ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις για την αναζήτηση προγραμματικών συγκλίσεων και τη συγκρότηση μετά τις επόμενες εκλογές κυβέρνησης συνεργασίας". Για τον Β. Κοντογιαννόπουλο, "η πρόκληση του 2000" είναι "ένας κεντροδεξιός ή ένας κεντροαριστερός συνασπισμός εξουσίας στην κυβέρνηση κατ' εναλλαγή, στηριζόμενος στην ευρύτατη πλειοψηφία της κοινωνίας μας. Το αν ο κεντροδεξιός και ο κεντροαριστερός συνασπισμός θα αποτελούνται από ένα ή περισσότερα κόμματα και θα κυβερνούν με ενισχυμένη ή απλή αναλογική είναι το λιγότερο σημαντικό. Το κρισιμότερο και το ζητούμενο είναι η ρητή αποδοχή των αξόνων κοινωνικής σύγκλισης από όλες τις δυνάμεις που αποτελούν τις συνιστώσες του πολιτικού εκκρεμούς της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς". Ο Μ. Ανδρουλάκης θυμίζει ότι από το 1990 είχε υποστηρίξει ότι "χρειάζεται ένα νέο πολιτικό υποκείμενο. Ενας νέος πολιτικός αστερισμός δυνάμεων ευρυτάτου φάσματος".

Ο Θ. Πάγκαλος δεν αφήνει κανένα δυσαρεστημένο. Αρκεί να επιτευχθεί ο στόχος. Εξάλλου, ο καλός ο μύλος όλα τ' αλέθει. "Το θέμα δεν είναι η απλή αναλογική", λέει, αλλά μία κυβερνητική πλειοψηφία, που "να ανοίγει τον χώρο για τη συμμετοχή δυνάμεων ένθεν και εκείθεν του χώρου που ανήκεις". Φυσικά, "τέτοια πλειοψηφία μπορεί να σχηματιστεί μόνο γύρω από το ΠΑΣΟΚ" και όσοι πιστοί προσέλθετε, αφού "εμείς θα κυβερνάμε την Ελλάδα του 21ου αιώνα. Αλλά το "εμείς" δεν μπορεί να είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά η συσπείρωση όλων των δυνάμεων που μπορούν να συζητάμε".

***

Κούνια που τους κούναγε... Η νέα πλειοψηφία, η πλειοψηφία όλων των λαϊκών δυνάμεων σχηματίζεται στις φάμπρικες, στα χωράφια, στα σχολεία, στις γειτονιές. Η νέα πλειοψηφία σχηματίζεται στους δρόμους. Εκεί, που σήμερα βρίσκονται όσοι αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον. Εγγύηση γι' αυτό είναι το ΚΚΕ και η πολιτική του, που ήδη γιόρτασε την όγδοη δεκαετία της ζωής του και συνεχίζει τη δράση του, καρφί στο μάτι όλων αυτών που ονειρεύονται γεύματα με το λαό στη γωνία, ή, στην καλύτερη περίπτωση, σε ρόλο σερβιτόρου.

Γιάννης ΚΩΣΤΑΚΗΣ