ΒΟΝΝΗ.-

Δεύτερη προειδοποιητική απεργία πραγματοποίησαν, χτες, οι εργάτες των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών, ενώ επαναλήφτηκαν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ενωση Μεταλλεργατών, του μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας, και τους εκπροσώπους της εργοδοσίας. Την ίδια στιγμή, δυο εξέχοντες οικονομολόγοι έσπευσαν να υπερασπιστούν τις θέσεις των εργοδοτών και να επιρρίψουν ευθύνες στη γερμανική κυβέρνηση, "επειδή άφησε το περιθώριο στους εργαζομένους να πιστέψουν ότι υπάρχει η δυνατότητα να πάρουν μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις".

Παρέλυσαν και χτες όλες οι μεγάλες γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, αφού οι εργάτες εγκατέλειπαν σταδιακά, από βάρδια σε βάρδια, τις θέσεις τους. Η μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση έγινε στην Κολωνία, όπου 11.000 εργάτες της "Ford" άφησαν τα πόστα τους και πραγματοποίησαν διαμαρτυρίες.Την ίδια στιγμή, επαναλαμβάνονταν στη Βρέμη οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους συνδικαλιστές και στην εργοδοσία για τη νέα συλλογική σύμβαση, η οποία θα έχει αντίκτυπο σε 3,4 εκατομμύρια εργαζόμενους στον τομέα των βιομηχανιών μετάλλου, ηλεκτρισμού και στις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες. Οι διαπραγματευτές της Ενωσης Μεταλλεργατών επιμένουν στη θέση τους για αύξηση 6,5% επί των μισθών του 1998, ενώ η εργοδοσία επιμένει σε μισθολογική αύξηση της τάξης του 2% και στην παροχή ενός εφάπαξ ποσού ύψους 0,5% επί των ετήσιων αποδοχών, από όσες βιομηχανίες εκτιμούν ότι έχουν τη δυνατότητα να το χορηγήσουν. Οι εκπρόσωποι της Ενωσης κατέστησαν σαφές ότι αν δεν επιτευχθεί συμφέρουσα συλλογική σύμβαση μέχρι την 11η του Φλεβάρη, οι μεταλλεργάτες θα προχωρήσουν σε συνολικές απεργιακές κινητοποιήσεις.

Στο πλευρό της εργοδοσίας έσπευσαν να ταχθούν δύο εξέχοντες Γερμανοί οικονομολόγοι, ο Herbert Hax, πρόεδρος του ανεξάρτητου κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων και ο Lutz Hoffman, διευθυντής του λεγόμενου προοδευτικού γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών. Και οι δύο υπογράμμιζαν ότι τα αιτήματα της Ενωσης Μεταλλεργατών είναι "ανέφικτα", γιατί θα πλήξουν την προσπάθεια της γερμανικής κυβέρνησης τόσο για ενίσχυση του ρυθμού ανάπτυξης που έχει πέσει στο 2% από το 2,8% το 1998, όσο και για αντιμετώπιση της ανεργίας που έχει φθάσει το 10,9%. Μάλιστα, ο Hax επέρριψε ευθύνες στη γερμανική κυβέρνηση του Καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ, γιατί - όπως ισχυρίστηκε - "προέβαλε τη θεωρία ότι αν γίνουν μισθολογικές αυξήσεις θα ενισχυθεί η ζήτηση και κατά συνέπεια θα αυξηθεί και η βιομηχανική παραγωγή, δίνοντας με τον τρόπο αυτό το δικαίωμα στους εργαζόμενους να πιστεύουν ότι είναι εφικτές οι μισθολογικές αυξήσεις". Ο πρόεδρος των Εργοδοτών των Βιομηχανιών Μεταλλεργατών Βέρνερ Στούμπφε, πάντως, έσπευσε να ευχαριστήσει τους δύο οικονομολόγους, που "δικαίωσαν τις θέσεις και τις απόψεις της εργοδοσίας".

Παρ' όλα αυτά, η Ενωση Μεταλλεργατών επιμένει στο αίτημά της και υποστηρίζει ότι και την περασμένη χρονιά, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων για τη συλλογική σύμβαση, είχε αποδεχτεί μικρές αυξήσεις, με την προϋπόθεση ότι με τον τρόπο αυτό θα καταπολεμηθεί η ανεργία, κάτι που δεν επιτεύχθηκε. Επιπλέον, τονίζουν ότι οι εργάτες στη βιομηχανία, επί χρόνια, δεν καρπώθηκαν τίποτε από την αύξηση που παρουσίασαν τα κέρδη των βιομηχανιών και υπογραμμίζουν ότι η πρόταση των εργοδοτών για παροχή εφάπαξ ποσού 0,5% επί του ετήσιου μισθού, εφόσον η διεύθυνση της εκάστοτε βιομηχανίας κρίνει ότι έχει τη δυνατότητα να το παρέχει, σημαίνει ότι οι μισθολογικές αυξήσεις των εργατών θα εξαρτώνται από τα κέρδη και τις διαθέσεις της εργοδοσίας.