Η κατάληψη της Θεσσαλονίκης από ΝΑΤΟικές λεγεώνες - κατ' εικόνα και ομοίωση της κατάληψής της από τις χιτλερικές δυνάμεις στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - απέδειξε για άλλη μια φορά και το πόσο η κυρίαρχη τάξη σέβεται τα ίδια τα νομοθετήματά της.

Η είσοδος, διέλευση και παραμονή ξένων στρατευμάτων σε ελληνικά εδάφη έγινε και γίνεται κατά παρέκκλιση (ή καλύτερα "κατά ξέσκισμα") του Συντάγματος, από τους κυβερνώντες. Αυτούς που ξέρουν να το επικαλούνται μόνον όποτε τους συμφέρει και να το γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, όποτε κληθούν να εκδηλώσουν την οσφυοκαμψία τους.

Ειδικότερα, στη 2η παράγραφο του άρθρου 27 του Συντάγματος τονίζεται κατηγορηματικά: "Χωρίς νόμο, που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δεν είναι δεκτή στην Ελληνική Επικράτεια, ξένη στρατιωτική δύναμη, ούτε μπορεί να διαμένει σε αυτήν ή να περάσει μέσα από αυτήν".

Ούτε νόμος υπήρξε, ούτε απόλυτη πλειοψηφία. Αυτό που υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει είναι ένας τεράστιος αριθμός μισθοφόρων να εγκαθίσταται στα ελληνικά εδάφη. Να υψώνει, καθημερινά, τα πολεμικά του λάβαρα. Να χρησιμοποιεί - για την εκπλήρωση της αποστολής θανάτου που έχει αναλάβει - το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας. Η Βόρεια Ελλάδα ξαναζεί "δόξες" του '41.