Το χέρι | ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Το χέρι

Ηταν δύο γυναίκες με έντρομα πρόσωπα που συζητούσαν στο μαγαζάκι της γειτονιάς. Ελεγε η μία: "Το έδειξε πολλές φορές η τηλεόραση. Φαινόταν καθαρά. Ηταν χέρι παιδιού...". Η άλλη γυναίκα τη διέκοψε. "Μη μου το λες, μη μου το λες, δεν μπορώ να το ακούω, δεν το αντέχω, έγινα ψυχικά άρρωστη με όλα αυτά που γίνονται. Μήπως μας οδηγούν στη συντέλεια";

Συζητούσαν οι δύο γυναίκες γι' αυτό που είχανε δει το προηγούμενο βράδυ στην τηλεόραση. Τα επιτελεία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, είχαν διακρίνει και μια άλλη γέφυρα στα βόρεια της Πρίστινας, που ένωνε τα γύρω χωριά. Το αποτέλεσμα το απεικόνισε ο φακός. Ανάμεσα στα συντρίμμια της γέφυρας, σκορπισμένα, διαμελισμένα και απανθρακωμένα τα σώματα πενήντα και πάνω παιδιών, γυναικών και αγροτών. Μια εικόνα φρίκης, ντροπής και οργής.

Εκείνο που ξεπερνούσε την ανθρώπινη αντοχή στο αντίκρισμα, ήταν το κομμένο χεράκι ενός παιδιού. Γύρω, κάπνιζαν ακόμα τα απανθρακωμένα μέλη των θυμάτων αυτού του αποτρόπαιου εγκλήματος. Το χεράκι αυτό είχε κοπεί και είχε απομείνει έτσι σα ζωντανό, σα να 'δειχνε κάπου. Και το άλλο του το σώμα; Το κεφαλάκι του; Τα ποδαράκια του; Θα κάπνιζαν και αυτά γύρω απανθρακωμένα. Πού να τα βρεις σ' αυτό τον όλεθρο, σ' αυτή την ανωνυμία θανάτων.

Θα 'ρθουν και άλλες εικόνες φρίκης και άλλα στυγερά εγκλήματα ανθρωποειδών, για να σκεπάσουν ετούτο με το κομμένο χεράκι του παιδιού. Ομως, συνάνθρωποί μου, μη παρακαλώ σας, μην το ξεχάσετε. Το ασώματο αυτό χεράκι θα πρέπει να μείνει ζωντανό στη μνήμη μας, να το κάνουμε μυριόστομη κραυγή και καταδίκη. Να το κάνουμε ανάγλυφο, ζωγραφιά, ποίημα, τραγούδι. Να το βάλουμε στις σημαίες των αγώνων μας ενάντια στην κάθοδο των βαρβάρων, ενάντια στους σφαγείς ακόμα και νεογέννητων. Δείχνει τους ενόχους, τα ανθρωποειδή τέρατα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που δε διστάζουν στη διάπραξη των πιο ανατριχιαστικών εγκλημάτων.

Είναι καιρός να αφυπνιστούν οι συνειδήσεις και κείνων που μένουν στην ησυχία τους. Που θαρρούν πως είναι ασφαλισμένη η δική τους η ζωή. Τα μαύρα κοράκια του ιμπεριαλισμού μετέτρεψαν τη γειτονική μας χώρα σε κρανίου τόπο. Ετσι όπως έχουν προδιαγράψει την πορεία τους για την κοσμοκρατορία, θα κληθείαύριο, την άλλη και η χώρα μας να πληρώσει το φόρο αίματος.

Τώρα είναι καιρός να σηκωθούμε όλοι ολόρθοι, να βγούμε στους δρόμους βροντοφωνάζοντας: Ειρήνη! Κάτω ο πόλεμος! Εξω τα μαύρα κοράκια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ απ' την Ελλάδα. Εξω τα πολεμικά τους σύνεργα από τον ιερό τόπο μας. Κανένας Ελληνας φαντάρος στους βρώμικους πολέμους του ιμπεριαλισμού. Συμπαράσταση στο γενναίο τον αδούλωτο γιουγκοσλαβικό λαό.

Οσο για τους κυρίαρχους, για τους Κλίντον, Μπλερ, Σρέντερ, Ντ' Αλέμα, Πρόντι, μια πράξη θα μπορούσε ίσως να τους εξανθρωπίσει. Να τους μάζευε μια δύναμη μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια τους και να τους πήγαινε στον τόπο των εγκλημάτων τους. Εκεί που σκορπούν τον όλεθρο τα όπλα τους. Να δουν τα γκρεμισμένα σχολειά, τα νοσοκομεία, τις εκκλησίες, τα κέντρα πολιτισμού. Ν' ακούσουν το κλάμα των παιδιών, τους θρήνους των μανάδων. Να δουν τα πεθαμένα νεογέννητα, που προκάλεσαν με τη διακοπή του ρεύματος. Να δουν τα διαμελισμένα και απανθρακωμένα κορμιά, τα νέα Νταχάου. Να δουν τα κομμένα χεράκια και ποδαράκια των παιδιών. Ισως τότε τους άγγιζε κάπως ο ανθρώπινος πόνος και το δικαίωμα του καθενός να ζει λεύτερος. Ονειροφαντασία θα πείτε, και έτσι είναι. Τίποτε δεν μπορούμε να προσδοκούμε. Με αυτούς που παράγουν τα όπλα και σκοτώνουν για να κυριαρχήσουν, για να αυξήσουν τα πλούτη τους, μας χωρίζει χάος. Για να ζήσουν λεύτεροι οι λαοί και τα άτομα, πρέπει να λείψουν αυτοί. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Δημήτρης ΚΗΠΟΥΡΟΣ