Κόντρα στο κλίμα ηττοπάθειας και υποταγής, που καλλιεργούν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε στην ομιλία της:

"Το κρίσιμο ζήτημα που πρέπει να απαντήσουμε όλοι, κόμματα, ψηφοφόροι, είναι αν ένας λαός έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για το παρόν και για το μέλλον του. Αν έχει δικαίωμα να επιλέξει να πάει κόντρα στο ρεύμα που ισχύει σήμερα, δηλαδή αν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει έμπρακτα τις διαταγές και τις αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όταν κρίνει ότι δεν τον συμφέρουν αυτές οι επιλογές, όταν δε διασφαλίζουν ούτε καν την ακεραιότητα της χώρας του.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Πρέπει ένας λαός να έχει ως εθνικό στόχο τις επιλογές της πλουτοκρατίας; Το ερώτημα δεν τίθεται ακαδημαϊκά. Από την απάντηση εξαρτάται αν σήμερα, τουλάχιστον, γίνει πιο ευκρινής και πιο μαζικός άρα πιο αποτελεσματικός ο δρόμος της αποφασιστικής λαϊκής αντεπίθεσης".

Αναφερόμενη στον εκλογικό στόχο του ΚΚΕ, αλλά και στο νόημα της ψήφου προς το Κόμμα, είπε:

"Το ΚΚΕ βεβαίως και ενδιαφέρεται για να συγκεντρώσει στο ψηφοδέλτιό του δεκάδες χιλιάδες νέους ψήφους, ψήφους για πρώτη φορά προς το ΚΚΕ.

Οι ψήφοι προς το ΚΚΕ έχουν ιδιαίτερη αξία, γιατί δεν επιδέχονται παρερμηνείες, γιατί θα αξιοποιηθούν για ένα και μοναδικό σκοπό: να δυναμώσει η ενότητα και συσπείρωση του λαού, να δυναμώσουν οι αγώνες του, να δυναμώσει η ικανότητα του λαϊκού κινήματος να αποσπά παραχωρήσεις και κατακτήσεις".

Μιλώντας στη συνέχεια για την οικονομική πραγματικότητα όπως αυτή βιώνεται από το λαό σημείωσε:

"Η επιδείνωση της θέσης του ελληνικού λαού δεν είναι ειδικό φαινόμενο. Σε όλη την Ευρώπη, εντός και εκτός ΕΕ, η γενική τάση είναι να θεριεύει το μονοπωλιακό κεφάλαιο, άρα η οικονομική, πολιτική, ταξική καταπίεση και να χειροτερεύει η ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Το θέμα δεν είναι ποσοτικό, αλλά πριν απ' όλα πολιτικό.

Το ότι παγκόσμια οι λαοί υποφέρουν, δε σημαίνει ότι έτσι πρέπει να γίνει, ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Υποφέρουν και πάνε από το κακό στο χειρότερο, γιατί κυριαρχούν παγκόσμια, στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, οι δυνάμεις που αντιπροσωπεύουν, υπηρετούν τα κεφάλαια και τα κέρδη.

Το θέμα λοιπόν κρίνεται πια από τις αποφάσεις των λαών, από την παρέμβασή τους. Γιατί σε τελευταία ανάλυση πρέπει να ταυτίζεται η Ευρώπη με την ΕΕ, η Ελλάδα με την πρόθυμη συμμόρφωση με τις επιταγές της, όταν είναι πασίγνωστο ότι η ΕΕ υπάρχει μόνο και μόνο για τρέφει τα κέρδη και τα κεφάλαια;".

Και απαντώντας η ίδια στο θέμα της διεξόδου τόνισε:

"Η, θα πυροβολήσει ο ελληνικός λαός με "πραγματικά πυρά", ή, θα χάσει μια ευκαιρία στις 13 Ιούνη, να κάνει ένα βήμα χειραφέτησης από τους... μονόδρομους".

"Ας σκεφθεί, συνέχισε, ο καθένας και η καθεμιά, αυτοί κυρίως που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα: Βοήθησε ή όχι η συνεπής, σταθερή στάση του ΚΚΕ απέναντι στις επιλογές της ΕΕ; Αν το ΚΚΕ πατούσε σε δύο βάρκες, αν επέλεγε τη διπροσωπία απέναντι στην ΕΕ, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα; Νομίζουμε ότι πολύ λίγοι θα είναι εκείνοι που θα ισχυριστούν το αντίθετο.

Ας σκεφθεί ο καθένας ότι από το 1992 το ΚΚΕ μιλούσε για τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, για το μοίρασμα μιας θέσης εργασίας σε 3-4 εργαζόμενους. Το ΚΚΕ έγκαιρα προειδοποίησε με στοιχεία και όχι με ιδεολογήματα, ότι όλα τα σχέδια της ΕΕ, αλλά και της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της ανεργίας, μόνο κομπίνα μπορούσαν να παράγουν με τα γνωστά σεμινάρια, με τις πλαστές απολύσεις και πλαστές προσλήψεις, ώστε η εργοδοσία να πάρει όλα τα πριμ για τη δήθεν καταπολέμηση της ανεργίας. Αν όλοι οι εργαζόμενοι έδιναν προσοχή σε αυτά, τότε ίσως σε κάποια ζητήματα η αντίσταση να είχε προλάβει, να είχε καταφέρει να αμβλύνει ορισμένες καταστάσεις.

Εμείς δεν κάνουμε όψιμη κριτική, αλλά έγκαιρη, άρα δίνουμε την ευχέρεια στο λαό να σκέπτεται, να προβληματίζεται και να παρεμβαίνει έγκαιρα.

Το ζήτημα όμως είναι ότι πρέπει, έστω και μέσα από το δρόμο της πραγματικής αντίστασης, να δουλέψουμε για να γίνουν πραγματικότητα ριζικές αλλαγές αύριο. Να ανοίξουμε το δρόμο όχι μόνο βλέποντας τι μπορεί να γίνει στην Ελλάδα, αλλά δουλεύοντας από κοινού με όλα τα ριζοσπαστικά κινήματα της Ευρώπης".