rizospastis.gr -

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Τη δραματική κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στο χώρο των μικρών επιχειρήσεων, περιγράφουν ανάγλυφα τα επίσημα στοιχεία της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έβαλαν οριστικά λουκέτο. Σύμφωνα με αυτά, τουλάχιστον 40.201 μικρέμποροι και βιοτέχνες στην εννιαετία 1990 - 1998 δεν κατάφεραν να επιβιώσουν από τη λαίλαπα που εξαπολύουν εναντίον τους οι κυβερνητικές πολιτικές που εφαρμόζονται, σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τις επιταγές της Συνθήκης του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ.
Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Κι αυτό επειδή τα στοιχεία αναφέρονται στις επιχειρήσεις που ήταν από το νόμο υποχρεωμένες να ακολουθήσουν τη διαδικασία της πτώχευσης μέσω των αρμόδιων Πρωτοδικείων. Την ίδια στιγμή δεκάδες χιλιάδες ΕΒΕ κατέβασαν οριστικά τα ρολά τους, χωρίς καν να αναφέρουν - αφού δεν έχουν σχετική υποχρέωση - το γεγονός στις αρμόδιες δικαστικές αρχές.
Οι ρυθμοί που ακολουθούν οι πτωχεύσεις των μικρών επιχειρήσεων, δεν είναι γενικά και αόριστα μια "κρίση". Δεν ήρθε από το πουθενά, ούτε οφείλεται στο ότι κάποιοι εκπρόσωποί τους είναι λιγότερο καπάτσοι από τους άλλους. Η συρρίκνωση των μονάδων των αυτοαπασχολούμενων, είναι τελικά ο στόχος που επιδιώκουν οι πολιτικές που ασκούνται και από τη σημερινή και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Πολιτικές που επειδή προσβλέπουν στην ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, προϋποθέτουν τη βίαιη και δραστική μείωση των μικρών επιχειρήσεων. Τον περιορισμό του ζωτικού τους χώρου, προς όφελος της συγκέντρωσης των κερδών στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου του εμπορίου και της παραγωγής. Στόχος απόλυτα ταυτισμένος με τα γενικότερα σχέδια ανασυγκρότησης του συστήματος, που βρίσκονται σε στάδιο υλοποίησης σ' ολόκληρη την ΕΕ.
Στα πλαίσια αυτά παίρνονται χρόνια τώρα μια σειρά από μέτρα αβάσταχτα για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Επιχειρήσεις οικογενειακού χαρακτήρα, αυτοαπασχολούμενων ή ακόμη και επιχειρήσεις που απασχολούν δύο, τρεις ή και λίγο περισσότερους εργαζόμενους. Μέτρα που έχουν να κάνουν με τη φορολόγηση αυτών των επιχειρήσεων, τα "αντικειμενικά κριτήρια" και το συντελεστή 35% με τον οποίο φορολογούνται οι συνεταιρισμοί, οι ΟΕ και οι ΕΕ. Στη λογική της "απελευθέρωσης" μπήκε και το ωράριο όπως και η επαγγελματική στέγη που έγινε βραχνάς για εκατοντάδες χιλιάδες εμπόρους. Ταυτόχρονα η χρηματοδότηση για τις μικρές επιχειρήσεις είναι ανύπαρκτη, τα προγράμματα της ΕΕ για τις "ΜΜΕ" και τα ΚΠΣ έχουν τέτοιες προϋποθέσεις που αποκλείουν εκ των προτέρων ακόμα και να το σκεφτεί ο μικρέμπορος ή ο βιοτέχνης. Ολα τα παραπάνω είναι μέτρα που λειτουργούν διευκολυντικά για τις μεγάλες επιχειρήσεις, για τα πολυκαταστήματα, ντόπια ή πολυεθνικά, στα οποία ανοίγεται διάπλατα ο δρόμος να επεκτείνονται και να εγκαθίστανται σε βάρος της απασχόλησης, της εγχώριας παραγωγής και των τοπικών οικονομιών.