Η πολιτική του ελληνικού κράτους απέναντι στα δικαιώματα των μειονοτήτων ήταν η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος μιας ενιαίας σε αντίληψη και στόχους πολιτικής: της πολιτικής της υποτέλειας και της εξάρτησης. Μια πολιτική που ενώ αφ' ενός εξυπηρετούσε τα "συμμαχικά" σχέδια, μέσω της επιδίωξης εκτουρκισμού της μουσουλμανικής μειονότητας, ταυτόχρονα εξυπηρετούσε διπλά τους ιμπεριαλιστές, αφού ακολουθούσε μια τακτική διακρίσεων κατά της μειονότητας.

Αυτή ήταν η αναγκαία πολιτική που έδινε, επίσης, τη δυνατότητα σε "συμμάχους" να αξιοποιούν το "χαρτί" των μειονοτήτων και στην Ελλάδα, να εμφανίζονται ως δήθεν "υπερασπιστές" αυτών των δικαιωμάτων, για να προωθούν την πολιτική των επεμβάσεων στο εσωτερικό της χώρας, καθώς και του "διαίρει και βασίλευε", γενικότερα στην περιοχή.

Πρόκειται στην ουσία για μια βαθύτατα ταξική πολιτική, που έχει ως συνέπεια και ο ορθόδοξος και ιδιαίτερα ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Θράκης να ζουν ένα διαρκές καθεστώς διακρίσεων, εγκατάλειψης, υπανάπτυξης, ανεργίας, αναλφαβητισμού, αλλά και - ακόμα και σήμερα - μεταναστευτικού κύματος από την περιοχή. Πλευρές αυτής πολιτικής είναι πασίγνωστες.

• Δεν υπάρχει Ελληνας που να μην έχει ακούσει μια τουλάχιστον ιστορία από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονταν οι μουσουλμάνοι στον ελληνικό στρατό, τα "ειδικά καψώνια" στα οποία υποβάλλονταν, αλλά και το γεγονός ότι δεν τους έδιναν όπλα.
• Ολοι γνωρίζουν το ανελεύθερο καθεστώς με τις "μπάρες" που χώριζαν τα πομακικά χωριά της Ροδόπης από τον υπόλοιπο κόσμο, όπου λειτουργώντας σε συνθήκες "γκετοποίησης" οι πληθυσμοί εκτουρκίζονταν μέσω της απόρριψής τους από την επίσημη ελληνική πολιτική. "Μπάρες" που έπεσαν μόλις μέσα στη δεκαετία του '90...
• Επίσης γνωστή είναι η γενικότερη πολιτική της απομόνωσης των μουσουλμάνων που ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις, οι οποίες εμπόδιζαν την ανάπτυξη των περιοχών που ζουν καθώς και την ένταξή τους στο ελληνικό γίγνεσθαι. Είναι τυχαίο ότι με βάση έρευνα που δημοσιεύτηκε πριν από 2 χρόνια, στο Νομό Ροδόπης, επί του μουσουλμανικού πληθυσμού, το 78,2% (στην Ξάνθη το 73,6% και στον Εβρο το 67,1%) δεν είχε ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευσή του;
• Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ακόμα και θετικές κινήσεις, όπως η εκπομπή προγράμματος της Κρατικής Ραδιοφωνίας στην τουρκική γλώσσα, από το '97, αντιμετωπίστηκαν με τις γνωστές επιθέσεις των εθνικιστικών κύκλων. Με βάση τις ίδιες κραυγές, παλιότερα οι μουσουλμάνοι έβλεπαν να εμποδίζονται να λένε τα τραγούδια τους, να οργανώνουν τα πανηγύρια τους, να ασκούν τα έθιμά τους. Είναι οι ίδιοι κύκλοι που σε κάθε κρίση μες την Τουρκία ζητούν την απομόνωση των μουσουλμάνων, λέγοντάς τους ουσιαστικά ότι η "μαμά Ελλάς" τους θεωρεί όχι απλώς Τούρκους, αλλά "πέμπτη φάλαγγα"...
• Ακόμα και πέρσι ήρθε στο φως της δημοσιότητας μια εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας, με την οποία - άκουσον άκουσον - δεν επιτρεπόταν σε μαθητές της μειονότητας να εισέρχονται σε σχολές (προφανώς... κρίσιμης εθνικής σημασίας), όπως της Θεολογίας, των τμημάτων του Πανεπιστημίου Κύπρου, τις Στρατιωτικές Σχολές, μέχρι και τις Σχολές Τουριστικών Επαγγελμάτων της Ρόδου και της Κρήτης, λόγω του ακριτικού (;) χαρακτήρα των νησιών... Μέχρι και ζήτημα με την έγερση τζαμιού στην Αθήνα εγέρθηκε, αφού κάτι τέτοιο χρειάζεται την έγκριση των εθνικιστών και της... Ορθόδοξης Εκκλησίας.
• Ολοι τέλος γνωρίζουν τα εμπόδια που αντιμετώπιζαν οι κάτοικοι της μειονότητας, από το να βγάλουν οικοδομική άδεια μέχρι για να βγάλουν δίπλωμα οδήγησης! Θα είχε, δε, ενδιαφέρον, να μας ενημερώσει το ελληνικό κράτος πόσοι από τους δημόσιους υπαλλήλους της χώρας είναι μουσουλμάνοι και τη σχέση του ποσοστού τους με το αντίστοιχο των ορθοδόξων επί του συνολικού πληθυσμού (καλά για τους άθεους δε λέμε, αφού...).