Οι κινήσεις του Τσάβες για να αντικαταστήσει τους διεφθαρμένους αστικούς θεσμούς - όπου γενικά είναι παγκοσμίως παραδεκτό ότι το κράτος και οι θεσμοί στη Βενεζουέλα είναι από τα πιο διεφθαρμένα στον κόσμο - με νέους και περισσότερο δημοκρατικούς και λαϊκούς θεσμούς, έχουν προκαλέσει τη μήνιν πολλών και κυρίως των Αμερικανών, των μεγάλων αφεντικών της περιοχής. Οι εξελίξεις δε θα επηρεάσουν μόνο το καθεστώς μίας "χώρας στρατηγικής σημασίας", αλλά και όλη τη Λατινική Αμερική. Ενα τεράστιο κομμάτι όλης της αμερικανικής ηπείρου, όπου το κίνημα δεν έχει υποστεί τόσο σημαντικές απώλειες τη δεκαετία που διανύουμε και κάνει την παρουσία πολύ αισθητή και φυσικά πολύ επικίνδυνη.

Αυτό το "πλάνο πραγματοποίησης του μεγαλύτερου ονείρου του Σιμόν Μπολιβάρ", της ενοποίησης όλης της λατινοαμερικανικής γης, ενέπνευσε τον Τσεζάρ Σαντίνο και όπως κάποιοι αναλυτές τονίζουν ότι στοιχειώνει τη σκέψη του Τσάβες και του "Πατριωτικού Πόλου", αποτελεί έναν υψίστης σημασίας κίνδυνο για τα σχέδια των ΗΠΑ για την "αυλή της". Αν και κρατούν - προς το παρόν - μία στάση ίσων αποστάσεων και αναμονής δεν είναι λίγες οι φορές που δεν μπορούν να κρύψουν την ανυπομονησία τους και την αγωνία τους.

Προς το παρόν οι πιέσεις που ασκούνται εκτονώνονται σε καθαρά "οικονομικό επίπεδο". Ηδη μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων προκλήθηκε μία "μίνι οικονομική κρίση" στο Χρηματιστήριο του Καράκας, που τις δύο πρώτες μέρες έκλεισε χάνοντας περίπου 7%. Την επομένη έδειξε και πάλι σημάδια ανόδου κερδίζοντας περίπου 2% από το "χαμένο έδαφος", ενώ η άνοδος και η κάθοδος είναι καθημερινή. Σύμφωνα με παρατηρητές και αναλυτές, η κρίση αυτή ήταν αναμενόμενη, "καθώς οι ξένοι επενδυτές εκφράζουν φόβο ότι ο Τσάβες αλλά και το Κοινοβούλιο μπορεί να αναχαιτίσει το φρενήρη ρυθμό της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής της ανοιχτής αγοράς".

Τη βδομάδα που πέρασε το παιχνίδι των πιέσεων "στρογγύλεψε", καθώς δίνονται συνεχώς στη δημοσιότητα διάφορες εκθέσεις και εκτιμήσεις που εμμέσως πλην σαφώς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για μία επερχόμενη οικονομική κατάρρευση. Το "όνειρο του Τσάβες για μία κοινωνική επανάσταση" διά μέσου της χάραξης νέου Συντάγματος, αλλά κυρίως των μέτρων που λαμβάνει στον οικονομικό τομέα, αποθαρρύνει τους επενδυτές, που μένουν μακριά ή φεύγουν από τη Βενεζουέλα. Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε την Πέμπτη ο πρόεδρος της Ενωσης Βιομηχάνων της Βενεζουέλας, Χουάν Κάλβο,"μόνιμες επενδύσεις, εγχώριες ή ξένες, "παγώνουν" ολοσχερώς μέχρι την ψήφιση του νέου Συντάγματος". Και μετά τι;

Η πολιτική Τσάβες δεν είναι ρεαλιστική, τονίζουν οικονομικοί αναλυτές, αφού παρά τις δεσμεύσεις που επιτάσσει το ΔΝΤ μόλις πρόσφατα ανακοίνωσε την επένδυση 900 εκατομμυρίων για την αναβάθμιση και στήριξη της υποδομής της χώρας! Σύμφωνα με το ΔΝΤ και τους παρατρεχάμενους, η ανάκαμψη της οικονομίας μπορεί να έρθει μόνο από την αναγέννηση και διεύρυνση του ιδιωτικού τομέα... Μπορεί το πρόγραμμα του Τσάβες να έχει τη στήριξη του 70% του πληθυσμού, όμως η ατζέντα του στον οικονομικό τομέα, που στηρίζεται στην πετρελαϊκή πολιτική, δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει καθώς η τιμή του πετρελαίου μπορεί να ανέβηκε στα 17 δολάρια το βαρέλι (από 9 που ήταν το Φλεβάρη) ωστόσο δεν πρόκειται να συνεχίσει έτσι...

Ισως κάτι γνωρίζουν παραπάνω για την πορεία της τιμής του πετρελαίου καθώς λειτουργεί σχεδόν πάντα ως πολιτική εξόντωσης προς τις χώρες που στηρίζουν την οικονομία τους σε αυτή (όπως η Βενεζουέλα αλλά και η Ρωσία, ή το Ιράν και το Ιράκ) και που θα πρέπει αργά ή γρήγορα να πέσουν ως "ώριμο φρούτο" στα χέρια εκείνων που ηγεμονικά θέλουν να κρίνουν τις τύχες της οικουμένης.

Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας είναι περίτρανη απόδειξη για το τι μέλλει γενέσθαι σε όσους δεν υπακούουν προς τας υποδείξεις. Η περίπτωση της Βενεζουέλας είναι ιδιαίτερη, αφού χαρακτηρίζεται αφ' ενός από μία ιστορία διάσπαρτη από αντάρτικα και επαναστατικές κινήσεις αλλά και δικτατορίες, όπως σχεδόν όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, και αφ' ετέρου από τη μακροβιότερη δημοκρατική πορεία - περίπου 40 χρόνια - που την είχε αναγάγει στον πιο αξιόπιστο συνομιλητή των ΗΠΑ αλλά και της Ευρώπης. Το σκηνικό ήταν ειδυλλιακό καθώς η θέση της στην κορυφή της Νοτίου Αμερικής, που βρέχεται από τη θάλασσα της Καραϊβικής και μόλις μία ανάσα από τη διώρυγα του Παναμά, αποτελούσε το "μεγαλοπρεπές κεφαλόσκαλο της αυλής των ΗΠΑ".

Οι ανατροπές αυτές που επιχειρεί τώρα ο Τσάβες όχι μόνο καταστρέφουν το "ρομάντζο" αλλά έρχονται και στη χειρότερη στιγμή για τις ΗΠΑ. Μία στιγμή που η φωτιά του αντάρτικου στην Κολομβία δυναμώνει, οι υπόλοιπες χώρες βρίσκονται σε οικονομική δίνη με την κοινωνική αναταραχή προ των πυλών, και οι ΗΠΑ πρέπει να παραδώσουν τη διώρυγα του Παναμά - σημείο ελέγχου θαλασσών και ηπείρων - την 31η του Δεκέμβρη! Επιχειρώντας να αντικαταστήσουν την τεράστια βάση που είχαν οι ΗΠΑ σχεδόν έναν αιώνα στον Παναμά, μεταφέρουν το αρχηγείο στο Πουέρτο Ρίκο με δύο συνεπίκουρες βάσεις στα νησιά Αρούμπα και Κουρασάο. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας εξέφρασε την ανησυχία της για τις δύο αυτές βάσεις που γίνονται σε ολλανδικό έδαφος και επί της ουσίας είναι στα σύνορά της καθώς βρίσκονται στον έξοδο του κόλπου της Βενεζουέλας και είναι φυσικά ζωτικής σημασίας για τον έλεγχο της διέλευσης προς τους δύο ωκεανούς.

Παράλληλα, από κοινού ΗΠΑ και Ολλανδία ζήτησαν την απεριόριστη χρήση του εναέριου χώρου της Βενεζουέλας για την εξασφάλιση των επιχειρήσεων που εφορμούν από αυτές τις δύο βάσεις. Ενα αίτημα που δεν έγινε δεκτό και έχει προκαλέσει και νέες τριβές στις διμερείς τους σχέσεις. Μόλις την Παρασκευή 30 Ιούλη το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξέδωσε ανακοίνωση όπου τονίζει ότι "η άρνηση αυτή της κυβέρνησης της Βενεζουέλας προκαλεί νέα δεδομένα, ιδιαίτερα μία στιγμή όπου ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών εντείνεται. Ο μη έλεγχος θα έχει ως αποτέλεσμα να μετατραπεί ο εναέριος χώρος της Βενεζουέλας σε παράδεισο της μετακίνησης ναρκωτικών". Οσοι γνωρίζουν θα κατανοούν την απειλή που αιωρείται πίσω από μία τέτοια δήλωση.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρειάζεται πάση θυσία τη "συνεργασία" της Βενεζουέλας για μία πιθανή επέμβαση στην Κολομβία, ώστε να καταπνίξει το αντάρτικο, με το πρόσχημα του "πολέμου κατά των ναρκωτικών". Για το λόγο αυτό δημιούργησε ακόμα μία νέα βάση, στο υπογάστριο της Κολομβίας, στο γειτονικό της Εκουαδόρ. Ακόμα δεν έχουν αποφασίσει πώς θα την πραγματοποιήσει είτε απευθείας είτε από "ενωμένα στρατεύματα" χωρών της Λατινικής Αμερικής, είτε και τα δύο συντονισμένα. Συνεπώς, αυτές οι δύο χώρες είναι και θα παραμείνουν "συγκοινωνούντα δοχεία" σε μία περίοδο πολύ επικίνδυνης ρευστότητας για όλη την περιοχή.

Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ