Σε χρυσωρυχείο για το μεγάλο κεφάλαιο έχουν μετατραπεί οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα Υγείας (ΣΔΙΤ), ενώ η γενίκευσή τους - όπως επιχειρείται στην Ευρώπη του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας - θα οδηγήσει στη ραγδαία χειροτέρευση των υπηρεσιών σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.

Τα στοιχεία που παρουσίασαν χτες δυο καθηγητές - ένας Βρετανός και ένας Αμερικανός - στη διάρκεια των εργασιών του 2ου Πανελλήνιου Συνεδρίου για τα Οικονομικά και τις Πολιτικές της Υγείας δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για ένα εφιαλτικό τοπίο, όπου το μεγάλο κεφάλαιο θα αντλεί ασύδοτα κέρδη, πληρωμένα ακόμα και με την ίδια τη ζωή των ανθρώπων! Δεν πρόκειται για φανταστικό σενάριο, αλλά για την άγρια πραγματικότητα, όπως την περιέγραψε ο Αμερικανός καθηγητής David Himmelstein με το παρακάτω - ανάμεσα σε άλλα - παράδειγμα: Ενας 59χρονος έπαθε κάταγμα στο κεφάλι και μεταφέρθηκε σε ιδιωτική κλινική, η οποία τον έδιωξε γιατί δεν είχε ιδιωτική κάρτα υγείας και τον έστειλε σε δημόσιο νοσοκομείο στην άλλη άκρη της πόλης, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε σπασμένο και το λαιμό. Εκεί ο άρρωστος κατάφερε να πει ότι είχε κάρτα υγείας, την οποία δεν είχε μαζί του. Και τότε η ιδιωτική κλινική διεκδίκησε τον ασθενή για να μη χάσει τα κέρδη της!

Ομως 47 εκατομμύρια Αμερικανοί δεν έχουν καμιά ασφάλιση και γι' αυτό το λόγο πεθαίνουν κάθε χρόνο 18.000 άτομα. Αλλά και όσοι έχουν ιδιωτική ασφάλιση υγείας, αντιμετωπίζουν τρομακτικά προβλήματα. Ετσι δυο εκατομμύρια Αμερικανοί δηλώνουν χρεοκοπία κάθε χρόνο εξαιτίας των δαπανών υγείας, παρότι το 75% απ' αυτούς έχει ιδιωτική ασφάλιση υγείας. «Το σύστημα υγείας των ΗΠΑ δεν είναι ιδιωτικό όπως το φαντάζεστε. Είναι ένα κερδοσκοπικό σύστημα υγείας, που χρηματοδοτείται κατά 60% από το δημόσιο για να έχουν οι ιδιωτικές εταιρίες 60 δισ. δολάρια κέρδη».

Προς αυτή την κερδοσκοπική κατεύθυνση σπρώχνουν και οι ΣΔΙΤ που εφαρμόστηκαν στην Αγγλία. Οπως είπε ο Βρετανός καθηγητής Colin Leys, τα συμβόλαια ήταν τόσο ισχυρά μεταξύ του δημοσίου και των ιδιωτών που η κυβέρνηση δεν μπορούσε να κάνει επαναδιαπραγμάτευση, με αποτέλεσμα να είναι προτιμότερο το κλείσιμο του νοσοκομείου. Σημείωσε, μάλιστα, ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι εξαιρετικά δυναμικός, με αποτέλεσμα από τα πρώτα χρόνια της σύμπραξης να αναλαμβάνει τη διοίκηση και η καλής ποιότητας περίθαλψη να είναι διαθέσιμη μόνο σε όσους έχουν να την πληρώσουν.

Με «το πρώτο κύμα», όπως είπε των ΣΔΙΤ, αυξήθηκαν τα κόστη κατά 80%, αναφέροντας ως παράδειγμα έντεκα νοσοκομεία. Και για να αντεπεξέλθουν σε αυτό μειώθηκαν κατά 30% οι κλίνες και κατά 25% το προσωπικό. «Στο έξτρα κόστος μέσω της σύμπραξης εισήλθε ο παράγων κέρδος», ανέφερε χαρακτηριστικά. Η πλευρά αυτή ενισχύθηκε με την κατάτμηση του Βρετανικού Εθνικού Συστήματος σε 300 αυτοδιοικούμενα κομμάτια που δημιούργησαν μια εσωτερική αγορά και κυριάρχησε ο ανταγωνισμός για να προσελκύσουν πελάτες - ασθενείς.

Σε πρωτοβάθμιο επίπεδο δημιουργήθηκαν 70 ομάδες θεραπείας από ιδιωτικές εταιρίες, τον κύριο έλεγχο των οποίων είχε αμερικανικός όμιλος. Οι παροχές υποβαθμίστηκαν καθώς οι οικογενειακοί γιατροί δεν προσφέρουν πια υπηρεσίες τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα. Οι ίδιοι οι γιατροί έγιναν υπάλληλοι των εταιριών και πολλά ιδιωτικά ιατρεία συμβλήθηκαν με τις ιδιωτικές εταιρείες.