«

Η φοβερή έκρηξη σημειώθηκε στις 7.20 χτες το πρωί. Ο τρόμος από τον απόηχο, απλώθηκε στην Ελευσίνα. Οι κάτοικοι του Θριάσιου Πεδίου είδαν τον ουρανό να γίνεται κατάμαυρος μέσα σε λίγα λεπτά. Πίσω στο εργοστάσιο το πύρινο θεριό έχει τυλίξει σε χρόνο μηδέν τη μονάδα παραγωγής και διύλισης αργού πετρελαίου, ενώ επεκτείνεται σε δύο ακόμα κτίρια, που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από αυτή. Το χημείο, καθώς και διοικητικά γραφεία παίρνουν φωτιά, ενώ στο διπλανό πάρκιν αρκετά αυτοκίνητα φλέγονται».

Με αυτές τις φράσεις οι συντάκτες του «Ρ» περιέγραφαν την έκρηξη και την κόλαση πυρός που ακολούθησε στις παλαιές εγκαταστάσεις της «Πετρόλα» τη 1 Σεπτέμβρη 1992. Ενας νεκρός εκείνη τη μέρα, 13 ακόμα τις μέρες που ακολούθησαν. Απολογισμός του εγκλήματος 14 νεκροί εργάτες και 22 τραυματίες. Οπως αποκάλυψε τότε το ρεπορτάζ, οι εγκαταστάσεις αυτές είχαν παρανόμως άδεια λειτουργίας, αφού δεν είχε εγκριθεί η μελέτη επικινδυνότητας. Λίγες μέρες μετά, το πόρισμα Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων φανερώνει ότι την έκρηξη προκάλεσε διαρροή από τις σάπιες σωλήνες της εγκατάστασης.

Εννιά χρόνια μετά, τον Οκτώβρη του 2001, το Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας απέδωσε τα εύσημα στον Λάτση βραβεύοντας την «ΠΕΤΡΟΛΑ» για τα μέτρα πρόληψης των εργατικών ατυχημάτων στους εργασιακούς της χώρους! Το βραβείο παρέδωσε ο τότε υφυπουργός Εργασίας του ΠΑΣΟΚ Λ. Τζιώλας. Το 1995 η Μαριάννα Λάτση δώρισε ολόκληρη μονάδα εγκαυμάτων στο «Κρατικό» της Αθήνας που έπειτα μεταφέρθηκε στο «Θριάσιο». Προφανώς, για να θάψει ακόμα βαθύτερα τις μνήμες από το έγκλημα, αλλά και να συγκαλύψει με το πέπλο της φιλανθρωπίας το ξεζούμισμα των εργαζομένων στις οικογενειακές επιχειρήσεις και σε κάθε άλλη «μπίζνα» του κεφαλαίου.

Η φρίκη επέστρεψε χτες στις εγκαταστάσεις της «ΠΕΤΡΟΛΑ». Οπως επέστρεψε τον Ιούνη και στον «ΤΙΤΑΝΑ». Αλλά και σε κάθε εργασιακό χώρο, όπου καθημερινά σκοτώνονται και σακατεύονται εργάτες. Στο χέρι των εργαζομένων είναι να βάλουν τέρμα στα εγκλήματα της εργοδοσίας. Παλεύοντας μέσα από τα συνδικάτα τους για την ουσιαστική προστασία της ζωής και της ακεραιότητάς τους. Εχοντας ξεκάθαρο ότι όσο το καπιταλιστικό κέρδος θριαμβεύει, τόσο θα σφάζονται εργάτες στο βωμό του.