Δε γνωρίζουν, λέτε, τα αιμοβόρα ΜΜΕ, το ποιος όπλισε το δολοφόνο; Το ποιος έμαθε ετούτον τον άνθρωπο σκοποβολή; Το ποιος του δίδαξε ηθική; Το ποιος του έμαθε το πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή; Δε γνωρίζουν τον ηθικό αυτουργό; Φυσικά και τον γνωρίζουν! Αν κοιτάξουν στον καθρέφτη, θα δούνε μέσα σ' αυτόν και τον εαυτό τους. Γιατί είναι και αυτά μέρος του σχολείου, που διδάσκει δολοφόνους! Γιατί είναι και αυτά συνένοχα στην ηθική αυτουργία.

Ομως, τα ΜΜΕ δεν είναι ο κύριος ένοχος! Αυτά είναι ένα σύμπτωμα! Ο κύριος ένοχος είναι ο κυρίαρχος πολιτισμός, το κοινωνικό σύστημα που ευθύνεται για τη διαχείριση, το καπιταλιστικό σύστημα που επιβάλλει τις δικές του λογικές! Ακόμα και η πιο απαίδευτη ματιά μπορεί εύκολα να διακρίνει εκατοντάδες χιλιάδες δολοφόνους, από τη μια άκρη στην άλλη της Γης, να πυροβολούν και να σκοτώνουν εν ψυχρώ κάθε στιγμή! Η «πολιτισμένη» καπιταλιστική ανθρωπότητα είναι ένα απέραντο σφαγείο. Ενα σφαγείο, που ξεκινάει από τον απόλυτο εξευτελισμό της ανθρώπινης ζωής μέχρι και την αφαίρεση!

«Ο τρόπος παραγωγής των υλικών αγαθών αποτελεί τη βάση όλης της κοινωνικής, πολιτικής και πνευματικής ζωής της κοινωνίας». Ποιος να μπει τώρα σε τέτοιες κουβέντες! Ονομάζουμε το δολοφόνο τέρας και τελειώνουμε! Η άλλη πρόταση, «να αλλάξουμε τον τρόπο παραγωγής των υλικών αγαθών, για να φτάσουμε σε ένα άλλον υψηλότερο πολιτισμό», έναν πολιτισμό όπου θα μετράει διαφορετικά η αξία της ανθρώπινης ζωής, αλλά και η αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δεν μπαίνει καν σε κουβέντα από τα ΜΜΕ και, πολύ περισσότερο βέβαια, από το δοσμένο κοινωνικό σύστημα. Εκτός από την πρωτοπορία, που αυτές οι αξίες είναι μέρος της αγωνίας της και των αγώνων της, δυστυχώς, δεν το βάζει σε συζήτηση ούτε και αυτό το μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ο λαός, ο οποίος υφίσταται τα αποτελέσματα του κυρίαρχου πολιτισμού. Ο λαός που τον χρησιμοποιούν πότε για να δολοφονεί και πότε για να δολοφονείται!

Πώς να μη σηκώσει το όπλο και να μη δώσει εν ψυχρώ τη χαριστική βολή ο δολοφόνος του Αγρινίου; Αφού στο Αγρίνιο, στο μυαλό του, δεν «έφτασαν ποτέ τα επιτεύγματα της επιστήμης, της τέχνης, της φιλοσοφίας». Ο,τι έφτασε κοντά του, μπήκε στο σπίτι του και στις φλέβες του, ήταν τα απαραίτητα για να συντηρηθεί. Πρωτόγονα πράγματα, δηλαδή. Εγώ και το κτήμα μου. Το κτήμα μου πάνω από τον διπλανό μου. Η περιουσία μου και το εγώ μου!

Δε γινόμαστε όλοι δολοφόνοι, γιατί δε βρισκόμαστε όλοι στο ίδιο επίπεδο. Κάποιοι από εμάς, σε κάποιους από εμάς, έφτασε η «πληροφορία». Κάποιοι συνάνθρωποί μας, όμως, διατηρήθηκαν, και με δική τους ευθύνη, σε πρωτόγονα στάδια. Οσο, όμως, θα υπάρχουν «απληροφόρητοι», θα υπάρχουν και εγκλήματα, όπως αυτό του Αγρινίου. Οσο θα υπάρχουν άνθρωποι που δε θα γνωρίζουν της αξία της ανθρώπινης ζωής, θα υπάρχουν και άνθρωποι, που θα σκοτώνουν «δι' ασήμαντον αφορμήν».