Να ζουν σε δραματικές συνθήκες, με τα προβλήματά τους να οξύνονται καθημερινά, σε όλους τους τομείς, σαν αποτέλεσμα της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις, με τις εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, βρίσκει η σημερινή Παγκόσμια Μέρα των Ατόμων με Αναπηρία περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανθρώπους με αναπηρία (ΑμεΑ) στη χώρα μας και τις οικογένειές τους.

Οι ανάπηροι στη χώρα μας συνειδητά δεν καταγράφηκαν ποτέ, γιατί η απογραφή τους θα αναδείκνυε το μέγεθος του προβλήματος και την αναντιστοιχία των αναγκών με όσα γίνονται για την πρόληψη της αναπηρίας, την αποκατάσταση, την εκπαίδευση, την παραγωγική ένταξή τους, όμως με βάση διεθνή δεδομένα, οι ανάπηροι φτάνουν το 10% του γενικού πληθυσμού. Κάθε χρόνο 4.000 άνθρωποι στην Ελλάδα καθίστανται παραπληγικοί, λόγω της απουσίας πολιτικής πρόληψης της αναπηρίας, προστασίας της ζωής και της ακεραιότητας των εργαζομένων στους χώρους δουλιάς, στο οδικό δίκτυο, τους χώρους ψυχαγωγίας και άθλησης. Στη χώρα μας, τα επιδόματα, που βρίσκονται σε εξευτελιστικά επίπεδα, παίρνουν μόλις 130.000 ΑμεΑ απ' τους συνολικά 500.000 βαριά ανάπηρους. Η ανεργία στους ικανούς προς εργασία ανάπηρους φτάνει το 80%. Εκτός εκπαίδευσης βρίσκονται 180.000 παιδιά με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες, μόνο 500 παιδιά με αυτισμό από τα 30.000 πηγαίνουν σε κάποιο ειδικό κέντρο. Υπάρχουν μόνο 200 δημόσια κρεβάτια αποκατάστασης από τα 2.000 που χρειαζόμαστε ως χώρα, ενώ την ίδια στιγμή είναι σε εξέλιξη επενδύσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων διαφόρων επιχειρηματιών. Βασικός κορμός στήριξης των ΑμεΑ είναι η οικογένεια, που προσπαθεί να αναπληρώσει τις ανεπάρκειες του κράτους που αδιαφορεί. Οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους αναγκάζονται να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας και Αποκατάστασης που ήταν υποχρεωμένο να τους παρέχει δωρεάν το κράτος. Τα απαραίτητα κέντρα ενημέρωσης και στήριξης των οικογενειών, που φέρνουν στη ζωή ένα ανάπηρο παιδί ή που το παιδί τους καθίσταται ανάπηρο μετά από ένα ατύχημα ή μια ασθένεια, είναι ανύπαρκτα.

Οι ανάπηροι βιώνουν τον αποκλεισμό από την εκπαίδευση, την αδυναμία πρόσβασης σε θέατρα, κινηματογράφους, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, δημόσιες υπηρεσίες, τις μεγαλουπόλεις των πολυκατοικιών και της ανυπαρξίας έστω και μιας ελεύθερης σπιθαμής γης που είναι απροσπέλαστες στα ΑμΕΑ, τα απροσπέλαστα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα, τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων των αναπήρων και τους υπεύθυνους για τη δημιουργία τους, επιχειρούν να συγκαλύψουν οι κυβερνώντες, με τις πλάτες της συμβιβασμένης ηγεσίας της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ), με τις διάφορες φιέστες που διοργανώνουν και τις επετειακές εκδηλώσεις «ευαισθησίας».

Παράλληλα όμως με αυτό το ρεσιτάλ υποκρισίας προχωρούν τα νέα μέτρα ενάντια στους ανάπηρους και τις οικογένειές τους. Η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την περασμένη Πέμπτη «τίμησε» την 3η Δεκέμβρη εγκρίνοντας ψήφισμα που προωθεί την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Υγείας -Πρόνοιας, τη μεγαλύτερη αποσύνδεση των αναπήρων από τις υπηρεσίες Υγείας, την ενίσχυση των «φιλανθρώπων» και «εθελοντών» που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Το ψήφισμα καταψήφισαν οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση της ΝΔ πετσοκόβει παροχές και δικαιώματα, παραδίδει κομμάτι - κομμάτι τον ευαίσθητο χώρο στους ιδιώτες και τους «εθελοντές», προτρέπει τις διοικήσεις των ιδρυμάτων και ειδικών σχολείων να επιβάλλουν πληρωμές στους γονείς των παιδιών με αναπηρία, προωθεί την Κάρτα Αναπηρίας. Η οποία θα χρησιμοποιηθεί για να μειωθούν αριθμητικά οι δικαιούχοι των αναπηρικών συντάξεων, για να μειωθούν οι θεραπείες και όποια άλλη κοινωνική παροχή για τους αναπήρους, αφού πλέον η κυβέρνηση συνδέει τα επιδόματα με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας και τη «λειτουργικότητα» των ΑμεΑ.

Ταυτόχρονα, επιχειρείται η μετάθεση των ευθυνών γι' αυτή την κατάσταση στην «έλλειψη ευαισθησίας της κοινωνίας». Ομως είναι η ίδια η πραγματικότητα που τους διαψεύδει, αφού οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους δεν είναι θύματα της κοινωνίας, αλλά της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων. Οι λαϊκές οικογένειες πληρώνουν τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος, την παραβίαση κάθε κανόνα υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλιάς, την αυθαιρεσία στο όνομα των υπερκερδών των μεγαλοεργολάβων στα μεγάλα έργα, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του συστήματος Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, την ανυπαρξία πολιτικής πρόληψης και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Αυτή την ταξική πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου, που οξύνει και πολλαπλασιάζει τα προβλήματα, πρέπει να βάλουν στο στόχαστρο οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους. Και ξεπερνώντας τις συμβιβασμένες ηγεσίες των αναπηρικών οργανώσεων να συνταχτούν με το αγωνιστικό αναπηρικό κίνημα και τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), να μπουν στον αγώνα μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας, που στο κέντρο τους θα έχουν τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.