ΚΑΡΑΚΑΣ.--

Ως προς τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης μετά τις εκλογές, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγο Τσάβες ανακοίνωσε την αντικατάσταση του αντιπροέδρου Χοσέ Βισέντε Ρανχέλ με τον Χόρχε Ροδρίγες και του υπουργού Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, Τζέσε Τσακόν με τον βουλευτή Πέδρο Καρένιο.

Ο Τσάβες με δηλώσεις του στο VTV ανέφερε ότι οι αλλαγές της σύνθεσης της κυβέρνησης χαρακτηρίζονται «από την πολύ ισχυρή θέλησή μας... να εμπλακούμε κατά μέτωπο σε σύγκρουση με τη διαφθορά και τη γραφειοκρατία, για να επιτύχουμε την οικονομική ανάπτυξη προς το σοσιαλισμό». Πάντα κατά τον Τσάβες, οι διορισμοί θα ισχύσουν από τη 10η Γενάρη, ημερομηνία κατά την οποία ο Τσάβες αναλαμβάνει και επίσημα τα καθήκοντά του για τη νέα θητεία του, από το 2007 έως το 2013.

Ωστόσο, στην ίδια συνέντευξη με βάση όσα σημειώνει το τηλεοπτικό δίκτυο «Τελεσούρ», ο πρόεδρος της Βενεζουέλας αναφορικά με την πρότασή του για τη δημιουργία ενιαίου κόμματος, του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος Βενεζουέλας (PSUV) και για το «σοσιαλισμό του 21ου αιώνα», όπως τον αποκαλεί ο ίδιος, είπε χαρακτηριστικά: «Ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να είναι ούτε η δικτατορία του προλεταριάτου, ούτε της πολιτικής ελίτ, ούτε της δομής ενός κόμματος σταλινικού ή μπολσεβίκικου... πρέπει να είναι δημοκρατικός, να στηρίζεται στη συμμετοχή των κοινοτήτων. Τα κόμματα πρέπει λοιπόν να είναι το όχημα για την οικοδόμηση αυτού του σοσιαλισμού, και σήμερα δεν είναι, ή μάλλον είναι εμπόδιο». Γίνεται κατανοητό ότι ο Τσάβες βρίσκεται σε άλλη λογική σχετικά με το τι είναι ο σοσιαλισμός και τι σοσιαλισμό εννοεί ο ίδιος. Για «δημοκρατικό σοσιαλισμό» έχει μιλήσει η σοσιαλδημοκρατία. Και φαίνεται καθαρά ότι δεν εννοεί το σοσιαλισμό ως κοινωνία στην εξουσία της οποίας βρίσκεται η εργατική τάξη με τους συμμάχους της (αυτή είναι με τον επιστημονικό ορισμό η δικτατορία του προλεταριάτου), αναγκαία προϋπόθεση για την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και την κοινωνικοποίησή τους που χωρίς αυτή δεν μπορεί να οικοδομηθεί σοσιαλισμός. Επίσης στην πάλη για το σοσιαλισμό είναι εκ των ων ουκ άνευ η ύπαρξη και δράση, ως αυτοτελούς οργάνωσης, του επαναστατικού κόμματος, του κόμματος της εργατικής τάξης, του Κομμουνιστικού Κόμματος που ηγείται σ' αυτή την πάλη και βεβαίως οικοδομεί κοινωνικοπολιτικές συμμαχίες στον αγώνα για το σοσιαλισμό.