Οταν οι φοιτητές κατέλαβαν τη Νομική, το Φλεβάρη του 1973, ανάμεσα στα αιτήματά τους απέναντι στη χούντα δέσποζε και τούτο: Κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο!

Το άσυλο έχει τη δική του ιστορία σε αυτό τον τόπο. Εχουν, αλήθεια, οι «ασυλοφάγοι» το ανάστημα να αναμετρηθούν μαζί του;

*

Το «άσυλο», λέξη χιλιετηρίδων, ελληνική και παγκόσμια, με έννοια οικουμενική, με το στερητικό «α» να ακυρώνει τη «σύληση», θεωρούν οι «ασυλοφάγοι» ότι έχουν το ανάστημα να το θέσουν στον Προκρούστη, να το συλήσουν και να το καταλύσουν;

*

Η συντονισμένη επίθεση κατά του ασύλου είναι εμφανώς προσχεδιασμένη: Από την «προληπτική» (!) κατάλυσή του, με κείνη την απόφαση του εισαγγελέα Θεσσαλονίκης παραμονές του Πολυτεχνείου (όταν έδρασαν οι ...«ζαρντινιέρες») φτάσαμε στην απροσχημάτιστη αξιοποίηση της δράσης των προβοκατόρων, μετά το τελευταίο «παιχνιδάκι» τους με τα ΜΑΤ, στο προχτεσινό συλλαλητήριο.

Νομίζουν οι «ασυλοφάγοι» ότι - είτε νομοθετήσουν είτε όχι - τα μέτρα τους θα έχουν καλύτερη τύχη από αυτά των προηγούμενων ομοϊδεατών τους, εδώ και τρεις δεκαετίες;

*

Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι σύμβολο. Και όπως όλα τα σύμβολα εμπεριέχει και συμπυκνώνει μέσα του όλα εκείνα που οι «νόμοι της αγοράς» είναι ανήμποροι να καθυποτάξουν: Την Ιστορία ενός τόπου που δεν υποτάσσει τους αγώνες του για τη μόρφωση στις δημαγωγίες περί ιδιωτικών ...«μη κερδοσκοπικών» ΑΕΙ, που δεν αναγορεύει τους «πραίτορες» σε εγγυητές της ελευθερίας του και δεν εννοεί στην πορεία του για την κατάκτηση της δημοκρατίας να ανεχτεί τους «τροχονόμους» με τις σιδηρογροθιές.

*

Το άσυλο, η προϋπόθεση της ακαδημαϊκής και ερευνητικής ελευθερίας στα πανεπιστήμια, είναι ένα αξιακό σύμβολο, που ξεπερνά το χώρο των ΑΕΙ, που οξυγονώνει το σώμα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας με το πνεύμα της αντίστασης στην αυθαιρεσία, στην καταστολή και στην κατεστημένη σκέψη, και που κάθε γενιά το κληροδοτεί στην επόμενη. Παρά τη λυσσώδη προσπάθεια των επίδοξων «ασυλοφάγων» το ίδιο θα πράξει και η σημερινή νέα γενιά με την επόμενη.