Σε ένα από τα μεγαλύτερα νησιά της Μεσογείου, μας «ταξιδεύει» και τούτη την Κυριακή, ο συγγραφέας - συνεργάτης της εφημερίδας μας Βασίλης Λιόγκαρης. Πάμε να συναντήσουμε ομορφιές, ιστορικά γεγονότα, βεντέτες, Μανιάτες (!), ακρογιαλιές αλλά και χιονοδρομικά κέντρα, μια που η θερμοκρασία - πού θα πάει; - κάποια στιγμή θα «επιστρέψει» στα κανονικά για την εποχή επίπεδα. Και να επιστρέψουμε πιο «γεμάτοι», στα δικά μας μέρη...

Επιβλητικοί, ογκώδεις γρανιτένιοι ασβεστόλιθοι με μια άγρια κουρσάρικη όψη, σπίτια στο βαθύ σταχτί με κόκκινες κεραμοσκεπές, μεσαιωνικά δρομάκια, καλντερίμια κι ένας σωρός από διάφορα γιοτ και υψίστης κομψότητας ιστιοφόρα σε υποδέχονται, όταν το φέρι - μποτ από τη Σάντα Τερέζα της Σαρδηνίας σε μια μόνο ώρα προσεγγίζει στο λιμάνι του Μποναφάτσο. Σε ευλόγησε ο Θεός κι αντίκρισες το μεγαλειώδες και πανέμορφο αρχοντονήσι της Κορσικής.

Η Κορσική με έκταση 8.720 τ. χιλ. μήκος 185 χλμ. και πλάτος 83 χλμ., είναι μετά τη Σικελία και τη Σαρδηνία το τρίτο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου. Απέχει 170 χιλ. από τις ακτές της ηπειρωτικής Γαλλίας, 83 χιλ. από την Ιταλία και μόνο 12 χιλ. από τη Σαρδηνία.

Κατ' εξοχήν ορεινό νησί με πανύψηλα ποικιλοβραχώδη βουνά και τεράστια δάση από πεύκα, οξιές, καστανιές και βελανιδιές. Οι τεράστιες κοιλάδες της καλύπτονται από τον περίφημο θάμνο Μακί - από αυτόν πήραν τ' όνομά τους οι αντιστασιακές οργανώσεις της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου - κι από κουμαριές, σχίνα, ρείκια, ασφάκες, μυρτιές, λεβάντα και δεντρολίβανο. Χαρά Θεού να τα βλέπεις και να τα περιηγείσαι. Η κύρια πλουτοπαραγωγική πηγή της είναι τα δάση, τα φελλόδεντρα, τα εσπεριδοειδή, η κτηνοτροφία και προπάντων ο τουρισμός της με τις περίφημες εναλλαγές του τοπίου. Ενα τοπίο πραγματικά εκπληκτικό πάνω σ' ένα νησί γεμάτο οχυρά, ακροπόλεις, κάστρα, παλιά μεσαιωνικά χωριά με στενοδρόμια και καλντερίμια που ακόμα δυστυχώς φωλιάζει το μίσος και η αιματερή βεντέτα ανάμεσα σε παλιές αντιμαχόμενες οικογένειες καθώς και το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.

Από τον 11ο ως και τον 13ο αιώνα η Κορσική βρισκότανε υπό την κυριαρχία της Πίζας. Η οποία αργότερα αμφισβητήθηκε από τον εμπορικό της αντίπαλο τη Γένοβα που με τη σειρά της δέχτηκε την πίεση των βασιλιάδων της Αραγωνίας.

To 1768 οι Γενοβέζοι παραχώρησαν την Κορσική στον σύμμαχό τους Γάλλο βασιλιά τον Λουδοβίκο τον 15ο κι από τότε το νησί αποτελεί μέρος του γαλλικού κράτους αν κι έχει νομοθετική αυτονομία, έντονα χαρακτηριστικά ανεξαρτησίας και κορσικανική πολυφωνία.

Το πιο διάσημο τέκνο της Κορσικής είναι ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης αυτοκράτορας της Γαλλίας, επονομαζόμενος και Μεγάλος.

Ο Ναπολέων γεννήθηκε στη δυτική πόλη του νησιού το γραφικό Αγιάτσο και επί το ελληνικότερον Αιάκειον, όπου η προσωπικότητά του δεσπόζει σε όλην την πόλη με διάφορα αγάλματά του σε πολλές στάσεις.

Η πόλη από μόνη της έχει πολλά αξιοθέατα και περίφημες ακρογιαλιές. Μερικά χιλιόμετρα πιο ψηλά από το Αγιάτσο υπάρχει ένα ελληνόφωνο μανιάτικο χωριό οι Καρυές με την ελληνική εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα (υπάρχει επίσης μια μεγάλη ταβέρνα που έχει το όνομα Οίτυλος).

Συνέχεια ο δρόμος περνά από γραφικά μεσαιωνικά χωριά, για να καταλήξει μέσω των Πιάνων (κωμόπολη) σ' ένα εντυπωσιακό καλοκαιρινό θέρετρο το Πόρτο. Επειδή υπάρχουν πανύψηλα βουνά, υπάρχουν κι έξι χιονοδρομικά κέντρα για χειμερινό τουρισμό.

Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Μπαστιά στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού που, για να πάμε εκεί περάσαμε από το Κόρτε, μια μικρή πόλη σε υψόμετρο 1.100 μέτρων όπου είναι η πατρίδα ενός μεγάλου επαναστάτη και κυβερνήτη του νησιού, του Πασκάλ Παολί. Το άγαλμά του δεσπόζει στο κέντρο της μικρής ιστορικής πλατείας.

Η Μπαστιά είναι όμορφη και γραφική με το κάστρο της, την Ακρόπολή της και την πλατεία του Αγίου Νικολάου, της τρίτης μεγαλύτερης πλατείας στην Ευρώπη με το άγαλμα του Ναπολέοντα με ρωμαϊκή στολή.

Πέρασαν μερικές έξοχες μέρες κι εδώ τελειώνει το πανέμορφο ταξίδι μας στη Σαρδηνία και την Κορσική, όταν το πλοίο της γραμμής μάς μεταφέρει στην απέναντι ιταλική πλευρά, στο λιμάνι του Λιβόρνο.

ΥΓ: Και σε τελευταία ανάλυση, όλα αυτά τα γραφικά και εντυπωσιακά τοπία και ακρογιάλια - ιδίως αυτά -, καμιά σχέση δεν έχουν με τη λάμψη και την ομορφιά των δικών μας ελληνικών νησιών.