Ανεξαρτήτως των όρων, συνθηκών, προϋποθέσεων και πιέσεων γι' αυτήν τη συμφωνία, όπως και ανεξαρτήτως των ειδικών συνθηκών που τη δέχτηκαν οι Παλαιστίνιοι, αποτελεί το τωρινό νέο σημείο αναφοράς. Ηταν επόμενο για την αμερικανική κυβέρνηση να στείλει στην περιοχή την κορυφαία εκπρόσωπο του υπουργείου της, των Εξωτερικών. Από το σημείο αυτό, αρχίζουν οι έμπρακτες παρασπονδίες ιμπεριαλιστικού τύπου.

Η Αμερικανίδα ΥΠΕξ επισκέφθηκε εξαρχής την Ισραηλίτισσα ομόλογό της στο Τελ Αβίβ για την επιβεβαίωση κοινής πολιτικής θέσης απέναντι στη νέα παλαιστινιακή κυβέρνηση. Στις δημόσιες κοινές δηλώσεις τους, στάθηκαν στους τρεις όρους - προϋποθέσεις για τη συνύπαρξη Ισραήλ - Παλαιστίνης: 1) Η καταδίκη της βίας από τους Παλαιστινίους. 2) Η αναγνώριση του Ισραήλ. 3) Η εφαρμογή μιας μεγάλης σειράς συμφωνιών, που αρχίζουν από την αποτυχημένη Συμφωνία του Οσλο.

Η αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ αποτελεί διεθνές σκάνδαλο όπως παρουσιάζεται. Το Ισραήλ με το δόγμα της θεωρίας του «ζωτικού χώρου» έχει καταλάβει κι εποικίσει τα παλαιστινιακά εδάφη σκορπώντας θάνατο. Οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση προϋποθέτει την απόσυρση του Ισραήλ από τα κατεχόμενα εδάφη ως βασική πράξη ειρήνης, φιλίας και συνεργασίας.

Η σειρά των συμφωνιών που ξεκινά από την πρώτη Συμφωνία του Οσλο, το 1991, εξελίχτηκε σ' ένα ατέρμονο γαϊτανάκι διαιώνισης της ισραηλίτικης κατοχής. Πρόκειται για ένα συνεχώς αντιφατικό μπέρδεμα επιμέρους συμφωνιών, που είτε εφαρμόζονταν κατά το πώς ερμηνεύονταν από το Ισραήλ, είτε δεν εφαρμόζονταν, παρά το γεγονός ότι θεωρήθηκε από πολλούς ως ουσιώδης υποχώρηση των Παλαιστινίων. Γι' αυτό και χρεοκόπησε, αφήνοντας την πικρή γεύση της αποτυχίας.