Προθεσμία δύο ημερών για να απολογηθεί, ζήτησε και έλαβε χτες από τον ανακριτή ο 19χρονος που το περασμένο Σάββατο σκότωσε, μετά από λογομαχία, τον πατέρα του στη Νίκαια, καθώς τον θεωρούσε υπεύθυνο για το θάνατο της μητέρας του από καρδιακό επεισόδιο την περασμένη βδομάδα.

Εξω από τα δικαστήρια είχαν συγκεντρωθεί για συμπαράσταση, φίλοι, συγγενείς και πολλοί γείτονες της οικογένειας, που γνώριζαν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε.

Με αφορμή το τραγικό περιστατικό, ο Δήμος Νίκαιας, με ανακοίνωσή του, κάνει γνωστό ότι τα τελευταία πέντε χρόνια στην Κοινωνική Υπηρεσία του ουδέποτε είχε γίνει γνωστό κάτι σχετικό με την οικογένεια και τα προβλήματά της, ούτε από περιοίκους, ούτε από άλλον αρμόδιο φορέα (Αστυνομία, Εκκλησία κ.ά). Και τονίζει: «Δυστυχώς για άλλη μια φορά βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τραγικό γεγονός, γέννημα του σημερινού τρόπου ζωής, γέννημα της φτώχειας, της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης και της ανεργίας για μεγάλα τμήματα του λαού. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα γεγονός, που αναδεικνύει για πολλοστή φορά την πλήρη έλλειψη κρατικών κοινωνικών δομών και ενός ενιαίου δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας και Πρόνοιας. Δυστυχώς σήμερα γίνεται ακόμα πιο έντονη η κρατική προσπάθεια ετών να "περάσει" η Πρόνοια στους ΟΤΑ διασπώντας έτσι τον ενιαίο χαρακτήρα της, αφήνοντας τα κοινωνικά προβλήματα στην πρωτοβουλία των ΟΤΑ, αλλά και στις οικονομικές τους δυνατότητες. Με μαθηματική ακρίβεια, οδηγούμαστε στην πλήρη εμπορευματοποίηση της Κοινωνικής Πρόνοιας, αλλά και στην πλήρη αποενοχοποίηση της κεντρικής εξουσίας για τις υπηρεσίες Πρόνοιας που οφείλει να παρέχει στους πολίτες της».

Ο Δήμος Νίκαιας επισημαίνει επίσης ότι παρακολουθεί διακριτικά το γεγονός όπως και εκατοντάδες παρόμοια περιστατικά μακριά από τα «φώτα της κάμερας», όπως ορίζει η δεοντολογία των κοινωνικών επιστημών για τη δημοσιοποίηση των προσωπικών δεδομένων. Ρόλος της Κοινωνικής Υπηρεσίας των Δήμων, καταλήγει η ανακοίνωση, είναι η καταγραφή των προβλημάτων και η παραπομπή τους σε αρμόδιους φορείς (Εισαγγελία, Ιδρύματα, κ.ά.), αλλά καθημερινά γινόμαστε δέκτες αδιεξόδων σε κρατικές υποστηρικτικές δομές, με αποτέλεσμα πολλά προβλήματα να μη βρίσκουν ποτέ λύση και να ανακυκλώνονται.