Ο νόμος της κυβέρνησης διατηρεί και παγιώνει τον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό ανάμεσα σε πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα (ΤΕΙ). Ο διαχωρισμός αυτός βασίζεται στην ξεπερασμένη διάκριση θεωρίας και εφαρμογής, επιστήμης και τεχνολογίας. Ωστόσο, με τη σημερινή εξέλιξη της επιστήμης η τεχνολογία δεν είναι μια απλή πρακτική εφαρμογή, προϋποθέτει βαθιά επιστημονική γνώση, γι' αυτό και δεν μπορεί να διαχωρίζεται σε εκπαιδευτικό επίπεδο από την επιστήμη. Η διατήρηση του διαχωρισμού καταδικάζει εκ των πραγμάτων τον τεχνολογικό τομέα σε υποδεέστερη θέση. Το ίδιο συμβαίνει, εξάλλου, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με το διαχωρισμό Γενικών και Επαγγελματικών λυκείων, που καθιστά τα δεύτερα σχολεία για πιο αδύναμους μαθητές. Επομένως, η ένταξή τους στον ίδιο νόμο με τα πανεπιστήμια δεν εξασφαλίζει και την ισοτιμία τους με αυτά.

Η αλήθεια είναι ότι κάτω από αυτό το πλαίσιο που διαμορφώνει ο νόμος της κυβέρνησης για την ανώτατη εκπαίδευση μπορούν να λειτουργήσουν όχι μόνο τα ΤΕΙ, αλλά και τα διάφορα ιδιωτικά κολέγια που είναι του αυτού επιπέδου με τα ΙΕΚ, όπως και οι εξ ορισμού εχθρικές προς την επιστήμη «εκκλησιαστικές ακαδημίες». Πρόκειται δηλαδή, για ένα νομοθετικό πλαίσιο που μπορεί να καλύψει ένα συνονθύλευμα ανώτατης εκπαίδευσης, που μόνο ανώτατη εκπαίδευση δε θα είναι! Θα είναι ιδρύματα διαφόρων τύπων και επιπέδων, που το «διαβατήριό» τους για την ανώτατη εκπαίδευση θα είναι η λεγόμενη σύνδεση με την αγορά, δηλαδή η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία τους. Επομένως, καμιά αναβάθμιση δεν εξασφαλίζεται για τα ΤΕΙ (αφού στο ίδιο πλαίσιο μπορούν να χωρέσουν και ιδρύματα κατώτερα των ΤΕΙ), το αντίθετο μάλιστα: Επιφυλάσσεται υποβάθμιση συνολικά για την ανώτατη εκπαίδευση.

Η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ιδρυμάτων είναι από μόνη της μοχλός υποβάθμισης των ιδρυμάτων, τόσο των πανεπιστημίων όσο και των ΤΕΙ. Κι αυτό, γιατί θα υποχωρούν όλο και περισσότερο οι αξίες (ακόμα και αυτών των αστικών πανεπιστημίων) υπέρ της εκπαίδευσης και της ανάπτυξης της ανθρώπινης γνώσης, σε όφελος της «αξίας» του άμεσου κέρδους και της εξασφάλισης της επιβίωσης των ιδρυμάτων σε ένα καθεστώς άγριου ανταγωνισμού. Με άλλα λόγια, ο στόχος του κάθε ιδρύματος θα είναι να υποτάσσεται όσο μπορεί καλύτερα στις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Αυτό όμως, δεν εξασφαλίζει και την επιστημονική ανάπτυξη του ιδρύματος...

Σ' αυτόν τον άγριο ανταγωνισμό, τα ΤΕΙ θα βρεθούν σε δυσμενέστερη θέση σε σχέση με τα πανεπιστήμια, καθώς ήδη ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες, με λιγότερο ανεπτυγμένο το σύνολο των υποδομών τους και με τεράστιες ελλείψεις στον τομέα του ανθρώπινου δυναμικού, με αντικείμενα σπουδών περιορισμένα. Αρα δεν έχουν να ωφεληθούν σε τίποτα από όσα φέρνει ο νόμος - πλαίσιο. Αντίθετα τους αφαιρείται και η όποια δυνατότητα αναβάθμισης στο μέλλον, που μπορεί να προκύψει μόνο από την εκ βάθρων αλλαγή του χαρακτήρα και της φυσιογνωμίας τους και από την ένταξή τους σε μια πραγματικά Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση.