«Ολα στο φως, κανένα κουκούλωμα για κανέναν», διαλαλούσαν ολόκληρη τη βδομάδα τα κυβερνητικά στελέχη, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να αποσείσουν από πάνω τους τις αδιαμφισβήτητες ευθύνες για το καραμπινάτο σκάνδαλο της καταλήστευσης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.

Το κακό για την κυβέρνηση είναι ακριβώς αυτό, ότι όλα βρίσκονται ήδη στο φως και οι πάντες αντιλαμβάνονται πως η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων ξεκινάει από την καθαρά πολιτική απόφαση των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να παραδώσουν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων στον τζόγο των χρηματιστηρίων και των ομολόγων, προκειμένου να τροφοδοτούν την κερδοφορία του τραπεζικού και γενικότερα του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Επιδίωξη λοιπόν της κυβερνητικής προπαγάνδας εδώ και μέρες είναι να θολώσει τα νερά, να δημιουργήσει σύγχυση, με ολοφάνερο στόχο να προστατεύσει την πολιτική του τζόγου των αποθεματικών και να περιορίσει, όσο είναι δυνατόν, την πολιτική ζημιά για την ίδια, που αυτή τη φορά, όπως παραδέχονται κατ' ιδίαν τα κυβερνητικά στελέχη, είναι σοβαρή.

Σε ό,τι αφορά την προστασία της σκανδαλώδους πολιτικής του τζογαρίσματος της περιουσίας των εργαζομένων και των συνταξιούχων, η κυβέρνηση έχει πολύτιμο σύμμαχο την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η οποία θεωρεί δεδομένο και «ένα το κρατούμενο» την επένδυση των χρημάτων των ταμείων στο χρηματιστήριο και τα ομόλογα. Η κριτική του ΠΑΣΟΚ, που εξαντλεί το όλο θέμα σε ζήτημα μη «χρηστής διαχείρισης», που έχει τάχα ως αποτέλεσμα ένα κύκλωμα - μια σπείρα να αισχροκερδεί από την «προμήθεια» που δίνεται στους ενδιάμεσους, διευκολύνει στο έπακρο την κυβέρνηση να μη συζητά καν το ενδεχόμενο να αλλάξει η σκανδαλώδης πολιτική. Θα αποτελούσε σοβαρή παράλειψη η μη αναφορά στις πλάτες που έβαλε ο πρόεδρος των εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία Γ. Κουτρουμάνης, ο οποίος μιλώντας σε επιτροπή της Βουλής ισχυρίστηκε ότι τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχασαν ούτε τώρα ούτε στο παρελθόν από το τζογάρισμα σε μετοχές, απεναντίας ωφελήθηκαν(!), ενώ σε ό,τι αφορά τα ομόλογα υψηλού ρίσκου παρίστανε τον «εξαπατημένο»(!) (σ.σ. όπως η πρωτόπλαστος Εύα με τον «όφι»...).

Παρουσιάζοντας ως το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου το τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων, η κυβέρνηση επιχειρεί να αναδείξει το όλο ζήτημα σε θέμα τήρησης της νομιμότητας. «Οι πρακτικές για την έκδοση των ομολόγων ακολουθούνται σε όλα τα μέρη του κόσμου. Το σημαντικό ερώτημα είναι αν υπήρξε παραβατικότητα κατά τη διαδικασία και αυτό ερευνάται από τον εισαγγελέα», υποστήριξε ο Θ. Ρουσόπουλος, συνοψίζοντας την κυβερνητική άποψη για το θέμα. (Παρενθετικά, πρέπει να ειπωθεί ότι κανένα σκάνδαλο δε διαλευκάνθηκε ποτέ μέχρι σήμερα. Ούτε των υποκλοπών, ούτε των κουμπάρων, ούτε των καρτέλ, ούτε του χρηματιστηρίου, ούτε των εξοπλιστικών προγραμμάτων κ.ο.κ., για να μείνουμε μόνο στη θητεία της γαλάζιας διακυβέρνησης. Εύλογα, μεγάλο τμήμα της «κοινής γνώμης» θεωρεί ότι η παραπομπή σκανδάλου στη δικαιοσύνη σηματοδοτεί απόπειρα ξεπλύματος των πολιτικών ευθυνών).

Αθωωτικό για την εφαρμοζόμενη πολιτική ήταν και το πόρισμα που έβγαλε ο Γ. Αλογοσκούφης, αποδίδοντας τις ευθύνες σε «άπληστους χρηματιστές» και «ανίδεες διοικήσεις» των ασφαλιστικών ταμείων.

Μετά από αυτό, η κυβέρνηση ως άλλος Πόντιος Πιλάτος νίπτει τας χείρας της και μετακυλίει στις διορισμένες διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων τις ευθύνες για την πραγματική - και όχι μόνο λογιστική - ζημιά στα χρήματα των ασφαλισμένων. «Η αγορά και πώληση ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, στη βάση του ισχύοντος νομικού πλαισίου, δεν υπόκειται στην έγκριση της κυβέρνησης. Είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των Ασφαλιστικών Οργανισμών», υποστήριξε ο Ευ. Αντώναρος, καταδεικνύοντας την αδιαφορία της κυβέρνησης για τη ζημιά που υφίστανται τα ταμεία από την (υποχρεωτική) αγορά αυτών των ομολόγων.

Προκειμένου να περιορίσει την πολιτική ζημιά, η κυβέρνηση δε διστάζει βέβαια να χρησιμοποιήσει τη δοκιμασμένη μέθοδο του συμψηφισμού, υπενθυμίζοντας τις ζημιές (2 δισ. ευρώ) που υπέστησαν τα ταμεία από το τζογάρισμα στη Σοφοκλέους την περίοδο 1999-2001, αλλά και ότι το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει στα ταμεία να παίζουν μέχρι και το 23% της περιουσίας τους είναι έργο των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, το όριο αυτό έχει παραβιαστεί από τα περισσότερα ταμεία και στην τριετία της ΝΔ, ενώ η σημερινή κυβέρνηση προχώρησε ένα βήμα παραπέρα από το ΠΑΣΟΚ και εκτός από μετοχές και αμοιβαία, έβαλε τα χρηματιστήρια να τζογάρουν στα ομόλογα υψηλού ρίσκου. Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι δεν πρόκειται να ανακαλέσει αυτή την απόφαση, παρότι απαγόρευσε κάτω από την πίεση των αποκαλύψεων προσωρινά τις επενδύσεις σε ομόλογα. Αντίθετα, εκθειάζει τις πρακτικές της αγοράς, ευλογεί το τζογάρισμα στα ομόλογα ως κερδοφόρα επένδυση και ετοιμάζεται να διορίσει διοικήσεις που λειτουργούν μέσα στους κανόνες που βάζει η αγορά...

Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση απλώς προετοιμάζει πυρετωδώς το επόμενο «διαχειριστικό» σκάνδαλο, αφού διατηρείται και το θεσμικό πλαίσιο και κυρίως η πολιτική βούληση να συνεχιστεί το «παιχνίδι» με τα λεφτά των ασφαλισμένων.

Η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων, που ανέρχεται στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 36 δισ. ευρώ, είναι μια ελκυστική πίτα που το κεφάλαιο θέλει να βάλει στο χέρι. Αυτό το «χέρι» πρέπει να κόψουν σύρριζα οι ίδιοι εργαζόμενοι, αν θέλουν να διασώσουν τον ιδρώτα τους, αγωνιζόμενοι ενάντια στην πολιτική που το «κινεί», την πολιτική που στηρίζουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.