«Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά στο «Μέγκα» για την 21η Απριλίου την περασμένη Τρίτη. Πολύ παλιό το κόλπο. Προκατασκευασμένη η πλοκή ή καλύτερα προκατασκευασμένα τα συμπεράσματα και οι συνειρμοί, που επιθυμώ να οδηγήσω τους τηλεθεατές. Επιλέγω τα πρόσωπα που ξέρω από την αρχή τι θα πουν, έτσι που τα λόγια του καθενός ξεχωριστά και όλων μαζί να δένουν με τα δικά μου προκάτ σχέδια. Τα ιστορικά περιστατικά εμφανίζονται περίπου σαν αλυσίδα τυχαίων γεγονότων. Οι πρωταγωνιστές αν είναι πρόσωπα μισητά ή αμφιλεγόμενα φροντίζω να αναδεικνύω πολλές ανθρώπινες πλευρές τους (αληθινές ή κατασκευασμένες) έτσι που μέσα από άλλους άσχετους ρόλους να εξαφανίζεται ο πραγματικός τους ρόλος στην ιστορία. Ετσι, για παράδειγμα, ενώ μάθαμε το πως έκανε «καμάκι» η Δέσποινα τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, μάθαμε ταυτόχρονα ότι ο ίδιος ο δικτάτορας δεν είχε ιδέα για τα βασανιστήρια, ή πόσο πικράθηκε που τον «άδειασε» ο φίλος Ιωαννίδης, ή το πόσο πολύ διάβαζε(!) ή τι τακτική ζωή είχε στη φυλακή... Δεν υπήρχε πουθενά καμιά άλλη άποψη. Τίποτα που να χαλάει την προκατασκευασμένη πλοκή, που κλιμακωτά θα δημιουργούσε ατμόσφαιρα αθώωσης, συμπάθειας έως και θαυμασμού των πρωτεργατών επιβολής της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα. Του καθεστώτος που έστελνε φυλακές και εξορίες λαϊκούς αγωνιστές. Που φίμωσε κάθε αντίθετη φωνή. Που υπηρέτησε την πλουτοκρατία και τον ιμπεριαλισμό με φανατισμό τσακίζοντας κάθε λαϊκό δικαίωμα. Πολύ παλιό το κόλπο. Ντροπή σ' αυτούς που το εμπνεύστηκαν και το εκτέλεσαν. Αλήθεια, τι θέλουν να υπηρετήσουν;