Ξεκίνησε με τυμπανοκρουσίες, το 1997, αλλά δέκα χρόνια μετά το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» καρκινοβατεί, αφού δεν υπήρξε ποτέ ως σχέδιο στο πλαίσιο μιας ενιαίας, δημόσιας και δωρεάν Υγείας - Πρόνοιας. Απεναντίας αξιοποιήθηκε από το κράτος και τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ως εργαλείο για την αποποίηση της ευθύνης τους να παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες σε όλο το λαό, για τον αποπροσανατολισμό του ώστε να μη δει ποιος φέρει την ευθύνη λειτουργίας και χρηματοδότησης τέτοιων δράσεων. Ακόμα το πρόγραμμα αυτό έγινε το προκάλυμμα για το κλείσιμο άλλων δημόσιων υπηρεσιών Πρόνοιας, π.χ., του ΠΙΚΠΑ, του ΕΟΠ κλπ., ενώ συντέλεσε στο να μεταφερθεί το βάρος της χρηματοδότησης από το κράτος, στο οποίο και ανήκει, στις πλάτες των εργαζομένων, είτε άμεσα είτε μέσω των τελών στους δήμους.

Το θνησιγενές του προγράμματος υπογραμμιζόταν από το ότι εξαρχής είχε συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης της χρηματοδότησής του από την ΕΕ και τον κρατικό προϋπολογισμό. Σήμερα το πρόγραμμα, με αυτόν τον περιορισμένο χαρακτήρα, που αδυνατεί να καλύψει όλες τις ανάγκες των τμημάτων του πληθυσμού στα οποία απευθύνεται, τμήματα με ιδιαίτερες δυσκολίες, όπως ηλικιωμένοι και ΑμεΑ, έχει να αντιμετωπίσει την ελάχιστη, λειψή και προβληματική κρατική χρηματοδότηση, έχει περιορισμένο χρόνο ζωής και παίρνει μικρές παρατάσεις μέχρι τον ερχόμενο Ιούνη, περιορίζεται σε ελάχιστο τμήμα του πληθυσμού και υλοποιείται από ελάχιστο προσωπικό, χωρίς πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, χωρίς ενιαία σχέση εργασίας, χωρίς ενιαία ασφαλιστική κάλυψη και αξιοπρεπείς μισθούς, το οποίο παραμένει απλήρωτο για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Οι εργατικές λαϊκές οικογένειες που έχουν την ανάγκη τέτοιων υπηρεσιών, όσες ήταν ενταγμένες στο πρόγραμμα αυτό και οι ακόμα περισσότερες που δεν είχαν ποτέ τη δυνατότητα να το αξιοποιήσουν για τους λόγους που προαναφέραμε, αλλά και οι εργαζόμενοι του «Βοήθεια στο Σπίτι», πρέπει να βγάλουν άμεσα συμπεράσματα. Να κατανοήσουν βαθιά πως είναι δικαίωμά τους να απολαμβάνουν υπηρεσίες κοινωνικής και ιατρικής φροντίδας στο σπίτι, που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες όλων των ηλικιωμένων, των αναπήρων, των χρονίως πασχόντων, με ευθύνη του κράτους. Υπηρεσίες που να είναι πλήρως στελεχωμένες από όλο το απαραίτητο δυναμικό με ενιαία, μόνιμη, σταθερή σχέση εργασίας, με αξιοπρεπείς μισθούς. Υπηρεσίες που θα έχουν επαρκή, πλήρη κρατική χρηματοδότηση και θα είναι ενταγμένες στο αρμόδιο υπουργείο και όχι στους ΟΤΑ.

Αυτό το δικαίωμα δε θα παραχωρηθεί. Η κατάκτηση ενός ενιαίου, δημόσιου, δωρεάν συστήματος Υγείας - Πρόνοιας με αναβαθμισμένες, σύγχρονες υπηρεσίες προϋποθέτει όξυνση της πάλης όλου του λαού και ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος των δυνάμεων του δικομματισμού όπου κι αν αυτές συναντώνται, οι οποίες χρεώνονται την υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Πρόνοιας. Η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ είναι αναγκαία προϋπόθεση για να βρει ο λαός την υγειά του.