Ο τζίρος των επιχειρήσεων αυξάνεται με ρυθμούς τετραπλάσιους από την παραγωγή. Τι άλλο πέρα από το γεγονός ότι τα ίδια προϊόντα πωλούνται όλο και πιο ακριβά σημαίνει αυτό; Κι όμως, αυτό το όργιο κερδοσκοπίας, στο οποίο επιδίδονται οι βιομηχανικές επιχειρήσεις, το δείχνουν ακόμα και τα επίσημα συγκριτικά στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, τον Απρίλη του 2007, η βιομηχανική παραγωγή, μετρούμενη σε μέσα επίπεδα (Μάης '06 - Απρίλης '07 προς Μάη '05 - Απρίλη '06), σημείωσε αύξηση 2,2%, ενώ την ίδια περίοδο ο κύκλος εργασιών στη βιομηχανία σημείωσε αύξηση 8,7%.

Από τη διαφορά των δύο στατιστικών στοιχείων, όπου το μεν πρώτο μετράει την αξία της βιομηχανικής παραγωγής και το δεύτερο την αξία εκφρασμένη σε χρήμα (τιμές βιομηχανικών προϊόντων) προκύπτει ότι οι επιχειρηματίες τους πρώτους τέσσερις μήνες του χρόνου προέβησαν σε αθρόες ανατιμήσεις, οι οποίες, κατά μέσο όρο, ανέρχονται στο 6,5%. Πρόκειται για το ποσοστό που προκύπτει από τη διαφορά της μεταβολής του κύκλου εργασιών προς τη μεταβολή της βιομηχανικής παραγωγής, και καταδεικνύει αφ' ενός πώς τροφοδοτείται ο πληθωρισμός που παραμένει σε υψηλά επίπεδα, αφετέρου - κι αυτό είναι το κύριο - πώς ροκανίζονται τα λαϊκά εισοδήματα από την ακρίβεια.

Οι βιομήχανοι επιχειρηματίες πουλάνε χονδρική στους μεγαλεμπόρους τα βιομηχανικά τους προϊόντα, ανατιμημένα σε μέσα επίπεδα κατά 6,5%. Οι μεγαλέμποροι με τη σειρά τους πουλάνε στους λιανοπωλητές με τιμολόγια επίσης ανατιμημένα, με αποτέλεσμα το εμπόρευμα να φτάσει στην κατανάλωση με την ενσωμάτωση των ανατιμήσεων όλης της αλυσίδας διακίνησης. Ετσι δικαιολογούνται και τα υψηλά κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή εμφανίζεται στάσιμη ή με μικρές θετικές μεταβολές. Είναι εμφανές, στην προκειμένη περίπτωση, ότι στη διαμόρφωση των τιμών δε λειτουργεί ο περιβόητος ανταγωνισμός (όπως μας έχουν ζαλίσει οι κάθε είδους νεοφιλελεύθεροι) και, κατ' επέκταση, ούτε ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, δεδομένου ότι σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων οι τιμές διαμορφώνονται από τη δύναμη των επιχειρήσεων.

Και ενώ τα λαϊκά στρώματα, ως καταναλωτές, έρχονται καθημερινά αντιμέτωπα με τον καύσωνα της ακρίβειας, που εξανεμίζει την αγοραστική τους δύναμη, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και κινδυνολογούν. Ετσι, τη Δευτέρα που μας πέρασε, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Ν. Γκαργκάνας, ερωτώμενος αν υπάρξει και νέα αύξηση του παρεμβατικού επιτοκίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ισχυρίστηκε ότι αυτό θα εξαρτηθεί από τους ελλοχεύοντες κινδύνους αναζωπύρωσης του πληθωρισμού. Μεταξύ των κινδύνων περιλαμβάνονται φυσικά οι εξελίξεις στο μέτωπο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, όπου ασκούνται πιέσεις ώστε οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών να είναι ...συγκρατημένες, για να μην υπάρξουν κίνδυνοι αποσταθεροποίησης των οικονομιών...