«Αμανίτα Μουσκάρια» είναι ο τίτλος του νέου μυθιστορήματος του Παύλου Μεθενίτη. (Εκδόσεις «Καστανιώτη»). «Αμανίτα Μουσκάρια» είναι και η ονομασία ενός δηλητηριώδους μανιταριού, που στάθηκε η αιτία να ξεκληριστεί μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών στη Μακεδονία, στο Πάικο, το 1943.

Οι αγωνιστές, μέσα στις παραισθήσεις που τους προκάλεσε το μανιτάρι (που έφαγαν λόγω έλλειψης τροφίμων) «έβλεπαν» τους συντρόφους τους σαν εχθρούς και αλληλοσκοτώθηκαν νομίζοντας ότι πολεμούν με τους Γερμανούς. Ξεκινώντας και εμπνεόμενος απ' αυτή την - πραγματική - ιστορία, ο συγγραφέας πλάθει το δικό του μύθο: Πρωταγωνιστές άντρες αλλά και γυναίκες μαχήτριες - όλοι και όλες ταγμένοι στο χρέος. Ομως το παραισθησιογόνο μανιτάρι ξεκλειδώνει τις πύλες του υποσυνείδητου, απελευθερώνοντας όλα όσα κρύβονται εκεί και ο συνειδητοποιημένος άνθρωπος τα τιθασεύει.

Στο μυθιστόρημα εκτυλίσσονται δύο παράλληλες ιστορίες - μία στο παρελθόν και μία στο παρόν. Η σύγχρονη ιστορία - με την οποία και αρχίζει - έχει πρωταγωνιστή τον Ηλία, ένα σαραντάρη δημοσιογράφο, που βγάζει το ψωμί του γράφοντας σε ταξιδιωτικό περιοδικό και οργώνοντας την Ελλάδα με τη μοτοσικλέτα του. Είναι ένας νέος άνθρωπος που αμφισβητεί τη συντηρητική παράδοση της οικογένειάς του, πενθεί νοερά το χαμό του αγαπημένου του αδελφού - που ήταν εθισμένος σε ουσίες, βρίσκεται σε αντίθεση με την κοινωνία όπου ζει, προσπαθεί να αποφύγει τις όποιες δεσμεύσεις, που φοβάται ότι θα απειλήσουν την ελευθερία του. Ο Ηλίας, περισσότερο ίσως από κάθε τι, λαχταρά να γίνει συγγραφέας! Και ύστερα από μια απρόβλεπτη -όσο και οδυνηρή - σύγκρουση με την κοπέλα του, αυτή η ευκαιρία τού δίνεται καθώς σε μια εξόρμησή του στο Πάικο συναντιέται με τον μοναδικό επιζώντα από τη χαμένη διμοιρία των ανταρτών...

Σε τι διαφέρουν οι άνθρωποι οι ταγμένοι στο χρέος, απ' αυτούς που είναι παραδομένοι στα πάθη τους και δεν μπορούν να τα ελέγξουν; Ο αφηγητής δίνει τη δική του απάντηση σ' ένα κείμενο που διαβάζεται απνευστί...