Σε αναλώσιμο είδος έχει μετατρέψει τους εργαζόμενους και σε παγίδες θανάτου τους χώρους δουλιάς το κεφάλαιο και η πολιτική που στηρίζει τα συμφέροντά του. Η εργατική τάξη πληρώνει καθημερινά βαρύ φόρο αίματος στο βωμό της αύξησης των κερδών της εργοδοσίας. Τα δύο σοβαρά περιστατικά που αναδεικνύει σήμερα ο «Ρ», όπου δυο γυναίκες, μια καθαρίστρια και μια καμαριέρα, κάηκαν την ώρα του μεροκάματου από επικίνδυνα χημικά, φέρνουν στην επιφάνεια, για μια ακόμα φορά, τη σοβαρή έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, το καθεστώς ασυδοσίας που έχει δημιουργήσει η κυβερνητική πολιτική για το μεγάλο κεφάλαιο. Αλλά και τους ιδιαίτερους κινδύνους που εγκυμονεί για τις γυναίκες η πλήρης απουσία μέτρων προστασίας, με δεδομένες τις ιδιαιτερότητες και τη φύση συγκεκριμένων επαγγελμάτων που είναι πιο επιβαρυντικά για τον οργανισμό των γυναικών.

Οι δύο εργαζόμενες δεν είναι οι πρώτες που πληρώνουν την έλλειψη των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς. Γιατί τα μέτρα κοστίζουν ακριβά και η εργοδοσία προσπαθεί να τα αποφύγει. Μετατρέπει καθημερινά την αγωνία για το μεροκάματο σε αγωνία για την ίδια τη ζωή. Οι δύο εργαζόμενες, δυστυχώς, δε θα είναι και οι τελευταίες που σακατεύονται. Το επιβεβαιώνουν τα εκατοντάδες, περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά, περιστατικά που καταγράφονται κάθε χρόνο στους τόπους δουλιάς.

Ο μόνος που μπορεί να επιβάλει ουσιαστικά μέτρα ασφαλείας, ο μόνος που μπορεί να προστατέψει τη ζωή στο μεροκάματο, είναι η ίδια η εργατική τάξη με την πάλη της. Με τη συσπείρωσή της στα ταξικά συνδικάτα. Με τον προσανατολισμένο αγώνας της ενάντια στο ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης. Αλλά και με την πολιτική καταδίκη των κομμάτων εκείνων που στο όνομα της κερδοφορίας του κεφαλαίου δημιουργούν το κατάλληλο «θερμοκήπιο» για το βάθεμα της εκμετάλλευσης, μέσα στο οποίο ευδοκιμούν τα εργοδοτικά εγκλήματα.