Με παροχές διαχείρισης της φτώχειας και της ανέχειας ξεκίνησε το καθιερωμένο παζάρι εξαπάτησης του λαού, που στήνουν κάθε τέσσερα χρόνια οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Σ' αυτή την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο από πολύ νωρίς ο Κ. Καραμανλής και ο Γ. Παπανδρέου βγήκαν στα «μπαλκόνια» για να αναδείξουν τη δήθεν «κοινωνική ευαισθησία» των κομμάτων τους, μοιράζοντας ψίχουλα που βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων για ανθρώπινη ζωή και απέχουν «έτη φωτός» από τον πλούτο που παράγεται στη χώρα.

Οι προεκλογικές αόριστες «δεσμεύσεις» και «υποσχέσεις» των εκπροσώπων του δικομματισμού έχουν να κάνουν με εξευτελιστικές παροχές, που στόχο έχουν να αμβλύνουν τις πιο ακραίες μορφές της εξαθλίωσης που βιώνουν ευρύτατα κοινωνικά στρώματα, τα οποία ζουν με μισθούς και συντάξεις πείνας και μαστίζονται από την ανεργία, τη «μερική απασχόληση», την καθημερινή ανασφάλεια.

Με τα μηδαμινά επιδόματα που ...βαφτίζουν «εθνικές συντάξεις», τις προτάσεις για επέκταση της «μερικής απασχόλησης», της «ημιανασφάλιστης» και «κοινωνικής εργασίας», δήθεν για την αντιμετώπιση της ανεργίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επιδιώκουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του ελληνικού λαού. Με τις πενιχρές και ευτελείς παροχές, το ξεροκόμματο που πετάνε στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους «φιλοδοξούν»: α) Να εξασφαλίσουν τη μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση και να μετριάσουν τις λαϊκές απαιτήσεις. β) Να αποξενώσουν τους εργαζόμενους από τον τεράστιο πλούτο που παράγουν και καρπώνεται μια χούφτα πλουτοκρατών. γ) Να αποτρέψουν τους ανθρώπους του μόχθου μαζικά να διεκδικήσουν ο παραγόμενος πλούτος να διατίθεται για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, για δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια.

Πρώτο θύμα στο δικομματικό «παζάρι» παροχών αποτελούσαν διαχρονικά τα «τιμημένα γηρατειά». Στις εκλογές του 2000 ο Κ. Σημίτης διαγωνίστηκε με τον Κ. Καραμανλή ποιος θα ξεπεράσει πρώτος το «φράγμα» των 150.000 δραχμών για την κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ! Στις εκλογές του 2004 ο Γ. Παπανδρέου ξεκίνησε μόνος του να πλειοδοτεί στη σύνταξη του ΟΓΑ. Στις αρχές Φλεβάρη έδωσε 300 ευρώ και παραμονές των εκλογών του Μάρτη αύξησε την ...προσφορά στα 400 ευρώ!

Μόλις την προηγούμενη Κυριακή ο πρωθυπουργός από την Πάτρα εξήγγειλε την «εθνική κατώτατη σύνταξη» και κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ έσπευσαν να διεκδικήσουν την «πατρότητα» της συγκεκριμένης «δέσμευσης», τονίζοντας ότι η ΝΔ αντέγραψε την πρόταση από το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ...

Η «εθνική σύνταξη», που προτείνουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, απευθύνεται στους πλέον χαμηλοσυνταξιούχους. Το ΠΑΣΟΚ προτείνει «βασική σύνταξη 950 ευρώ για το ζευγάρι και 550 ευρώ για το μεμονωμένο συνταξιούχο του ΟΓΑ και τους ανασφάλιστους», την οποία «δεσμεύεται» να υλοποιήσει, αν γίνει κυβέρνηση, το 2011 ή το 2012! Από την πλευρά της, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός αποφεύγουν να πουν το παραμικρό για τον τρόπο υλοποίησης της πρότασής τους αναφέροντας μόνο ότι θα είναι «πάνω από το όριο της φτώχειας», με στόχο να τη χρησιμοποιήσουν σαν παροχή παραμονές των εκλογών. Βέβαια, τα κυβερνητικά στελέχη αποφεύγουν να αποσαφηνίσουν τι θα γίνει με τις κατώτερες συντάξεις του ΙΚΑ που σήμερα είναι 463 ευρώ, ενώ το επίσημο όριο της φτώχειας είναι τα 545 ευρώ.

Ακόμα όμως και αυτές οι προσβλητικές και ασαφείς εξαγγελίες του δικομματισμού, οι οποίες διαχρονικά έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να μη γίνουν και πράξη, θα χρησιμοποιηθούν από τα επιτελεία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για να κρύψουν πίσω από αυτές την αντιασφαλιστική επέλαση που ετοιμάζουν, την οποία έχουν δεσμευτεί απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο και την ΕΕ ότι θα υλοποιήσουν. Οι μετεκλογικοί σχεδιασμοί των δικομματικών εταίρων, έτσι όπως παρουσιάζονται μέσα από τα προγράμματά τους, προβλέπουν:

-- Μείωση των συντάξιμων αποδοχών με εφαρμογή του νόμου Ρέππα, που προβλέπει μείωση του συντελεστή αναπλήρωσης των συντάξεων από 01/01/2008 σταδιακά από το 80% στο 70%. Μείωση του συντάξιμου μισθού, ο οποίος από τον τελευταίο μισθό που υπολογίζεται σήμερα θα υπολογίζεται βάσει του μέσου όρου της τελευταίας διετίας, για να καταλήξει στον υπολογισμό βάσει της πενταετίας.

-- Εφαρμογή του νόμου 3029/02 (νόμος Ρέππα, που προβλέπει αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια).

-- Παράταση του ασφαλιστικού βίου με παραμονή στην εργασία και πέραν των ορίων συνταξιοδότησης.

-- «Αναμόρφωση» και «εξυγίανση» του κανονισμού Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

Ενα βήμα ακόμα πιο μπροστά έκανε την προηγούμενη Πέμπτη ο υπουργός Απασχόλησης, Β. Μαγγίνας, μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Αλφα», όπου ξεκαθάρισε με τον πιο γλαφυρό τρόπο την πρόθεση της κυβέρνηση να αυξήσει τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης των γυναικών στο δημόσιο κατά 5 χρόνια! Αξιοποιώντας την πίεση που ασκείται από την ΕΕ και την απειλή για παραπομπή της Ελλάδας στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και στο όνομα της «ισότητας» των δύο φύλων, η κυβέρνηση, διά στόματος αρμόδιου υπουργού, αποκάλυψε ότι στις προθέσεις της είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών.

Εντελώς προκλητικά μάλιστα ο Β. Μαγγίνας δήλωσε ότι «το προσδόκιμο επιβίωσης για τη γυναίκα είναι μεγαλύτερο από τον άνδρα και τίθεται το θέμα στην ΕΕ πως ο άνδρας εργάζεται περισσότερο από τη γυναίκα»..., άρα, σύμφωνα με τον κυβερνητικό αξιωματούχο, στα πλαίσια της «κοινωνικής πολιτικής» της ΝΔ, η γυναίκα αφού ζει περισσότερο πρέπει να δουλεύει και περισσότερο! Εξάλλου, και ο Γ. Παπανδρέου μιλώντας για τη «δίκαια κοινωνία» του ΠΑΣΟΚ, έχει αναφέρει ότι μετά «τα 70 υπάρχουν παραγωγικά χρόνια για τον άνθρωπο»!

Αν για τους συνταξιούχους οι παροχές που υπόσχονται ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι παροχές πτωχοκομείου, με στρατηγική επιδίωξη την πλήρη ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, για τους εργαζόμενους και ειδικά για τους νέους ανθρώπους, που μπαίνουν στην αγορά εργασίας, είναι προτάσεις που διαμορφώνουν ένα σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.

Οι προτάσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την αντιμετώπιση της ανεργίας είναι ρυθμίσεις προς όφελος των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Ο Κ. Καραμανλής εξήγγειλε προγράμματα για την «απόκτηση εργασιακής εμπειρίας» και ο Γ. Παπανδρέου προτείνει τετράχρονη «ημιανασφάλιστη εργασία» των νέων. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ντόπιας πλουτοκρατίας επιδιώκουν την επέκταση της «μερικής απασχόλησης», με νέες μορφές και όρους που σήμερα ονομάζουν «κοινωνική» και «εθελοντική» εργασία, καλούν τους νέους εργαζόμενους για το υπόλοιπο της ζωής τους να κινούνται και να περιπλανώνται ανάμεσα στην ανεργία και την υποαπασχόληση.

Προτείνοντας και στηρίζοντας προγράμματα «διά βίου κατάρτισης» και με στρατηγικό στόχο την προώθηση νέων «καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων», ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στηρίζουν μια πολιτική που επιδοτεί τους εργοδότες για να προσλάβουν εργαζόμενους, οι οποίοι, στα πλαίσια των παραπέρα ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, θα υποχρεώνονται: 1) Να αμείβονται ουσιαστικά με «επιδόματα», τα οποία θα κινούνται σε ακόμα πιο χαμηλά και από τα σημερινά άθλια επίπεδα των κατώτατων μισθών που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις. 2) Να δουλεύουν χωρίς πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. 3) Να δέχονται ότι δεν έχουν εργασιακά δικαιώματα (αποζημιώσεις σε περίπτωση απολύσεων, υπερωριακή αμοιβή).

Από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής η ντόπια πλουτοκρατία, που απομυζά τον πλούτο των εργατών, θα απολαμβάνει διευρυμένο καθεστώς φοροαπαλλαγών, απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές και θα εξασφαλίζει τη διεύρυνση των κερδών της, ενώ οι νέοι άνθρωποι θα βυθίζονται στην ανασφάλεια και στη μιζέρια.

Αυτή είναι η ζωή που μας «υπόσχονται» οι εκπρόσωποι της δικομματικής κολεγιάς. Αυτή όμως δεν είναι ανθρώπινη ζωή. Ανθρώπινη ζωή είναι να έχεις σταθερή και σίγουρη δουλιά για όλη σου τη ζωή, με μισθούς που καλύπτουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με υψηλή ποιότητα κοινωνικών παροχών. Σήμερα οι εργαζόμενοι, με τον τεράστιο πλούτο που παράγουν, μπορούν:

• Να δουλεύουν 35 ώρες τη βδομάδα, πέντε μέρες τη βδομάδα, 7 ώρες τη μέρα
• Να έχουν κατώτατο μισθό 1.300 ευρώ
• Να παίρνουν κατώτατη σύνταξη 1.050 ευρώ
• Να απολαμβάνουν υψηλές υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας που θα χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό

Αυτά τα αιτήματα μπορούν να γίνουν δικαιώματα. Αν τα λαϊκά στρώματα σ' αυτές τις εκλογές, μπροστά στην κάλπη, πάρουν την πολιτική απόφαση να καταδικάσουν αυτούς που κλέβουν τον ιδρώτα τους και με την ψήφο τους ενισχύσουν το ΚΚΕ ανοίγοντας το δρόμο για ένα πιο ελπιδοφόρο αύριο για τους ίδιους και, κυρίως, για τα παιδιά τους.