περπατώντας οι δυο μονομάχοι

συναντούν τα καμένα κουφάρια

και στα κέρδη στεφάνια φορούν»

Πριν προλάβουν να κοπάσουν τα χειροκροτήματα και οι μεγαλοστομίες της φιέστας στο Μέγαρο Μουσικής με επίσημο προσκεκλημένο (και αδρά αμειβόμενο) τον Αλ Γκορ από τους εκπροσώπους του δικομματισμού, οι πυρκαγιές που ξέσπασαν λίγες μέρες μετά απέδειξαν την πραγματική έγνοια και τις φιλοπεριβαλλοντικές πολιτικές των γαλαζοπράσινων εταίρων. Ενας από τους δέκα εθνικούς δρυμούς μας καταστράφηκε. Και, μάλιστα, αυτός που βρισκόταν στην Αττική αποτελώντας μια περιβαλλοντική ασπίδα για την πρωτεύουσα των σχεδόν πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων. Μια απλή ανάφλεξη στο δίκτυο της ΔΕΗ στα Δερβενοχώρια ήταν αρκετή για μια πρωτοφανή σε έκταση καταστροφή.

Πάνω από 25.000 στρέμματα υπολογίζεται ότι έγιναν στάχτη τις προηγούμενες μέρες του ολοκαυτώματος της Πάρνηθας και ίσως ο τελικός απολογισμός να δείξει πολύ μεγαλύτερη έκταση. Κάποιοι κάνουν λόγο για 35.000 στρέμματα. Αν πάρουμε τον πρώτο και πλέον αισιόδοξο υπολογισμό ισοδυναμεί με 1.400.000 περίπου καμένα έλατα και πεύκα, χωρίς να υπολογιστεί η ζημιά στην ορνιθοπανίδα της περιοχής. Πρέπει να σημειώσουμε ότι στην Πάρνηθα έβρισκαν καταφύγιο 132 είδη πουλιών, 30 είδη ερπετών και αμφίβιων και 45 είδη θηλαστικών. Πολλά από αυτά ή θα μεταναστεύσουν με αβέβαιη κατάληξη ως προς τη δυνατότητα επιβίωσής τους είτε θα χαθούν. Πάντως το καζίνο σώθηκε, οπότε καμία ανησυχία για τους λάτρεις της πράσινης τσόχας... Ετσι μετά από την Πεντέλη (σ.σ. που χάθηκαν 80.000 στρέμματα με τις πυρκαγιές του 1995, 1998 και 2003), η Πάρνηθα ήρθε να προστεθεί στον εγκληματικό κατάλογο των πεπραγμένων του δικομματισμού και να παρουσιάζεται στο σωτήριο έργο τους στα απαστράπτοντα προεκλογικά τους φυλλάδια. Πεντέλη εσείς; Πάρνηθα εμείς! Θα μπορούσε να αποτελέσει άλλον έναν «εποικοδομητικό» διάλογο στη Βουλή μεταξύ Πολύδωρα και Χρυσοχοΐδη ή Σουφλιά και Διαμαντοπούλου. Στα δε άθλια βραδινά τηλεπαράθυρα το δίδυμο θα μπορούσε να είναι οι Γιακουμάτος - Πρωτόπαππας ή Παπακώστα - Δαμανάκη για να υπάρχει και η γυναικεία ποσόστωση, με τηλεμαϊντανούς τον γνωστό και μη εξαιρετέο κ. Αδωνη, τον παπα-Τσάκαλο, άιντε και τον περιφερόμενο από κόμμα εις κόμμα κ. Μπίστη...

Τα σχετικά ήπια, προηγούμενα καλοκαίρια, οι βροχοπτώσεις της περσινής άνοιξης, η έλλειψη σοβαρών και εκτεταμένων πυρκαγιών στον κεντρικό πυρήνα της Πάρνηθας στο παρελθόν είχε ως αποτέλεσμα την επανάπαυση ενός διάτρητου ούτως ή άλλως κρατικού μηχανισμού, που επαφίεται στην αυτοθυσία κάποιων πυροσβεστών και στην τύχη... Το επιφανειακό στρώμα, όμως, του εδάφους αποτελούνταν από νεκρή φυτομάζα και αρκούσε μια σπίθα να βάλει μπουρλότο στο δάσος. Ακόμα και συσσωρευμένο ρετσίνι, σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες, μπορούσε να κάνει τη ζημιά. Αν αυτή ξεκίνησε από το δίκτυο της ΔΕΗ στα Δερβενοχώρια ή από εμπρηστές ήταν κι αυτό στα ενδεχόμενα σενάρια. Το ζήτημα, τουλάχιστον το μείζον, δεν ήταν τι έγινε όταν έπιασε η φωτιά, αλλά το τι έγινε ή ορθότερα τι δεν έγινε για να προληφθεί. Γιατί παρόμοιες φωτιές σε συγκεκριμένες καιρικές συνθήκες (υψηλές θερμοκρασίες, ισχυροί άνεμοι) είναι δύσκολο να σταματήσουν. Και παραδείγματα υπάρχουν πολλά, ακόμα και σε χώρες που διαθέτουν τους πλέον άρτιους εξοπλισμούς, τεχνικά μέσα και εξειδικευμένο προσωπικό, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ισπανία κ.ά. Και για την πρόληψη, αυτό που μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας είναι μια λέξη: ΤΙΠΟΤΑ. Δορυφορική παρακολούθηση ανύπαρκτη. Δορυφορικοί χάρτες, συστήματα γεωγραφικών πληροφοριών, εκτεταμένο δίκτυο αυτοματοποιημένων τηλεμετρικών δεκτών μόνο ως ανέκδοτα ακούγονται στην ισχυρή Ελλάδα του Σημίτη, χτες, και την Ελλάδα της προοπτικής της ΝΔ σήμερα. Μόνη τους «προοπτική» το κέρδος των ιδιωτών και σταθερή μονομανής στοχοπροσήλωση η «ισχυρή» να αφορά τους ...ισχυρούς. Ολα τα υπόλοιπα ανήκουν, αφορούν και αποβλέπουν για την κατανάλωση των τηλεψηφοφόρων τους.

Στην καλύτερη περίπτωση το δάσος της Πάρνηθας θα αναγεννηθεί και θα αποτελέσει εκ νέου μια όαση για την πολύπαθη Αθήνα σε τουλάχιστον πενήντα χρόνια. Ομως ποτέ δε θα αποκτήσει την παλιά του μορφή. Η ψυχρόβια ελάτη, που αποτελούσε τον κύριο όγκο των δέντρων, πολύ δύσκολα θα αναγεννηθεί και ακόμα πιο δύσκολα θα προκύψει από τεχνητές αναδασώσεις. Το συγκεκριμένο είδος απαιτεί, για την ανάπτυξή του, σκιά, κάτι που εξέλιπε εξαιτίας της πυρκαγιάς. Θα μπορούσαμε να σημειώσουμε επιπροσθέτως την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας (σ.σ. φαινόμενο του θερμοκηπίου), τη μετατόπιση των κλιματικών ζωνών στην Αττική (και γενικότερα) και την αλλαγή του τοπικού μικροκλίματος, λόγω της πυκνής και εκτεταμένης δόμησης που ακολουθείται τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό που ακούγεται για τη φύτευση κέδρων ή άλλων ανθεκτικότερων ειδών στις πολύ υψηλές πλέον θερμοκρασίες και μετά την ανάπτυξή τους να επιχειρηθεί κάποιας μορφής αναδάσωση με έλατα ίσως είναι η πιο ρεαλιστική προσέγγιση. Εκείνο που, όμως, προέχει είναι η προστασία με κάθε μέσο και τρόπο από τους καταπατητές που τρίβουν τα χέρια τους από την καταστροφή. Δεκάδες οικοδομικοί συνεταιρισμοί περιμένουν στη γωνία και στο παρά πέντε των εκλογών να πάρουν το πολυπόθητο ΟΚ για τσιμεντοποίηση σε κάποιες περιοχές της Πάρνηθας, έναντι φυσικά των πολύτιμων ψήφων των μελών τους. Οι πιέσεις ήταν ήδη μεγάλες και οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις πάντα τους έκαναν μερικά από τα χατίρια τους. Αρκεί να αναφέρουμε ότι από το 2000 μέχρι σήμερα έχουν γίνει περίπου 700 πράξεις ανάκλησης χαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων σε διάφορες περιοχές της Αττικής. Ας μην ξεχνάμε και τη Δαμόκλεια σπάθη του αναθεωρημένου άρθρου 24 του Συντάγματος.

Ο δρυμός της Πάρνηθας πάντα βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα. Να θυμίσουμε την καταστροφή των 5.200 στρεμμάτων στη Βαρυμπόμπη το 1986, τα 5.000 στρέμματα στο Τατόι το 1987 και τα 10.500 στρέμματα στη Φυλή το 1989. Τα κροκοδείλια δάκρυα των αστικών κομμάτων κανέναν δεν πείθουν και πρέπει να ανησυχούμε για το οικολογικό αύριο της χώρας. Χέρι-χέρι οι δυο εταίροι υποβάθμισαν και απαξίωσαν τα δασαρχεία αποψιλώνοντάς τα από στελέχη. Μετέφεραν τη δασοπροστασία στην Πυροσβεστική, δηλαδή σ' ένα σώμα που τους έλειπε παντελώς η γνώση με το αντικείμενο, γιατί δεν αρκεί η αυτοθυσία ή ο ηρωισμός κάποιων πυροσβεστών, αλλά απαιτούνται ειδικές γνώσεις οικολογίας, του χώρου, των οικοσυστημάτων και γενικά επιστημονική επάρκεια. Φυσικά και μέσα. Για τα ηλεκτρονικά μιλήσαμε προηγούμενα. Αλλά πρέπει να αυξηθεί και ο στόλος των αυτοκινήτων. Με δέκα άρματα λιγότερα θα μπορούσαν να αγοραστούν 170 υπερσύγχρονα πυροσβεστικά οχήματα. Και με 4 αεροπλάνα «Mιράζ» λιγότερα (προς εξυπηρέτηση του ΝΑΤΟ και όχι του εθνικού εναέριου χώρου) θα εξασφαλίζονταν 10 πυροσβεστικά αεροπλάνα τελευταίας τεχνολογίας. Αρα θέμα πόρων δε τίθεται. Οπως και η κάλυψη των πάνω από 2.000 πυροσβεστών που χρειάζονται την ίδια στιγμή που πραγματοποιούνται χιλιάδες προσλήψεις σε αντιπαραγωγικές και εν πολλοίς άχρηστες θέσεις στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ για να βολεύουν τους ψηφοφόρους τους οι γαλαζοπράσινοι πολιτευτές. Γιατί, άραγε, ποτέ δεν εκταμιεύτηκαν τα 24 εκατομμύρια ευρώ της ΕΕ που υπάρχουν γι' αυτό το σκοπό; Γιατί έγινε το ίδιο με τα 9 εκατ. ευρώ που προορίζονταν για το δάσος του Σέιχ Σου; Γιατί από τα 453 εκατ. ευρώ που προορίζονται για περιβαλλοντικά έργα έχει απορροφηθεί μόνο το 20%;

Η κλασική ερώτηση που συχνά επανέρχεται σε παρόμοιες περιπτώσεις έχει εύκολη απάντηση. Οι συνήθεις αυτουργοί μπορεί να κατηγοριοποιηθούν ως εξής: κερδοσκόποι γης, καταπατητές -οικοπεδοφάγοι, βοσκοί, παράνομοι υλοτόμοι, λαθροθήρες και βεβαίως η ΔΕΗ με τα παμπάλαια και υψηλού κινδύνου δίκτυα. Αλλά κύριος ένοχος είναι το σύστημα που τζογάρει με το περιβάλλον χάριν του κέρδους, των χρηματοδοτών και των πελατών του. Μέσω των διεφθαρμένων υπηρεσιών του παρέχει φως - νερό - τηλέφωνο στα παράνομα κτίσματα τα οποία βαφτίζει σε γενιές (για να θυμηθούμε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και ακολουθεί η ΝΔ) και ακολούθως τα νομιμοποιεί. Ποιος θα μας εξηγήσει γιατί από το 1982-1988 (επί ημερών στρουμφοσοσιαλισμού) μόνο 1/11 των καμένων εκτάσεων αναδασώθηκε στην Αττική και το 1/8 στην περιφέρεια; Και ποιος θα απαντήσει γιατί αποχαρακτηρίστηκαν 25 εκατ. στρεμμάτων δάσους το 1979 και 45 εκατ. το 1987; Να περιμένουμε τέλος απάντηση, γιατί εν έτει 2007 δεν υπάρχουν δασικοί χάρτες στη χώρα; Ποιοι φταίνε; Οι πολίτες έχουν το λόγο...