Στις αρετές του Χίτσκοκ, γενικά, και ειδικά σε αυτή την ταινία, είναι η πολύ καλή και σωστή επιλογή των χώρων. Ο Βρετανός σκηνοθέτης που μετακόμισε στην Αμερική, έβγαλε την ιστορία του έξω από το studio, όπου γύριζαν άλλοι σύγχρονοι συνάδελφοί του, και τη γύρισε σε «φυσικούς χώρους». Φυσικούς χώρους εξαιρετικούς, για τη δραματουργική εξέλιξη της ιστορίας του. Με οδηγό τον Κάρι Γκραντ μάς πέρασε από το γνωστό ξενοδοχείο Πλάζα, από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Νέας Υόρκης, από το Μανχάταν (λεωφόρος Μάντισον), από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών, από τις πεδιάδες της Ιντιάνα, για να καταλήξει «Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων». Πέρα από το φινάλε, περίφημες είναι οι σκηνές (έμειναν στην ιστορία του κινηματογράφου) στον κεντρικό σταθμό και στις ξυρισμένες πεδιάδες, που τον κυνηγάει ένα αεροπλάνο!

Τι κουβαλούσε, όμως, η ταινία, σε όλα αυτό το ταξίδι του Κάρι Γκραντ; Τίποτα σπουδαίο. Μια παρεξήγηση! Μια παρεξήγηση, η οποία έδωσε τη δυνατότητα στον δεξιοτέχνη Χίτσκοκ, να επιδείξει τις τεχνικές (και φορμαλιστικές) ικανότητές του. Ενας σχεδόν αδιάφορος διαφημιστής απάγεται από μυστηριώδη κατασκοπευτικά κυκλώματα. Στην αρχή δεν μπορεί να χωνέψει την απαγωγή. Οταν, όμως, τα πράγματα ζωηρέψουν, το παίρνει απόφαση. Αναλαμβάνει πρωτοβουλίες... Στο μεταξύ γνωρίζει και το «κορίτσι» και κατατροπώνει τους εχθρούς (στο τέλος, ως συνήθως, παντρεύεται και την νεαρά).

Αυτή την «αφελή» ιστορία ο Χίτσκοκ, με μεγάλο χιούμορ, με εξαιρετικά καδραρίσματα και με εντυπωσιακό μοντάζ, την κάνει ταινία! Χωρίς να νοιάζεται για την αληθοφάνεια της υπόθεσης (άλλο γνώρισμα και αυτό του Χίτσκοκ), καταφέρνει να μας πείσει πως ό,τι βλέπουμε στην οθόνη είναι αληθινό και μας αναγκάζει, με τη σκηνοθετική του δεξιοτεχνία, να συμμετάσχουμε στην περιπέτεια και στην αγωνία του πρωταγωνιστή του! Τόσο πολύ συμμετέχουμε στο «δράμα» του, που χαιρόμαστε που κατατροπώθηκε ο εχθρός (προφανώς Σοβιετικός). Είναι τόσο δεξιοτέχνης ο Χίτσκοκ, που μας πέρασε με τη μεριά του Αμερικανού! Αν είναι δυνατόν!

Αστεία, αστεία και χιούμορ! Αλλά δε θα πρέπει να μας διαφύγει, πως και ο Χίτσκοκ με τις ταινίες του, και με τη συγκεκριμένη ταινία και με τον τρόπο του, πήρε και αυτός μέρος στον ψυχρό πόλεμο. Τα πράγματα, δηλαδή, δεν είναι τόσο αθώα! Ο «Μετρ του τρόμου», ο Αλφρεντ Χίτσκοκ, δε θα μείνει στην ιστορία σαν τον καλλιτέχνη δημιουργό που πάσχισε να κάνει τον άνθρωπο καλύτερο. Που πάσχισε να ενώσει και όχι να χωρίσει! Σίγουρα πάσχισε να τον «διασκεδάσει». Και σε αυτή την προσπάθεια, ιδιαίτερα γιατί ήταν και πολύ φιλάρεσκος, δεν έδινε (ή έδινε;) μεγάλη προσοχή στην ιδεολογία που πέρναγε!

Τέλος πάντων, η κριτική δεν είναι χώρος για πραγματείες! Ομως, είμαστε υποχρεωμένοι να σημειώσουμε, πως ένα πολύ μεγάλο ταλέντο, ανάλωσε τον εαυτό του σε κατώτερα από την αξία του πράγματα. Γιατί, καλή η φόρμα, αλλά καλύτερο το ...περιεχόμενο! Ή, όχι! Φόρμα και περιεχόμενο, πρέπει να πάνε παρέα, για να μιλήσουμε για ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό έργο. Τόσα θέματα καυτά, αληθινά και ζουμερά, θέματα ρατσισμού, πολέμων, δικτατοριών, κοινωνικών αδικιών, παρεμβάσεων σε ξένες χώρες, φτώχεια, αναλφαβητισμός, τα μεγάλα θέματα του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα, άφησαν ασυγκίνητο τον μεγάλο σκηνοθέτη. Ο οποίος, χαριτωμένα, φιλάρεσκα, και επίμονα αναλώθηκε και καταναλώθηκε να αναπτύξει το φόβο!

Τέλος πάντων! Με αυτά τα δεδομένα, η ταινία, παρότι, όπου να 'ναι, κλείνει μισό αιώνα ζωής, εξακολουθεί να είναι φρέσκια! Συγκρινόμενη, δε, με τις αντίστοιχες σημερινές ταινίες αγωνίας και τρόμου, ετούτη είναι ένα πολύ λεπτό, πολύ ντελικάτο κομψοτέχνημα! Δε στάζει μύτη (άλλο χαρακτηριστικό του Χίτσκοκ - να δημιουργεί αγωνία χωρίς να σφάζει)!

Στην ταινία συμμετέχουν θαυμάσιοι ηθοποιοί. Και είναι η πρώτη ταινία της MGM, που γυρίστηκε με το σύστημα Technicolor, Vistavition, Widescreen. Ενα σύστημα που, τελικά, δεν επικράτησε. Ο Χίτσκοκ, δεν ξανασυνεργάστηκε με την εν λόγω εταιρεία. Τρία χρόνια μετά (1962) έκανε την εμφάνισή του ο σαρωτικός Τζέιμς Μποντ (Dr Νο)! Αλλος «χαριτωμένος» αντικομμουνιστής κι αυτός! Η ταινία «Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων» ήταν υποψήφια για τρία Οσκαρ (σεναρίου, μοντάζ, καλλιτεχνικής διεύθυνσης). Με την ευκαιρία, ο πολύς Χίτσκοκ, παρότι έφτασε πολλές φορές κοντά στην πηγή, δεν πήρε ποτέ Οσκαρ!

Παίζουν: Κάρι Γκραντ, Εβα Μαρί Σαντ, Τζέιμς Μέισον, Τζέσι Ρόις Λάντις, κ.ά.