-- Πώς ξεπήδησε η ιδέα να ζωγραφίσεις πορτρέτα;

-- Αρχισε σαν μια προσπάθεια απόδρασης από το «εγώ». Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στη μορφή και το έργο άλλων δημιουργών, μου δόθηκε η ευκαιρία ν' αφήσω τη ζωγραφική να γιορτάσει τους δικούς της κανόνες κι έτσι να πετάξει από πάνω της τη δυναστεία του «νοήματος», ώστε να βγει στον αφρό το βίωμα.

-- Μίλησέ μου για τους ποιητές που διάλεξες.

-- Τον Μιχάλη τον Κατσαρό τον συνάντησα για τον καταγγελτικό του λόγο και την απόλυτη προσήλωσή του στην ποιητική ύπαρξη. Στο έργο του, όσο κι αν υπάρχει προσπάθεια της επαφής με το γίγνεσθαι, λειτουργεί ταυτόχρονα και το σύνδρομο του Δον Κιχώτη - χαρακτηριστικό κάθε μεγάλου δημιουργού. Είναι ίσως ο τελευταίος αθώος. Αυτό που με γοήτευσε περισσότερο στον Νίκο Καρούζο είναι ο δραματικός του αγώνας να παραμείνει στο πλαίσιο της ποιητικής γλώσσας. Η απόστασή του από την πραγματικότητα είναι η πιο οδυνηρή απ' όλους τους σύγχρονούς του ποιητές. Η προσπάθειά του να καλύψει την απόσταση από τη φύση και τ' αστέρια είναι ταυτόσημη με τη ζωγραφική αναζήτηση. Ο Μίλτος Σαχτούρης είναι ο καταραμένος όλων. Αυτός που επιχειρεί πιο καθαρά να δημιουργήσει τον κόσμο του. Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό, ούτε και οποιαδήποτε τάση απολογίας για τις εμμονές του. Αυτό ακριβώς τον σπρώχνει στα όρια της υπερβολής ή του «λάθους». Είναι ένας ρομαντικός σε μια εποχή που επιτάσσει την ενασχόληση με τη φόρμα. Η Εμιλυ Ντίκινσον με καθήλωσε με την απλότητά της. Είναι από τις περιπτώσεις δημιουργών που έμφυτα κλείνουν τ' αυτιά τους στην τύρβη του κόσμου και αφουγκράζονται με ευκολία τους ήχους της καρδιάς. Είναι παράδειγμα για τους σύγχρονους δημιουργούς πώς ν' αποβάλλουν τις άχρηστες αποσκευές από τη δουλιά τους. Τα αιώνια ερωτήματα δε χρειάζονται γλώσσα μοντερνίζουσα ή εκσυγχρονιστική για ν' απαντηθούν. Στον Ελλιοτ είναι συγκινητική η τάση του για τελειότητα, ενώ ταυτόχρονα έλκεται από τη σήψη. Είναι πρόδηλος σε όλη τη δουλιά του ο διχασμός μεταξύ της άρτιας μορφής και του ατελούς σώματος. Η «έρημη γη» της εποχής δεν είναι γι' αυτόν παρά η πρόφαση για τον ποιητικό λόγο. Ταυτόχρονα, αυτή η κυνική πραγματικότητα δεν τον αφήνει ελεύθερο ενοχών, έτσι φτάνουμε στην άνευ όρων παράδοσή του στην Καθολική Εκκλησία.

-- Αυτές τις μέρες καίγεται η αττική γη, αλλά και όλη η Ελλάδα. Τι θέση παίρνει ο δημιουργός απέναντι σ' ένα απόλυτο γεγονός όπως αυτό;

-- Αυτό που με επηρεάζει δεν είναι η φωτιά. Αλλωστε, και στη φύση ενυπάρχει σαν πηγή αναδημιουργίας. Αυτό που συνθλίβει είναι η αυτοχειρία του εμπρησμού. Το ότι έχουμε φτάσει σε σημείο να μην αναγνωρίζουμε το ίδιο μας το συμφέρον είναι πρωτόγνωρο. Εχουμε ξεφύγει από την ανθρώπινη φύση και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε αυτό που είναι θεώρημα για ένα απλό έντομο. Την προστασία του οίκου του. Δεν είναι τυχαίο που η αισθητική στη χώρα μας νοσεί.