«Τεράστια η πρόκληση της διασφάλισης των συνόρων των Ηνωμένων Πολιτειών για την προστασία της χώρας από την τρομοκρατία» δηλώνει το υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας και προωθεί τη βιομετρική κάρτα διέλευσης συνόρων - BCC. Την αποστολή προώθησης ανέλαβε πρόσφατα ο υπουργός Δικαιοσύνης Αλμπέρτο Γκονσάλες, που παρά τα συνεχή πυρά πολιτικών ακόμη και από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και των ΜΜΕ να παραιτηθεί εξαιτίας του σκανδάλου με την απόλυση δικαστών για «πολιτικούς λόγους», συνεχίζει απτόητος και βρέθηκε στην πολιτεία του Μίτσιγκαν με στόχο να πείσει τις φυλές των αυτόχθονων Ινδιάνων σε όλα τα βόρεια σύνορα ώστε να αποδεχτούν το μέτρο!

Ο λόγος της ειδικής αποστολής του Γκονσάλες η εκφρασμένη αντίθεση του Εθνικού Κογκρέσου των Αμερικανών Ινδιάνων (NCAI) στα σχέδια της κυβέρνησης Μπους για εισαγωγή βιομετρικών και άλλων στοιχείων στην κάρτα διέλευσης συνόρων. Οπως διατύπωσαν στο πρόσφατο συνέδριό τους, η κάρτα παραβιάζει τους όρους των συμφωνιών με τα έθνη των Ινδιάνων (πρόκειται για τις 9 συμφωνίες μεταξύ των αποικιοκρατών και των αυτόχθονων που υπογράφτηκαν από το 1722 έως το 1805 και τροποποιήθηκαν έως το 1865) και παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των αυτόχθονων λαών, οι οποίοι βρίσκονται και στις δύο πλευρές των αμερικανοκαναδικών συνόρων. Μάλιστα, τονίζουν ότι ειδικά ενός τύπου λήψη βιομετρικών στοιχείων, η βιομετρική λήψη της ίριδας, ενέχει σοβαρούς κινδύνους καθώς μπορεί να προκαλέσει ακόμη και τύφλωση εάν δε μετρηθεί σωστά.

Η επίσκεψη Γκονσάλες συνέπεσε με την επίσκεψη Μπους στον Καναδά, ώστε να συμμετάσχει στην τριμερή Συνάντηση των ηγετών της Βορειοαμερικανικής Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου (NAFTA), δηλαδή των ΗΠΑ, του Καναδά και του Μεξικού. Ο Αμερικανός Πρόεδρος προωθούσε την ατζέντα της μετατροπής των συνόρων σε φρούρια για τους ανθρώπους αλλά απολύτως ανοιχτά για τα εμπορεύματα και τις επιχειρήσεις. Ειδικά η πίεση προς τον Πρόεδρο του Μεξικού, Φελίπε Καλντερόν, για την αποδοχή των πολύ ειδικών μέτρων φρούρησης των συνόρων των ΗΠΑ με το Μεξικό ήταν αφόρητη. Μία πίεση που είχε και ως όπλο το νέο πακέτο μέτρων που προώθησε ο Λευκός Οίκος, μετά το αδιέξοδο στο Κογκρέσο όσον αφορά την υιοθέτηση νομοθετικών μέτρων που πρότεινε για τη μετανάστευση, όπως τη σημαντική αύξηση του αριθμού των συνοροφυλάκων - το 2006 ο Αμερικανός Πρόεδρος αύξησε κατά 6.000 άνδρες τη δύναμη της συνοροφυλακής, η οποία έφθασε στους 18.000 άνδρες - και την επιβολή αυστηρότερων προστίμων σε βάρος όσων προσλαμβάνουν μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα δίχως έγγραφα. Επίσης, χρηματοδότηση κέντρων κράτησης «παράνομων μεταναστών» ώστε να υπάρχει η δυνατότητα προφυλάκισης 31.500 ατόμων έως την απέλασή τους, ελαχιστοποίηση της δυνατότητας των μεταναστών να εφεσιβάλλουν τις αποφάσεις απέλασής τους και φυσικά άσκηση πιέσεων προς «απείθαρχες χώρες» προκειμένου να δεχτούν τον αναγκαστικό επαναπατρισμό υπηκόων τους που βρίσκονται στις ΗΠΑ παράνομα.

Τα αποτελέσματα της πίεσης ήταν άγνωστα καθώς ο Καλντερόν αποχώρησε εσπευσμένα λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που κηρύχτηκε το Μεξικό όταν ο κυκλώνας «Ντιν» χτύπησε με μανία τη χώρα... αν και δε χρειάζεται κανείς να διαθέτει ειδικές μαντικές ικανότητες για να κατανοήσει τι σημαίνει πίεση. Ειδικά στο Μεξικό, όπου τα αποτελέσματα της νέας μεταναστευτικής πολιτικής των ΗΠΑ, με το τείχος και τη στρατιωτικοποίηση των συνόρων, έχουν προκαλέσει «σεισμούς μεγατόνων» και στο πολιτικό σκηνικό της «φίλης και συμμάχου» χώρας, του Μεξικού. Εξάλλου, τα εκατομμύρια των Μεξικανών μεταναστών στις ΗΠΑ έχουν βρεθεί στο στόχαστρο της νέας μεταναστευτικής πολιτικής των ΗΠΑ, που ουσιαστικά ισοδυναμεί με τη νομιμοποίηση ενός καθεστώτος σύγχρονης δουλείας.

Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα η απέλαση της 32χρονης Ελβίρας Αρεγιάνο, μίας ακόμη μάνας - σύμβολο μετά τη «μάνα της ειρήνης» τη Σίντι Σίχαν, που απελάθηκε στις 20 Αυγούστου, σε άλλη μία χρονική σύμπτωση... Εδώ και ένα χρόνο η Αρεγιάνο είχε βρει καταφύγιο σε μία εκκλησία του Σικάγο, αποχωριζόμενη το γιο της Σαούλ που είναι Αμερικανός πολίτης αφού έχει γεννηθεί στις ΗΠΑ, προκειμένου να αποφύγει την απέλαση, ενώ είναι ένα από τα στελέχη του κινήματος των μεταναστών που εδώ και δύο χρόνια σείουν με τις κινητοποιήσεις τους τις αμερικανικές πόλεις.

Οι αμερικανικές αρχές ισχυρίζονται ότι απέλασαν την Αρεγιάνο για την παράνομη είσοδό της στη χώρα το 1997, λόγω της καταδίκης της το 2002 για πλημμέλημα (τη χρήση μίας πλαστής κάρτας κοινωνικής ασφάλισης) και λόγω του ότι φυγοδικούσε. Αυτά είναι τα προσχήματα, το κίνητρο για την απέλαση της Αρεγιάνο ήταν σίγουρα το να τρομοκρατήσει το κίνημα των μεταναστών και με αυτόν τον τρόπο να αποτραπούν οι αγωνιστικές διαθέσεις τους.

Βέβαια, υπάρχει και άλλη πλευρά του νομίσματος, μέσα στην «ατυχία» της η Αρεγιάνο ήταν τυχερή γιατί τουλάχιστον δε βρέθηκε στα ειδικά κέντρα κράτησης των «παράνομων μεταναστών». Κέντρα κράτησης που σημειωτέον η οικοδόμησή τους έχει ανατεθεί χωρίς διαγωνισμό σε θυγατρική της διαβόητης εταιρείας KBR -εταιρείας που συνδέεται με τον αντιπρόεδρο Ντικ Τσένι και έχει λάβει συμβόλαια από την οικοδόμηση αμερικανικών βάσεων στην Τουρκία (Ιντσιρλίκ) ή το Κόσσοβο - σε 30 χώρες σε έξι ηπείρους, μέχρι τα συμβόλαια για την ανοικοδόμηση του Ιράκ ή της Νέας Ορλεάνης μετά το πέρασμα του κυκλώνα «Κατρίνα». Τα συμβόλαια ύψους 385 εκατομμυρίων δολαρίων που της ανατέθηκαν από το υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας αφορούν την «προσωρινή κράτηση και διαχείριση της υπόθεσης απέλασης».

Τι ακριβώς εννοείται με το διαχείριση;

Την 7^η Αυγούστου ο Εντίμαρ Αλβες Αραούχο, Βραζιλιάνος υπήκοος, κάτοικος Μίλφορντ Μασαχουσέτης, πέθανε ενώ βρισκόταν υπό την κράτηση πρακτόρων της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE). O Αραούχο, εργάτης σε πρατήριο καυσίμων και ζωγράφος, συνελήφθη και παραδόθηκε στην ICE όταν η αστυνομία του Ροντ Αϊλαντ σταμάτησε το όχημά του και ανακάλυψε ότι εκκρεμούσε σε βάρος του εντολή απέλασης. Ο Αραούχο ήταν επιληπτικός. Ο θάνατος του Αραούχο ήταν ο τρίτος σε διάστημα μικρότερο των τριών βδομάδων. Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο των «Νιου Γιορκ Τάιμς», πολλές βδομάδες πριν τους τελευταίους θανάτους, τουλάχιστον 62 άνθρωποι είχαν βρει το θάνατο υπό κράτηση και «κανένα κυβερνητικό σώμα δεν έχει την υποχρέωση καταμέτρησης των θανάτων ανθρώπων που κρατούνται για παράνομη μετανάστευση».

Η Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE) δημιουργήθηκε την 1^η Μαρτίου 2003 και είναι το μεγαλύτερο τμήμα ερευνών του υπουργείου Εσωτερικής Ασφαλείας. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεσή της για το οικονομικό έτος 2006 έχει προϋπολογισμό 4,2 δισ. δολαρίων, εκ των οποίων τα 98 εκατομμύρια δολάρια κατανέμονται για την αντιμετώπιση των ιατρικών αναγκών των κρατουμένων. Σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν προσαχθεί από την ICE από το 2004 και ο καθημερινός μέσος όρος κρατουμένων οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή φτάνει τους 27.500 ανθρώπους.

Η ICE διατηρεί τουλάχιστον 16 κέντρα κράτησης στις ΗΠΑ, ορισμένα υπό δικής της διεύθυνση και άλλα που έχουν ανατεθεί σε κερδοσκοπικές εταιρείες, όπως η «Σωφρονιστική Εταιρεία Αμερικής ΑΕ» που είναι η μεγαλύτερη κερδοσκοπική εταιρεία φυλακών στη χώρα. Δηλαδή, όχι μόνο μπαίνουν στο στόχαστρο οι μετανάστες αλλά γίνονται και αντικείμενο για το προσπορισμό κερδών από την κράτησή τους.