Ο Αμπντουλάχ Γκιουλ είναι, όπως αναμενόταν, ο 11ος Πρόεδρος της Τουρκίας. Εκλεγείς με την τρίτη ψηφοφορία, κέρδισε το στοίχημα του, επί δεύτερη συνεχή φορά, πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δίνοντας στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και στη νέα κυβέρνηση όχι μόνο την άνεση, η οποία εξασφαλίζεται από την καθαρή πλειοψηφία του 47% και των 340 εκπροσώπων στην 550μελή Εθνοσυνέλευση της χώρας, αλλά και τη λύση στο πρόβλημα που άκουγε στο όνομα του απερχόμενου Προέδρου, Αχμέτ Νετζντέντ Σεζέρ, και μεταφραζόταν σε βέτο και αντιρρήσεις στις κυβερνητικές αποφάσεις.

Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας Γκιουλ από τον Ρ. Ερντογάν, για την Προεδρία, την πρώτη φορά προκάλεσε την αντίδραση των «κεμαλιστών», που εκφράζονται από το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP), της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο επέλεξε να σαμποτάρει την προεδρική εκλογή απέχοντας από την ψηφοφορία, καθιστώντας έτσι άκυρη τη διαδικασία, καθώς δεν παρίσταντο τα 2/3 των μελών της Εθνοσυνέλευσης, όπως απαιτείται, οδηγώντας τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.

Στις εκλογές, το ΑΚΡ αναδείχτηκε ο αδιαμφισβήτητος νικητής, αφού στο πλευρό του στάθηκαν ηχηροί και ισχυροί σύμμαχοι. Χαρακτηριστική είναι η στήριξη τόσο των χρηματοοικονομικών και επενδυτικών κύκλων της χώρας, όσο και της Ενωσης Βιομηχάνων, αλλά και η βοήθεια της ΕΕ, που φρόντισε καθ' όλη την προεκλογική περίοδο να υπενθυμίζει με δηλώσεις αξιωματούχων τη σημασία της μεταρρυθμιστικής προόδου για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, δίνοντας συγχαρητήρια στην απερχόμενη κυβέρνηση για τις «αλλαγές» και υπογραμμίζοντας ότι η αλλαγή πολιτικής θα διατάρασσε τη σταθερότητα που είχε πετύχει η χώρα και θα έθετε υπό αμφισβήτηση την πρόοδό της και τα όσα είχε πετύχει μέχρι τότε...

Αλλωστε, ο Α. Γκιουλ, επί χρόνια υπουργός Εξωτερικών, έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του στις Βρυξέλλες...

Το CHP από την πλευρά του προσπάθησε να πείσει και αυτό τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ότι είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους, δεδομένου ότι δεν έχει διαφορετική θέση αναφορικά με τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που επιχειρεί και το ΑΚΡ, υπεραμυνόμενο τις ιδιωτικοποιήσεις, τα μέτρα που αυξάνουν την ανταγωνιστικότητα και τις επενδύσεις και στόχο έχουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ωστόσο, τη δεδομένη στιγμή ο Ρ. Ερντογάν έχει κερδίσει τις εντυπώσεις ως προς τον αντίπαλό του, καθώς θεωρείται «βολικότερος» διαπραγματευτής για τη Δύση, γεγονός που λειτούργησε εντός των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, η οποία του έδωσε τη συμπαράστασή της και τη νίκη.

Η καθαρή πλειοψηφία που πέτυχε το ΑΚΡ στις εκλογές, με τον κόσμο να εγκλωβίζεται στο ψευτοδίλημμα «ισλαμιστές» ή «κεμαλιστές» και να πέφτει στην παγίδα των ιμπεριαλιστικών οικονομικών κέντρων, που προπαγάνδιζαν τον Ερντογάν ως πρέσβη της οικονομικής σταθερότητας της χώρας και καθοδηγητή της ευρωπαϊκής της πορείας, έδωσε στον ηγέτη του κόμματος τη δυνατότητα να επιμείνει στο χρίσμα Γκιουλ για την Προεδρία και να κερδίζει και αυτή τη μάχη, έχοντας φυσικά στο πλευρό του ισχυρούς συμμάχους.

Σκιώδης υποστηρικτής της επιλογής Γκιουλ στάθηκε και το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ), του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Ερμηνεύοντας τα σημεία των καιρών, προκειμένου να εισπράξει τους καρπούς της κίνησης αυτής σε ψήφους και εύνοια στο μέλλον, κατέβασε υποψήφιο στην προεδρική αναμέτρηση, εξασφαλίζοντας έτσι την παρουσία των 70 βουλευτών του και ξεπερνώντας μαζί με τους 340 του ΑΚΡ κατά πολύ το όριο των 367 εκπροσώπων της Εθνοσυνέλευσης, που καθιστούν έγκυρη την ψηφοφορία...

Ο Α. Γκιουλ «έσπασε το κατεστημένο» της δικαστικής και στρατιωτικής ελίτ της χώρας, από την οποία προέρχονταν όλοι οι Πρόεδροι μέχρι τις 28 του Αυγούστου, ισχυροποιώντας ακόμα περισσότερο την εξουσία της ανερχόμενης πολιτικής-οικονομικής ελίτ. Γεγονός που προκάλεσε φυσικά αντιδράσεις στους κόλπους της προηγούμενης κατάστασης, με αποκορύφωμα την άμεση απειλή από τον επικεφαλής των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγό Γιασάρ Μπουγιούκανιτ, ο οποίος, κάνοντας λόγο για εστίες κακού, ισχυρίστηκε ότι ο στρατός είναι έτοιμος να υπερασπιστεί την κοσμικότητα της τουρκικής δημοκρατίας, ενάντια σε όποιον την υπονομεύει... Μία δήλωση που φρόντισε να υπενθυμίσει τόσο στον πρωθυπουργό όσο και στο νέο Πρόεδρο ότι δεν μπορούν να αγνοήσουν ένα κατεστημένο, το οποίο στα 60 χρόνια της σύγχρονης μορφής του κράτους έχει ανατρέψει τέσσερις κυβερνήσεις...

Μεγάλος χαμένος και αυτή τη φορά ο τουρκικός λαός. Η έλλειψη ταξικής ψήφου στις γενικές εκλογές απέδωσε κυβέρνηση και Πρόεδρο με σαφή προσανατολισμό προς την πολιτική που εξυπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου, χωρίς πρόθεση εξασφάλισης των λαϊκών δικαιωμάτων και ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, σε μία χώρα όπου η ανεργία ξεπερνά το 25% και ο αναλφαβητισμός εξακολουθεί να είναι ο κανόνας, ενώ ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες είναι ζητούμενα.

Αντί γι' αυτά και την επίλυσή τους οι αναλυτές επιμένουν να ασχολούνται με τις επώνυμες μαντίλες της κυρίας Γκιουλ και την επιμονή του Προέδρου να προσεύχεται δημόσια, προωθώντας σενάρια περί «μυστικής ισλαμιστικής ατζέντας»...