«Οσον αφορά τώρα τη Γιουγκοσλαβία. Η Γιουγκοσλαβία είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα στη Βαλκανική. Η Γιουγκοσλαβία είναι μία πηγή εντάσεων. Η Γιουγκοσλαβία είναι μία χώρα, η οποία λόγω της πολιτικής που ακολουθεί δε βοηθάει αυτή την ειρηνική εξέλιξη. Η ελληνική κυβέρνηση έχει επισημάνει ότι θέλει μια δημοκρατική Γιουγκοσλαβία, ότι θέλει μια Γιουγκοσλαβία η οποία εντάσσεται και αυτή μέσα στις κοινές διαδικασίες της Βαλκανικής και της Ευρώπης. Το οποίο δε συμβαίνει σήμερα».

Οχι, δεν τα λέει η Μ. Ολμπράιτ τα παραπάνω. Ανήκουν στον Κ. Σημίτη - τα είπε στη διάρκεια της προχτεσινής συνέντευξης Τύπου στη Θεσσαλονίκη - και ο απαράδεκτος, άκρως διαστρεβλωτικός και επεμβατικός χαρακτήρας τους είναι ολοκάθαρος και προκλητικός. Οχι μόνο γιατί το θύμα των ΝΑΤΟικών απάνθρωπων βομβαρδισμών μετατρέπεται σε θύτη και χαρακτηρίζεται ως «πηγή εντάσεων». Αλλά, κυρίως, γιατί ο Κ. Σημίτης ομολογεί, ότι αυτός και τα υπερατλαντικά και κοινοτικά «αφεντικά» του θέλουν μια διαφορετική Γιουγκοσλαβία και γι' αυτό το λόγο κάνουν ό,τι κάνουν.

Και ο λαός της Γιουγκοσλαβίας; Το αναφαίρετο δικαίωμά του, να καθορίζει τα της χώρας του, το παρόν και το μέλλον της, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις και πιέσεις; Προφανώς, αυτά είναι ψιλά γράμματα, για τους ανά τον κόσμο οπαδούς της νέας τάξης πραγμάτων...