«Λέγεται Τζέιμι Τόμας, είναι ανύπαντρη μητέρα δύο παιδιών και αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Δε δίστασε, όμως, να συγκρουστεί με τις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες, οι οποίες την κατηγορούν για μουσική πειρατεία. Οσοι μοιράζονται μουσική στο Διαδίκτυο βρήκαν τον ήρωά τους. Η 30χρονη Τζέιμι Τόμας, μητέρα ενός 13χρονου και ενός 11χρονου αγοριού (...) αρνήθηκε να δεχθεί έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό για μουσική πειρατεία (...) η γεννημένη στη Μινεσότα Τζέιμι ήταν η πρώτη που αρνήθηκε να πληρώσει αποζημίωση και είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τους κατηγόρους της στο δικαστήριο. «Αρνούμαι να είμαι κορόιδο και να υποκύψω στους "νταήδες"». Στην αγωγή της εναντίον της Τόμας, η RΙΑΑ υποστηρίζει ότι στις 21 Φεβρουαρίου του 2005 η 30χρονη γυναίκα χρησιμοποίησε την υπηρεσία ανταλλαγής αρχείων ιστοσελίδας προσφέροντας 1.702 τραγούδια για παράνομη ανταλλαγή» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).

«Ενας φοιτητής δημοσιογραφίας, που άκουσε μια διάλεξη (του Phillip Knightley) στο Λονδίνο, του επιτέθηκε από το μπλογκ του κατηγορώντας τον ότι είναι το απομεινάρι της παλιάς σχολής που λυμαίνεται το σινάφι, ένας δεινόσαυρος στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας που δεν έχει καταλάβει πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. "Οι αναγνώστες δεν ενδιαφέρονται πλέον αν ένας ρεπόρτερ είναι λαγωνικό. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να τους υποδείξει κανείς την καλύτερη πηγή για να διαβάσουν μόνοι τους την είδηση" υποστήριζε στο μπλογκ του (...) ακόμα και στις ημέρες μας ακούγεται σχεδόν υποκριτικό (και ολότελα αφελές) να ξεχωρίζει κάποιος τον δημοσιογράφο από την είδηση. Να αρνείται να δει ότι πίσω από ένα άρθρο ή ένα ρεπορτάζ είναι ο συντάκτης που λειτουργεί ως φίλτρο της πληροφορίας, αξιολογώντας την και εν τέλει διαμορφώνοντάς την (...) ο αναγνώστης των μπλογκ κινδυνεύει να παραπληροφορηθεί πολύ εύκολα. Οι συντάκτες είναι στην ανωνυμία, δε λογοδοτούν, δε διασταυρώνουν» (η Μαργαρίτα Πουρνάρα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).