Για την ΠΓΔΜ | ΔΙΕΘΝΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΙΕΘΝΗ

Για την ΠΓΔΜ

Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια από τότε που σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, πλην Λακεδαιμονίων, κραύγαζε σε πολεμικά συλλαλητήρια ότι «η Μακεδονία είναι μόνο ελληνική». Ο εθνικός τους οίστρος έτρεχε από τα πολιτικά τους μπατζάκια, τόσο περισσότερο, όσο χρειαζόταν να καλύψουν την αντιλαϊκή υποταγή τους στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ενωση του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού και στον ευρύτερο ευρωατλαντισμό. Γι' άλλους ήταν η ανάγκη μιας παρατημένης εθνικοφροσύνης. Γι' άλλους ήταν η ξεχασμένη βενιζελική αξιοπρέπεια. Για τους κολαούζους ήταν η αγωνία τους να είναι «ιν» στα διαδραματιζόμενα της επίσημης πολιτικής κονίστρας έστω και σαν... γλάστρα.

Χρειάστηκαν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια οι του κογκλάβιου των πολιτικών μπούφων να καταλάβουν την απλή αλήθεια των Λακεδαιμονίων, ότι το όλο ζήτημα της ονοματολογίας των Σκοπίων ήταν αυστηρά γεωγραφικό και μηδέποτε εθνολογικό. Ερχεται σήμερα, ετεροχρονισμένα, μετά από πλείστες παλινδρομήσεις και αναγνωρίσεις της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» από ισχυρούς ιμπεριαλιστικούς παράγοντες, η κυβέρνηση να ομολογήσει έμμεσα εκείνο που άμεσα δηλώνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: Την αναζήτηση σύνθετης ονομασίας. Μόνο που η ετεροχρονισμένη αναζήτηση στις παρούσες συνθήκες συνιστά μια επιπλέον πολιτική φάπα. Η ονοματολογία της ΠΓΔΜ - FYROM του 1992 ήταν απότοκος της διάλυσης της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας που είχε ήδη αρχίσει. Τα χειρότερα ήρθαν το 1999 όταν η ενιαία Γιουγκοσλαβία χτυπήθηκε στην καρδιά της, στη Σερβία, από την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ. Τότε αναδείχτηκε το υποβόσκον προηγούμενο πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου.

Αυτό το πρόβλημα στις μέρες μας αποτελεί την άκρη του νήματος κάθε ενέργειας στα Βαλκάνια. Η προσπάθεια μετατροπής του και θεσμικά σε κράτος προτεκτοράτο του ευρω-αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, επεκτείνεται στο πρόβλημα της FYROM και καθιστά πλέον την ονοματολογία σε παιχνίδι με χάντρες για ιθαγενείς. Η μετατροπή του Κοσσυφοπεδίου σε ιμπεριαλιστικό προτεκτοράτο έχει ως κινούμενο το αλβανικό στοιχείο που απολαμβάνει συγκυριακά την υποστήριξη και προστασία των ΗΠΑ. Το αλβανικό στοιχείο διαχέεται προκλητικά όχι μόνο στην ουσιαστική κατάληψη του σερβικού τυπικά Κοσσυφοπεδίου, αλλά και στην αδύναμη μικρή FYROM. Λαμβάνεται υπόψη ότι το αλβανικό στοιχείο κινείται κατά βάση υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, γίνεται κατανοητό ότι οι Γιάνκηδες βάζουν χέρι στην περιοχή με προτεκτορατική βούλα.

Το ζητούμενο γι' αυτούς είναι αυτή η εσαεί διάχυση με τα πορώδη σύνορα προς τα πού θα κυλήσει, δηλαδή ποιους θα πάρει η μπάλα και με ποια μορφή. Για την ώρα βλέπουμε τη Σερβία χάρη των Αλβανών. Βλέπουμε και την αναγνώριση της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» χάρην της FYROM. Τι θα δούμε ακόμη; Η ηγεσία της FYROM δείχνει παραδομένη στην προστασία των ΗΠΑ. Το ίδιο κι η αλβανική ηγεσία. Ταυτόχρονα, βρίσκονται σε αντιδικία μεταξύ τους. Πότε και πώς θα σπάσει η συγκυρία; Πότε και προς τα πού θα γείρει η παλάντζα; Οι ερωτήσεις αυτές αφορούν και την Ελλάδα της καπιταλιστικής «διείσδυσης».

Ηδη λέγεται ότι εκπρόσωπος ελληνικού επιχειρηματικού ομίλου με επενδύσεις στη FYROM παραπονείται στην ελληνική κυβέρνηση για την «αδιάλλακτη» στάση τους έναντι των Σκοπίων. Η ελληνική αστική τάξη των επιδοτήσεων και των θαλασσοδανείων δείχνει να προστατεύει τη χρυσοβροχή της «διείσδυσης» των κεφαλαίων της στα Βαλκάνια. Σήμερα επιζητά ήπιο συμβιβαστικό κλίμα από την ελληνική κυβέρνηση προς τις γειτονικές χώρες που έχει οικονομικά συμφέροντα. Αύριο, κάτω από ένα διαφοροποιημένο κλίμα πιθανής αμφισβήτησής της στα γειτονικά κράτη που εκμεταλλεύεται, μήπως ζητήσει το εντελώς αντίθετο; Μήπως θελήσει να μετατρέψει την Ελλάδα σε κρίκο μιας πολεμικής αλυσίδας στα Βαλκάνια που θα εξωθήσει η αμερικανική επικυριαρχία; Με βάση αυτό τον υπαρκτό προβληματισμό πόσο μπορεί ο ελληνικός λαός να εμπιστεύεται την εξουσία της αστικής τάξης και πόσο τους κάθε λογικής πολιτικούς «διεισδυτές» στα Βαλκάνια; Πόση προνομιακή αλήθεια έχει το δόγμα των πολιτικά εντεταλμένων του ευρωενωσίτικου καπιταλισμού και ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, περί της κραταιάς Ελλάδας «μόνης προνομιακής χώρας των Βαλκανίων, μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ;».

Σκεπτόμενος κανείς όλα αυτά, γελά με τη μετά δεκαπενταετίας ετεροχρονισμένη ανακάλυψη των συνασπισμένων πολεμάρχων του 1992 περί του συνθέτου ονομασίας της FYROM. Κύριοι, το μόνο που σας μένει είναι να μοιραστείτε τα... βαφτίσια.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ