Το 1991 οι δυνάμεις του κεφαλαίου, κάθε μορφής οπορτουνιστές - οπαδοί του ...δημοκρατικού σοσιαλισμού, χαιρέτισαν τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, κάνοντας λόγο για... νίκη της δημοκρατίας κατά του ολοκληρωτισμού!

Αντί της ...νέας δημοκρατικής τάξης, που θα δημιουργούσε η - σχεδόν - ολοκληρωτική επικράτηση του κεφαλαίου στον πλανήτη Γη, ζούμε σήμερα υπό τη σκιά μιας νέας έντασης και όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μια κατάσταση πέρα για πέρα επικίνδυνη για τους ίδιους τους λαούς. Λεία του ανταγωνισμού αυτού, το εκ νέου μοίρασμα των εδαφών που «ελευθερώθηκαν» μετά τις ανατροπές, ο έλεγχος των πρώτων υλών, κυρίως των ενεργειακών, και φυσικά των αγορών, καθώς κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη επιδιώκει την όσο το δυνατόν απρόσκοπτη αναπαραγωγή του «δικού της» κοινωνικού κεφαλαίου. Οι μορφές εκδήλωσής του ποικίλες. Ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Γιουγκοσλαβία, απειλές για νέες στρατιωτικές επεμβάσεις (Ιράν), σε πολιτικό επίπεδο παρεμβάσεις και στήριξη «φιλικών» κυβερνήσεων, κάτι που το είδαμε να εμφανίζεται σε πολλές πρώην σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ασίας και της Ευρώπης, αλλά και ένταση του οικονομικού ανταγωνισμού, με αιχμή τον έλεγχο των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αλλά και τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στις αγορές συναλλάγματος, με τη συνεχή υποχώρηση του δολαρίου και την αλματώδη άνοδο των διεθνών τιμών του πετρελαίου, αποτελούν στοιχεία του παζλ του ιμπεριαλιστικού αυτού ανταγωνισμού, ο οποίος βέβαια, ανάλογα και με την οικονομική συγκυρία (πιθανή οικονομική κρίση στις ΗΠΑ και όχι μόνο), προσλαμβάνει διάφορες μορφές και παραστάσεις.

Οι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου, στα 16 αυτά χρόνια, σίγουρα δεν είδαν να ανθίζει η δημοκρατία. Αυτό μόνο ως σύντομο ανέκδοτο μπορεί να ειπωθεί. Είδαν, όμως, πολλά, άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Είδαν αίμα. Πολύ αίμα. Το αίμα που χύθηκε και χύνεται στις κάθε μορφής ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπου οι απώλειες της ανθρώπινης ζωής έχουν στοιχεία εκατόμβης. Αλλά και οι λαοί που διαβιούν σε συνθήκες «ειρήνης» διαπιστώνουν σήμερα μια πρωτοφανή υποχώρηση του βιοτικού τους επιπέδου, κατακτήσεις αιώνων να αφαιρούνται - στο όνομα του ανταγωνισμού - η φτώχεια να απειλεί δισεκατομμύρια πληθυσμούς, παλιές ασθένειες να εμφανίζονται εκ νέου, ενώ η οικολογική και διατροφική κρίση έχει πάρει πρωτόγνωρες μορφές και ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και η όξυνση αυτή των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων για δισεκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη συνοδεύεται από μια πρωτοφανή συσσώρευση κεφαλαίου, το οποίο όσο μεγεθύνεται, τόσο οξύνονται τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα λαών και πληθυσμών.

Οι εξελίξεις αυτές επιβεβαιώνουν τον ιστορικά ξεπερασμένο χαρακτήρα του κεφαλαίου. Οχι μόνο λύση στα μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της ανθρωπότητας δεν μπορεί να δώσει, αλλά η περαιτέρω διατήρησή του ισοδυναμεί με τεράστιους κινδύνους για την ανθρωπότητα. Στην κρισιμότητα των καταστάσεων, ο Σοσιαλισμός προβάλλει σαν η μόνη ελπίδα για τους ανθρώπους της δουλιάς. Ο 21ός αιώνας μπορεί και πρέπει να γίνει ο αιώνας των σοσιαλιστικών επαναστάσεων.