Πέντε χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου Ρέππα (3029/2002), με αφορμή τα νέα μέτρα που σχεδιάζει η κυβέρνηση της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ επανέρχεται στον τόπο του εγκλήματος. Κάνει σημαία το αντιασφαλιστικό αυτό έκτρωμα, ασκώντας δήθεν αντιπολίτευση στη ΝΔ και ισχυρίζεται - όπως και το 2002 - ότι αυτός «είναι ένας καλός νόμος», που όμως η κυβέρνηση δεν τον εφαρμόζει ή τον εφαρμόζει με λάθος τρόπο!

Δυστυχώς για το ΠΑΣΟΚ, οι διατάξεις του νόμου και πολύ περισσότερο οι συνέπειες αυτών των διατάξεων το διαψεύδουν πέρα για πέρα. Μα, πιο πολύ το διαψεύδει η εμπειρία των ίδιων των εργαζομένων από την εφαρμογή του. Αλλωστε, η ΝΔ μόλις ήρθε στην κυβέρνηση έσπευσε να αξιοποιήσει τον 3029/02 για να προωθήσει τα δικά της αντιασφαλιστικά σχέδια (ασφαλιστικό τραπεζών), ενώ πολλές από τις σημερινές επιλογές της έχουν τη μήτρα τους σε αυτόν ακριβώς το νόμο (ΒΑΕ, ενοποιήσεις κλπ.).

Σήμερα είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο νόμος Ρέππα ήταν ένας τακτικός ελιγμός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όταν αναγκάστηκε να αποσύρει το «πακέτο Γιαννίτση» το 2001. Ηταν το ενδιάμεσο σκαλοπάτι για να προωθηθούν νέες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις, αλλά και η βάση πάνω στην οποία θα έχτιζαν στο μέλλον οι επόμενες κυβερνήσεις. Η ίδια η Εισηγητική Εκθεση του σχεδίου νόμου ομολογούσε πως επιδίωκε τη «θέσπιση ενιαίων κανόνων ασφάλισης και συνταξιοδότησης», μόνο που αυτοί οι ενιαίοι κανόνες οδηγούσαν τους ασφαλισμένους προς τα κάτω. Μείωναν συντάξεις και επέβαλαν αύξηση στα όρια ηλικίας.

Στόχος, έλεγαν οι συντάκτες του, ήταν «η εξάλειψη ανισοτήτων του κοινωνικοασφαλιστικού μας συστήματος» και η «άρση των ανισοτήτων μεταξύ των ασφαλισμένων διαφορετικών ταμείων, αλλά και εντός των ίδιων». Αν η ρητορική αυτή σας υπενθυμίζει τις πρόσφατες ομιλίες του πρώην υπουργού Β. Μαγγίνα στη Βουλή, είναι γιατί και ο νόμος Ρέππα και η σημερινή επιχείρηση της ΝΔ βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση, εξυπηρετούν τον ίδιο στόχο: Την αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ιδού ορισμένα δείγματα από τον 3029/02.

• Από 1/1/2008 μειώνονται οι συντάξεις των ασφαλισμένων σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ, Τράπεζες, μέσω της μείωσης σταδιακά του συντελεστή αναπλήρωσης από το 80% στο 70% του συντάξιμου μισθού και από τον τελευταίο μισθό στο μέσο όρο της πενταετίας.

Τη μείωση αυτή θα γευτούν σύντομα οι εργαζόμενοι, ενώ μετά το 2017, που η «άρση των ανισοτήτων» ωριμάζει, η μείωση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚΕ, το τελευταίο διάστημα, διακινούν την άποψη ότι η μείωση στη σύνταξη δε θα είναι και τόσο μεγάλη, θέλοντας να υποβαθμίσουν τις συνέπειές του. Δε θέλουν να ομολογήσουν ότι η μείωση μπορεί να είναι μικρή τα πρώτα χρόνια, μεγαλώνει όμως χρόνο με το χρόνο και επιβαρύνει ιδιαίτερα αυτούς που θα βγουν στη σύνταξη μετά το 2017.

Αν μάλιστα σε αυτή την εξέλιξη συνυπολογιστεί η μείωση των μισθών σε ΔΕΚΟ και τράπεζες για τις νέες γενιές εργαζομένων, είναι σίγουρο ότι η νέα φουρνιά συνταξιούχων θα είναι πιο φτωχή από τη σημερινή. Μήπως γι' αυτό θα πρέπει να χειροκροτήσουμε το ΠΑΣΟΚ; Το χειροκροτούν οι τραπεζίτες και οι μέτοχοι των ΔΕΚΟ, που θα πληρώνουν μικρότερες συντάξεις στο μέλλον σε σύγκριση με αυτές που πληρώνουν σήμερα. Δεν πάει πολύ να ζητάει η ΠΑΣΚΕ να τους χειροκροτήσουν και οι εργαζόμενοι;

• Αναθεώρηση των ΒΑΕ.

Η σημερινή επιχείρηση αποχαρακτηρισμού επαγγελμάτων που κάνει η ΝΔ, είναι πρόβλεψη του 3029. Το έργο του ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται και ας «κάνουν την πάπια» τα στελέχη του.

• Ενοποιήσεις Ταμείων.

Εδώ ο νόμος Ρέππα είναι ο ογκόλιθος που πάνω του βασίζεται και θα βασιστεί όλο το αντιασφαλιστικό οικοδόμημα. Η υπαγωγή στο ΙΚΑ οκτώ ταμείων ΔΕΚΟ και τραπεζών, από τα οποία τα τρία έχουν ήδη υπαχθεί, είναι δική του ρητή πρόβλεψη. Η υπαγωγή αυτών των ταμείων έγινε και θα γίνει σε βάρος των εργαζομένων και απαλλάσσοντας τους εργοδότες από υποχρεώσεις τους απέναντι στους ασφαλισμένους. Υποχρεώσεις που στην περίπτωση και των τριών ταμείων, που μέχρι τώρα υπήχθησαν, φορτώθηκαν τελικά στο ΙΚΑ. Ταυτόχρονα, ο νόμος προβλέπει την «ενοποίηση» και ομαδοποίηση πλήθους επικουρικών ταμείων και εκβιάζει για την υπαγωγή πολλών απ' αυτά στο επικουρικό του ΙΚΑ (ΕΤΕΑΜ).

• Καθιέρωση του θεσμού των Επαγγελματικών Ταμείων.

Επί της ουσίας ο νόμος με αξιοθαύμαστη «επαγγελματικότητα» εισάγει την ιδιωτική ασφάλιση ως έναν βασικό πυλώνα του συστήματος. Τη δημιουργία δηλαδή «ταμείων» τύπου ΕΝRΟΝ, τα οποία θα απομυζήσουν νέες ασφαλιστικές εισφορές από τους εργαζόμενους και σταδιακά θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν την επικουρική.

• Αύξηση του χρόνου εργασίας στον ιδιωτικό τομέα στα 67 χρόνια.

Εννοείται ότι η παραμονή στην εργασία θα γίνει όπως πάντα «εθελοντικά». Μόνο που θα είναι τυφλός όποιος δε δει ότι το πετσόκομμα συντάξεων και μελλοντικά έχει σχέση ακριβώς με αυτόν τον εθελοντισμό.

• Παράταση του ΛΑΦΚΑ μέχρι το 2008.

Το γνωστό χαράτσι στις πενιχρές συντάξεις των συνταξιούχων που έφτανε μέχρι και 5% της σύνταξής τους, ανανεώθηκε από το νόμο για μια ακόμα εξαετία. Καταργήθηκε με την πάλη των εργαζομένων και συνταξιούχων, αλλά αυτό δεν αναιρεί τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ.

• Υποχρηματοδότηση του ΙΚΑ.

Και εδώ το ΠΑΣΟΚ αρίστευσε. Εφτιαξε ένα νόμο που εγγυάται το πνίξιμο του Οργανισμού. Το 1% του ΑΕΠ όχι μόνο δε δημιούργησε αποθεματικά, αλλά γρήγορα οδήγησε σε μεγαλύτερα ελλείμματα, αλλά το χειρότερο σε παγίωση των συντάξεων πείνας που δίνει το Ιδρυμα. Το νόμο αυτό και για τη χρηματοδότηση κάνει σήμερα «σημαία» η ΝΔ για να μιλάει για τη μη βιωσιμότητα του συστήματος και για την ανάγκη νέων μέτρων.

Ενα είναι σίγουρο: Αν σκοπός του ΠΑΣΟΚ ήταν να διευκολύνει το αντιασφαλιστικό έργο της ΝΔ, ανταποκρίθηκε πλήρως σε αυτό το καθήκον.