Τα Ναυπηγεία Νεωρίου στη Σύρο είναι η τρίτη σε μέγεθος ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα της χώρας. Η κυβέρνηση της ΝΔ το 1992 έκλεισε το ναυπηγείο, πετώντας στο δρόμο τους περίπου 1.200 εργαζόμενους. Το ένταξε στο νόμο 2000/92 περί ειδικής εκκαθάρισης, χωρίς να καταφέρει να το ξεπουλήσει λόγω του σκληρού και διαρκή αγώνα των εργαζομένων. Ηρθε, όμως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το Σεπτέμβρη του 1994 υπέγραψε συμφωνία παράδοσης με τον Ν. Ταβουλάρη.

Το ναυπηγείο διέθετε 2 δεξαμενές, εξαίρετη γεωγραφική θέση και σύμφωνα με τότε υπολογισμούς η αξία του ανερχόταν σε 16 δισ., χωρίς σε αυτή να υπολογίζονται και οι δυνατότητές του. Πωλήθηκε στον Ταβουλάρη καθαρό από χρέη έναντι 2,16 δισ. τα οποία θα καταβάλλονταν σε 6 άτοκες ετήσιες δόσεις. Από πάνω, έδωσαν στον αγοραστή και 515 εκατ. δραχμές «ζεστό χρήμα», ποσό που οφειλόταν στο ναυπηγείο από εργασίες που εκτέλεσε όταν ήταν σε λειτουργία!

Σήμερα απασχολεί μόλις 350 εργαζόμενους με σύμβαση αορίστου χρόνου. Ο Ταβουλάρης, λειτουργώντας ως εργολάβος, κατά καιρούς προσλαμβάνει και εργαζόμενους με σύμβαση έργου. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και μέτρα ασφαλείας παραβιάζονται. Το ναυπηγείο σήμερα δραστηριοποιείται κυρίως στον τομέα της επισκευής - μετασκευής τουριστικών σκαφών. Μέρος του ναυπηγείου ο Ταβουλάρης το έχει μετατρέψει σε μαρίνα για τη φιλοξενία σκαφών, ενώ σε τμήμα των εγκαταστάσεών του λειτουργεί και το Καζίνο Σύρου...

Ακολουθεί το Ναυπηγείο Αυλίδας, το οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το είχε νοικιάσει το 1989 στον εφοπλιστή Αντ. Λελάκη για 10 χρόνια και στη συνέχεια παραδόθηκε στον εφοπλιστή Ηλία. Υπολειτουργεί με ελάχιστους εργαζόμενους και στις εγκαταστάσεις του, σύμφωνα με καταγγελίες, επικρατεί εργασιακός Μεσαίωνας.