Της Τυρινής γράφει σήμερα το ημερολόγιο, επειδή παραδοσιακά δεν επιτρέπεται η κατανάλωση κρέατος αλλά μόνο τυριού, γάλακτος, ζυμαρικών και των παραγώγων τους. Ωστόσο εμείς, θα συνεχίσουμε τη βόλτα μας στην καθαρή ατμόσφαιρα του Rovaniemi, με το οδοιπορικό της Ελενας Παπαγεωργίου, και θα γίνουμε πάλι μικρά παιδιά...

«Ηρθε, όμως, η ώρα για τα snow mobils, τα μηχανάκια που τρέχουν πάνω στο χιόνι. Πηγαίνουμε πάλι στο μαγαζί που μας εφοδίασε με τις ισοθερμικές στολές και τις ειδικές αλπικές μπότες και παίρνουμε τώρα τα κράνη και τα ειδικά σκουφιά για να μην κρυώνουμε. Πίσω πάλι στο χωριό του Αϊ - Βασίλη, απ' όπου ξεκινούν τα snow mobils. Ανεβαίνουμε, λοιπόν, πάνω, βάζουμε τα παιδιά από πίσω σε ειδικά έλκηθρα, που θα τα τραβάμε εμείς και ξεκινάμε τη βόλτα στο δάσος. Μόλις έχει χιονίσει και το χιόνι είναι φρέσκο, μαλακό, τέλειο για χιονοπόλεμο.

Πατάμε πάνω με τα μηχανάκια και σχηματίζονται άπειρες γραμμές, σχέδια... Η αίσθηση είναι μαγική. Οπου και να γυρίσεις, βλέπεις το χιονισμένο τοπίο. Τα αγόρια, βέβαια, τα ενδιαφέρει πιο πολύ να οδηγήσουν τα snow-mobils, γιατί είναι ωραίο να οδηγείς ένα μηχανάκι με παγοπέδιλα και να γλιστράς στις στροφές. Βέβαια, ο παγωμένος αέρας μάς κάνει να τρέμουμε, αλλά ποιος δίνει σημασία; Εξάλλου, κατευθυνόμαστε προς μία φάρμα χάσκι. Μας περιμένουν 320 σκυλιά για να μας πάνε βόλτα με το έλκηθρο. Εμείς θα πούμε ότι κρυώνουμε;

Μετά, λοιπόν, από 8 ολόκληρα χιλιόμετρα οδήγησης μέσα στο δάσος, φτάνουμε τελικά στα πανέμορφα αυτά σκυλιά που μας περιμένουν υπομονετικά για να πάνε μια μικρή βόλτα, με το έλκηθρο. Η ξεναγός μάς εξηγεί ποια σκυλιά μπαίνουν κοντά στο έλκηθρο - τα πιο δυνατά - ποια πιο μπροστά - αυτά που τρέχουν γρήγορα - και ποια σκυλιά είναι οδηγοί - τα εξυπνότερα.

Ανεβαίνουμε, λοιπόν, στο έλκηθρο κι ο οδηγός φωνάζει «Menemene» που σημαίνει φύγαμε! Τα σκυλιά αρχίζουν να τρέχουν κι εμείς αισθανόμαστε ότι βρισκόμαστε σε άλλη εποχή... τότε που ο άνθρωπος ήταν ένα με τη φύση, όχι όπως σήμερα που θεωρεί τον εαυτό του παντοδύναμο!

Η βόλτα διαρκεί λίγο, αλλά ούτως ή άλλως το κρύο είναι τσουχτερό και μέσα στον ξενώνα μας περιμένει ένας ζεστός χυμός και μερικά μπισκότα. Εχει πλάκα που οι Φινλανδοί υπολογίζουν να δώσουν ένα μπισκότο στον καθένα μας. Ενα, εμείς αρπάζουμε 2-3 και μετά κάποιοι μένουν χωρίς...

Ηρθε η ώρα της επιστροφής. Αφού περνάμε ανάμεσα στα σκυλόσπιτα για να δούμε και τα πιο μικρά κουταβάκια, ανεβαίνουμε στα snow-mobils που τώρα πια έχουν τα φώτα τους αναμμένα γιατί έχει σκοτεινιάσει και παίρνουμε το δρόμο πίσω προς το χωριό του Αϊ-Βασίλη και μετά προς το ξενοδοχείο, για να ξεκουραστούμε...

Ουσιαστικά, δεν προλαβαίνεις να ξεκουραστείς. Μόλις τελειώσει η μία μέρα ξεκινά η άλλη! Σήμερα έχει στο πρόγραμμα βόλτα με ταράνδους! Πηγαίνουμε, λοιπόν, ως τη φάρμα με το πούλμαν κι εκεί κατεβαίνουμε για να πάρουμε θέση μέσα στα έλκηθρα. Η θερμοκρασία έχει κατέβει... Είμαστε στους -10 C. Υπάρχει ένας οδηγός που θα μας πάει μέσα στο δάσος και θα καθοδηγήσει το κονβόι των ταράνδων κι οι τάρανδοι που μας περιμένουν υπομονετικά για να ανεβούμε πάνω στα έλκηθρα, να σκεπαστούμε με τις κουβέρτες και να ξεκινήσουμε. Ο στόχος είναι να δούμε το Βόρειο Σέλας, αυτό το μαγευτικό παιχνίδι του φωτός στον ουρανό, το οποίο όμως είναι κυρίως ορατό το Σεπτέμβρη και το Μάρτη και μάλιστα από τα μεσάνυχτα ως τις δύο το ξημέρωμα.

Ξεκινάμε, λοιπόν, το δρόμο μας... Οι τάρανδοι καλπάζουν κι έρχονται πολύ κοντά μας, δεν κρατάνε τη σειρά τους ο ένας πίσω από τον άλλον. Ερχονται σχεδόν δίπλα μας κι εμείς τραβάμε φωτογραφίες, κάνουμε ότι τους φιλάμε κι εκστασιαζόμαστε κοιτώντας τα πανύψηλα δέντρα και τα αστέρια. Μοιάζουν σελίδες βγαλμένες από παραμύθια, από ταινίες, κινηματογραφικά πλάνα που τα έχεις δει, αλλά είναι η πρώτη φορά που τα ζεις!

Φτάνουμε σε μια λαπωνική σκηνή, κωνική με τρύπα στο κέντρο, για να φεύγει ο καπνός και μπαίνουμε για να ανάψουμε φωτιά, να ζεσταθούμε, να ψήσουμε λουκάνικα και να πιούμε τσάι. Στην αρχή ο καπνός δε μας αφήνει να αναπνεύσουμε, αλλά μετά, σιγά σιγά συνηθίζουμε και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να κάτσουμε κοντά για να μην κρυώνουμε. Κάτω, στρώνουμε δέρματα ταράνδων και αρχίζουμε να μιλάμε μεταξύ μας και να λέμε πώς είναι σε κάθε γλώσσα το "Καλή Χρονιά".

Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς κι ο καθένας προσπαθεί να πει τη μαγική ευχή στη γλώσσα του, για να την ακούσουν οι άλλοι. Στα φινλανδικά είναι κάτι σαν Upporuota...

Ηρθε, όμως, η ώρα της επιστροφής! Πρέπει να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο, να φάμε και να προετοιμαστούμε για την υποδοχή του νέου χρόνου...

Μετά το πρωτοχρονιάτικο δείπνο, βγαίνουμε στο δρόμο μαζί με όλους τους κατοίκους του Rovaniemi, για να πάμε στο ποτάμι να δούμε τα βεγγαλικά. Σαν τα μικρά παιδιά, τεντώνουμε το λαιμό μας και κοιτάμε τα σχέδια που σχηματίζουν στον ουρανό τα πυροτεχνήματα. Εκατομμύρια χρώματα μας τυλίγουν και κάνουμε την ευχή να μπορούσαν όλοι οι άνθρωποι όλης της γης να περνάνε πάντα τόσο μαγικά Χριστούγεννα και κυρίως τα παιδιά, γιατί αυτά είναι ακόμη αγνά!».