Οταν οι Αμερικανοί μπήκαν στο Αφγανιστάν, δεν έλειψαν αναλύσεις, όπως εκείνες του κ. Πάγκαλου, που έλεγε σε τηλεοπτικές εκπομπές ότι η κυριαρχία των ΗΠΑ στον πετρελαιοφόρο αραβικό κόσμο θα είχε και τα θετικά της, αφού υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζε περισσότερο και φτηνότερο πετρέλαιο για τους καταναλωτές της Δύσης...

*

Οταν αργότερα, το 2003, όλος ο πλανήτης έβγαινε στο δρόμο και διαδήλωνε κατά του πολέμου στο Ιράκ, υπήρχαν κάποιοι που ειρωνεύονταν τους διαδηλωτές και έγραφαν:

«Ποιος από τους διαδηλωτές κατά του πολέμου θα παραπονεθεί από την πτώση της τιμής της βενζίνης που τροφοδοτεί το λεωφορείο που τους μεταφέρει;»!

*

Το φοβερό αυτό μυαλό, που εκτιμούσε ότι θα επέρχετο πτώση της τιμής του πετρελαίου και εξ αυτού του λόγου δικαιολογούσε την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ, ήταν ο κύριος Παπανδρέου. Οχι ο Γιώργος, αλλά ο Νίκος Παπανδρέου. Πρόκειται για τον αδελφό, που με εκείνο του το άρθρο περί ...«φτηνής βενζίνης» που θα εξασφάλιζαν στην ανθρωπότητα οι Αμερικανοί πεζοναύτες απεδείκνυε ότι η καθαρόαιμη ...αμερικάνικη συλλογιστική ενατένισης των παγκόσμιων (άμα τε και ελληνικών) πραγμάτων, είναι κτήμα όλης της οικογένειας...

*

Επίσης, τα φοβερά μυαλά που είχαν τότε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας, είχαν συντάξει τον προϋπολογισμό του 2003 με προβλεπόμενη τιμή πετρελαίου τα 24 δολάρια. Κι αυτό τη στιγμή που τα σύννεφα του πολέμου είχαν αγκαλιάσει τον Περσικό. Ενα χρόνο αργότερα «έδωσαν τα ρέστα τους»: Στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του 2004 κατεγράφετο η ακόλουθη εκτίμηση: «Η μέση διεθνής τιμή του πετρελαίου(...) προβλέπεται να μειωθεί κατά 9,5% το 2004, στη μέση τιμή των 25,6 δολαρίων»!!!

Μερικούς μήνες αργότερα, η τιμή του πετρελαίου είχε φτάσει τα 50 δολάρια το βαρέλι...

*

Σήμερα, μια πενταετία από την εποχή που το πετρέλαιο είχε περί τα 20 δολάρια το βαρέλι, η τιμή του «μαύρου χρυσού» έχει εκτιναχθεί στα 106 δολάρια! Οι χρυσοθήρες των πολυεθνικών του πετρελαίου έχουν μέσα σε πέντε χρόνια πενταπλασιάσει τους ρυθμούς με τους οποίους κερδοσκοπούν κατά της ανθρωπότητας!

*

Μια πρώτη παρατήρηση έχει να κάνει με τη βαθύτερη πολιτική αντίληψη που διαπερνά όλη την πυραμίδα του αστικού πολιτικού προσωπικού της χώρας. Είναι προφανές ότι η πολιτική συμπεριφορά τους, η οποία θέλει να βλέπει ακόμα και στον πόλεμο, ακόμα και στο θάνατο, ακόμα και στη σφαγή, «θετικά οικονομικά αποτελέσματα», ακόμα κι αυτή, αργά ή γρήγορα, ξεγυμνώνεται.

Το δεύτερο ότι πέρα από τον πόλεμο, που είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, υπάρχει και η ανελέητη προπαγάνδα που επιδιώκει να εμφανίζει την πραγματικότητα συνειδητά «ωραιοποιημένη». Μια πραγματικότητα που στην πράξη - αψευδής μάρτυρας οι ισολογισμοί των πολυεθνικών του πετρελαίου - είναι «κομμένη» με βάση την ιδεολογία της υποταγής των Χριστοδουλάκηδων και «ραμμένη» στα μέτρα των «συμμάχων» των Αλογοσκούφηδων.