Eurokinissi

«Ολες αυτές τις μέρες γινόταν η εξής συζήτηση ανάμεσα στο Κοινοβούλιο και το Προεδρικό Μέγαρο: Πρέπει ή δεν πρέπει να αναπέμψει και να μην υπογράψει τον αντιασφαλιστικό και αντεργατικό νόμο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Εκανε ή δεν έκανε καλά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να "στριμώξει" - με συγχωρείτε για την έκφραση - τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Μήπως έπρεπε να συζητάμε μόνο για δημοψήφισμα και να μην τίθεται το θέμα με έναν τέτοιο κατηγορηματικό τρόπο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Συζητήσεις με τις ώρες!

Από σήμερα αλλάζει η ατζέντα συζήτησης. Ποιος έπαιξε καλύτερα το παιχνίδι; Το ΠΑΣΟΚ που έφερε στη Βουλή τη μομφή, που στο κάτω - κάτω το προβλέπει ο Κανονισμός και δε δημιουργεί και θεσμικό πρόβλημα ή ο Συνασπισμός; Ποιος είναι πρώτος και ποιος είναι δεύτερος»;

Δυστυχώς, είπε η Αλ. Παπαρήγα, σε αυτήν την παγιωμένη ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που χρόνια ζούμε, πιο αποφασιστικά συμβάλλει και ο Συνασπισμός. Αυτό, τόνισε, είναι ένα παιχνίδι που παίζεται και εμείς σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να παίξουμε αυτό το παιχνίδι. Δε μας απασχολεί ποιος κάνει την πρώτη κίνηση απέναντι στον άλλον, διότι κριτήριο για εμάς είναι οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές που βρίσκονται μέσα στην κοινωνία».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε ότι «η διαχωριστική γραμμή δεν είναι ο πλούτος και η φτώχεια. Δε λέει τίποτα αυτό, γιατί στον πλούτο άλλος μπορεί να βάλει δύο επιχειρηματίες, ο άλλος μπορεί να βάλει τρεις ή τους ημέτερους επιλεκτικά.

Για μας από τη μια μεριά - θα το πω καθαρά - υπάρχει η αστική τάξη, υπάρχει η καπιταλιστική εργοδοσία και έχει όνομα και είναι πολλά τα ονόματα. Και δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία αν σε μια επιχείρηση που έχει ιδιωτικοποιηθεί είναι τόσο τοις εκατό τα ελληνικά κεφάλαια, γιατί τώρα μας έπιασε και ο εθνικός πόνος μην πάρει τον ΟΤΕ ένας Γερμανός ή ένας Αραβας, μήπως τον πάρει καλύτερα ο Γερμανός - Γερμανός ή ο άλλος "Γερμανός", ο Ελληνας Γερμανός κλπ.

Η μια πλευρά, λοιπόν, είναι η καπιταλιστική εργοδοσία, καθαρά πράγματα, είναι το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης και η άλλη είναι η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Μία αντίθεση.

Δεύτερο, η στάση απέναντι στην ΕΕ και τρίτον η στάση απέναντι στο ΝΑΤΟ. Αυτά χοντρικά είναι τα σημεία εκείνα που τουλάχιστον για εμάς διαχωρίζουν ή ενώνουν τα κόμματα».

«Αυτό που συντελείται αυτές τις μέρες στη Βουλή είναι ο πλήρης αποπροσανατολισμός», τόνισε η Αλ. Παπαρήγα και πρόσθεσε:

«Βεβαίως θα μου πείτε: "Δεν έχει το κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης ή και η συμπολίτευση το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον κανονισμό της Βουλής και τη μομφή και το δημοψήφισμα";

Να προσθέσουμε εμείς ότι δεν είμαστε αντίθετοι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να έρθει σε δύσκολη θέση. Αμα πρόκειται για έναν τέτοιο νόμο, να έρθει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε δύσκολη θέση, αλλά άμα θέλεις να κάνεις το ένα βήμα, κάντο μέχρι το τέλος, όχι μέχρι τη μέση. Τα χαρτιά δεν παίζονται μέσα στη Βουλή μόνο. Το κύριο και βασικό είναι τι βοηθάει, τι χειραφετεί και τι δυναμώνει το λαϊκό κίνημα».

Αναφερόμενη στις θέσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ επισήμανε ότι τα δύο αυτά κόμματα τώρα τελευταία συγκεντρώνουν την προσοχή τους στα ποσοστά της ιδιωτικοποίησης και πρόσθεσε:

«Οι ιδιωτικοποιήσεις άρχισαν προ πολλού από το 1990, το 1994, το 1996, το 1999, το 2000, το 2002, το 2004, το 2007, το 2008. Εδώ πρέπει να τοποθετηθούμε καθαρά. Δε λέμε κρατικός ΟΤΕ. `Η θα ανήκει ο ΟΤΕ στο λαό και θα είναι λαϊκός ή θα είναι ιδιωτικός με τη μία ή την άλλη μορφή. Από μια άποψη σήμερα ούτε το "κρατικός" λέει τίποτα, ούτε το "δημόσιος".

Να τα ξεκαθαρίσουμε: ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ προ πολλού είναι σε πορεία ιδιωτικοποίησης. Παλεύουμε, λοιπόν, για το 15%, το 20%, το 25%, το 30% το ποιος παίρνει το κομμάτι της μετοχής ή μόνο για την τιμή του ξεπουλήματος; Το ζήσαμε και παλιά. Οταν η ΑΓΕΤ πουλήθηκε επί ΝΔ το ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε ότι θα κάνει άκυρη τη συμφωνία. Οταν έγινε κυβέρνηση θυμήθηκε ότι θεσμικά δεν μπορεί να το κάνει.

Λοιπόν, αν θέλουμε να αποκτήσει ουσία η συζήτηση αυτές τις μέρες, είναι ευκαιρία να ξεκαθαριστούν οι θέσεις των κομμάτων και όχι τα παιχνίδια ποιος είναι καλύτερος στην α΄ ή τη β΄ κίνηση, τα παιχνίδια δηλαδή με τα μάτια στραμμένα στην κάλπη, κυριολεκτικά παιχνίδια, όπου μετατρέπονται ο λαός και το λαϊκό κίνημα σε "κορνίζα" και οι πρωταγωνιστές είναι εδώ, μέσα στη Βουλή και το περίγραμμα είναι το λαϊκό κίνημα που το χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε.

`Η θα πούμε ότι το λαϊκό κίνημα πρέπει να πάει μέχρι τέλους, να ανατρέψει και να σαρώσει τα πάντα ή να ξεκαθαρίσουμε ότι το θέλουμε παιχνίδι που θα κρίνει τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και εν πάση περιπτώσει την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού, κάτι το οποίο βεβαίως μπορεί να γίνει - άλλωστε δεν είναι δύσκολο - αλλά σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής».